خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم
آواز خروس و سگ آن کوی شنیدیم
آی مردمِ ایران! کشاورزانِ در پیِ آب! مردمِ تشنه خوزستان! مادران داغدار! خانواده جانباختگان پرواز ۷۵۲! فعالان سیاسی! مدافعانِ حقوق بشر! مخالفان سرکوب و کشتار! دادخواهان! روی سخنم با همه شماست. با همه آنانی که مخالفِ سرکوب و شکنجه و کشتارند. مادرانِ داغداری که جمهوری اعدام اسلامی، خونِ فرزندانشان را ریخته است. با تمامیِ مردمِ ایران زمین، که در طول چهل و سه سالِ گذشته مورد ظلم و بی عدالتی قرار گرفته اند. با شما زندانیانِ سیاسی، که تنها جرمتان دگر اندیشی بوده است. شما کشاورزان که زمین هاتان، را خشکانده اند. شما معلمان، بازنشستگان و کارگران، که حق و حقوقتان نادیده گرفته شده است. و با همه شما که حرمت انسانی و حقوق شهروندیتان، پامال شده است. توماج صالحی خواننده رپ اعتراضی، صدای همه شما است، که در این بزنگاه تاریخی نیازمند صدا و حمایت شماست. بیایید بی اهمیت از کنار خبر در بند شدنِ همدیگر نگذریم. بیایید پشت هم باشیم که فردا نوبتِ فرزندانِ ماست. سالهاست که ما برای هیچ مهمی، راهکار نداریم. سالهاست که ما به همدردی بسنده میکنیم.
اگر هزاران مادرِ داغدار به همراه خانواده ی زندانیانِ سیاسی، کشاورزانِ اصفهانی و معلمان و بازنشستگان، در مقابلِ دادگاه انقلابِ شاهین شهرِ اصفهان، گردِ هم آیند و سکوتشان را آنجا ادامه دهند، تیشه ای خواهد بود بر تنه یِ حکومتِ اعدام اسلامی. امروز لازم است در کنارِ هم باشیم. امروز اگر توماج را به خاطر همصدایی با ما، محاکمه کنند، فردا نوبتِ فرزندانِ ماست. این خشم باید روزی بجوشد. این سکوت باید بشکند. این همدردیِ بی صدا، صدایِ توماج را خاموش میکند.
آقای حشمت طبرزدی که ادعایِ مخالفت با نظام را دارید! آقای نوری زاد که از گذشته خود ابراز پشیمانی میکنید! روی سخنم با همه شماهایی است که ادعایِ مبارزه و آزادی خواهی دارید! تقاضایِ عجیب و غریبی نیست. در سکوتِ کامل، توماج را همراهی کنیم، جلوی درب دادگاه انقلاب شاهین شهر، گردِ هم آییم و منتظرِ بیرون آمدنش باشیم. برای مقابله با این سرطانِ ترسناک، دست به کار شویم و بیهوده منتظرِ معجزه نباشیم، که معجزه را ما خود رقم خواهیم زد.
هم میهنان! بیایید یک بار برای همیشه دشمنِ مشترکمان را به زانو درآوریم. نمیگویم میلیونها، که حتی اگر هزاران نفر باشیم سیلی خواهیم شد و بنیاد ظلم و ناعدالتی را بر خواهیم چید. هزاران که باشیم پایه های حکومت را به لرزه در خواهیم آورد. کاری بجز سکوت لازم نیست. به شرط آنکه تا زمانیکه به خواسته مان نرسیده ایم، میدان را ترک نکینم.بیایید به هشتگ زدنِ قبل و بعد از دادگاه توماج، بسنده نکنیم. بیایید فریاد دادخواهی سر دهیم. بیایید نگذاریم فرزندانمان را به اتهامات واهی، محاکمه کنند.
اگه دیدی درد مردمو ولی چشاتو بستی، ظلم به مظلوم رو دیدی و از کنارش رفتی
اگه از ترس یا واسه منفعتت خودت رفت، توهم هم دست ظالم هستی توهم مجرم هستی
پاینده ایران
علیرضا نوری پور
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.