بدون شک اعتراضات آبان ۹۸ که مانند آتشی عظیم، زبانه کشید تا سیستم حاکم را خاکستر کند، تاثیرگذارترین واقعه سیاسی و اعتراضی طی بیش از چهار دهه گذشته در جغرافیای سیاسی ایران بود. این اعتراضات که شروع آن نسبت به گرانی ناگهانی بنزین بود، خیلی سریع و با توجه به وجود پتانسیل اعتراضی بسیار بالای جامعه تبدیل به اعتراضات سرنگونی طلبانه مردمی در مقیاسی توده‌ای شد.
اعتراضات سراسری آبان ۹۸، خیلی سریع بر سر بود و نبود بنیادهای نظم موجود به شدت هرچه بیشتری قطبی شد؛ مردم از یک سو به هر شکلی که می‌توانستند، اعتراض کردند و حکومت هم برای حفظ بقای خود برابر این خیزش توده‌ای دست به جنایت و کشتار معترضین زد. مردم به سه فاکتور اصلی تشکیل‌دهنده نظام حاکم با تمام قوا حمله کردند؛ سیستم اقتصادی، پایگاه سرکوب و اماکن شست و شوی مغزی این سیستم، نظیر پایگاه‌های بسیج و مساجد از جمله این سه مورد بودند.
قیام مردم در آبان۹۸ آنچنان گسترده و وسیع بود که پس‌لرزه‌های آن حتی پس از سرکوب کامل اعتراضات هم یقه حکومت را رها نمی‌کرد. پس از اتصال دوباره اینترنت، روشن شدن جنایت‌های فجیع حکومت و کشتار حداقل ۱۵۰۰ تن از مردم معترض، استفاده از ادوات سنگین جنگی برابر مردم و ده‌ها مورد جنایتی که تا همین امروز هم قطعا بسیاری از آنها سرپوشیده باقی مانده، از جمله این موارد بودند. لذا دیگر فضای سیاسی کشور هیچگاه به دوران پیش از آبان۹۸ باز نگشت.
جنبش‌های اعتراضی از جمله جنبش زنان, جنبش دادخواهی, جنبش کارگری, جنبش دانشجویی, جنبش معلمی و سایر جنبش‌های اعتراضی، همه و همه عروج بی‌سابقه‌ای پیدا کردند؛ عموم مردم تضعیف شدن حکومت را به چشم خود دیدند و به عینه لمس کردند که این حاکمیت چگونه برای حفظ بقای خود رو به مردم غیرمسلح هم رگبار گلوله می‌گیرد؛ شکافی بی‌سابقه بین نیروهای حکومتی به‌وجود آمد، حاکمیت بسیاری از همان حداقل هواداران خود را به‌دلیل ارتکاب به جنایات وحشیانه از دست داد؛ موقعیت بین‌المللی حکومت آنچنان تضعیف شد که حتی کشورهای اروپاییِ تا دیروز حامی حکومت، امروز با ترس و لرز هم‌مسیر و همراه جمهوری اسلامی می‌شوند؛ زمین زیر پای دزدها، مافیای اقتصادی و نجومی‌بگیرها داغ شد و انقلاب و جنبش انقلابی پرقدرت‌تر و جسورتر از هر زمان دیگری، به حیات خود ادامه می‌دهد.
سالگرد اعتراضات آبان۹۸ و وضعیت کنونی جامعه:
در اولین سالگرد اعتراضات آبان۹۸ حکومت برای اولین بار پس از شیوع کرونا، از وحشت و هراس خیزش دوباره مردمی، عملا تعطیلی سراسری اعلام کرد. با این حال شعارنویسی‌های متعدد و برانگیخته شدن دوباره اعتراضات و فضای اعتراضی در شبکه‌های اجتماعی نشان داد، آبان ادامه دارد.
حالا و در آستانه دومین سالگرد قیام آبان، می‌بینیم که بر بستر تغییرات ریشه‌ای نام برده در فضای سیاسی کشور و پیشروی جنبش‌های اعتراضی قدرتمندی نظیر جنبش کارگری و جنبش معلمی و حمایت بی‌چون و چرای سایر اقشار و بخش‌های جامعه از حق‌خواهی اقشار تحت فشار مضاعف؛ وخیم شدن وضعیت معیشتی و نابودی معیشت بخش‌های میلیونی از جامعه؛ نابودی محیط زیست، بی‌آبی گسترده که خود از دلایل اعتراضات وسیعی در کل کشور، به‌خصوص در خوزستان شد؛ تنگ‌تر شدن حلقه سرکوب و بازداشت فعالین تحت عناوین مختلف و قطبی شدن فضا بین مردم و حاکمیت حول مسائلی نظیر اعدام و شکنجه زندانیان سیاسی؛ همه و همه هر کدام در جایگاه خود، اما هم مسیر با جنبشی سراسری که تغییر وضعیت موجود را می‌خواهد، در حال سوخت و ساز سیاسی هستند.
فراخوان ما برای سالگرد قیام آبان، رو به تمام جامعه:
مردمان شریف و انسان‌های آزاده، خطاب به همه شمایی که از وضعیت موجود خسته شده‌اید و مسیر عبور به زندگی بهتر و لایق شأن و منزلت انسان را خواستار هستید و به این آرمان باور دارید.
حکومت شیره جان ما را کشیده و خونمان را در شیشه کرده. جوانان معترض را در خیابان‌های شهر به گلوله بسته و اجساد آنان را نیز تحویل‌مان نمی‌دهد و حتی برگزاری مراسم یادبود برای این عزیزان را هم ممنوع اعلام کرده. مافیای اقتصادی دستگاه حاکم، آنچنان وضعیت معیشتی و اقتصادی را اسفناک ساخته که دیگر هیچ امیدی به آینده وجود ندارد. زنان و رنگین‌کمانی‌ها در این کشور عملا انسان محسوب نمی‌شوند و کار از جنس دوم و اقلیت تحت ستم بودن و … هم گذشته است.
لذا فراخوان ما به تمام شما این است که به هر نحو ممکن سالگرد قیام انقلابی آبان۹۸ را غنیمت شمرده و به هر شکلی که برایتان امکانپذیر است، از تراکت نویسی و شعارنویسی گرفته تا برگزاری مراسم یادبود و تجمع و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و … ، راهی که در آبان۹۸ آغاز کردیم را ادامه دهید.
فراخوان ما برای دوره پیش رو، در یک بازه بلندمدت:
فراخوان عمومی و سراسری ما از دو سال گذشته تا کنون، تشکل‌یابی و ایجاد نهادهای مستقل از حاکمیت در قالب جنبش‌های اعتراضی مختلف و البته پیوستن افراد حاضر در بدنه این جنبش‌ها به تشکیلات رادیکال و مستقل از حاکمیت بوده.
در واقع بعد از توازن قوای به‌وجود آمده پس از اعتراضات آبان ۹۸ ما به این نتیجه رسیدیم که دیگر اَشکال قبلی مبارزه علیه وضع موجود، از جمله حضور و مطالبه‌گری و مبارزه در قالب صنفی‌گرایی، سندیکاها و حتی نهادهای مردمی جنبش‌محور صرف، علی‌رغم دست‌آوردهای قابل دفاعی که داشته‌اند و دارند، نمی‌تواند پاسخگوی اوضاع جدید باشند.
حال با توجه به فراگیر شدن امر تشکل‌یابی در قالب نهادهای مستقل از حکومت، فراخوان ما رو به فعالین جنبش‌های اعتراضی مختلف برای دوران پیش رو این است که همراه با ایجاد نهادها و تشکل‌های مستقل جدید و البته حفظ و تقویت و اجتماعی‌تر کردن تشکل‌های موجود؛ این نهادها و تشکل‌ها در گام‌های بعدی شروع به ایجاد نهادهای همبسته و بزرگتر بکنند.
معلمان، زنان، بازنشستگان، دانشجویان، کارگران، خانواده رنگین‌کمانی‌ها و تمام بخش‌های تحت ستم جامعه هم‌سرنوشت هستند و می‌توانند در یک نهاد سراسری که مطالبات تمام این بخش‌های جامعه را همانگونه که امر همه ما است، رهبری کنند.
ایجاد پیوندهای عملی بین تمام این جنبش‌ها وظیفه تشکل‌های کنونی است و این پیوند قطعا موجب تقویت ما و قدرت بیشترمان می‌شود. این مهم، همچنین این امکان را به‌وجود می‌آورد که افراد دغدغه‌مند که تمایل به عضویت در نهادهای سیاسی و اجتماعی بزرگ و پرقدرت و موثر در فضای سیاسی کشور را دارند، بتوانند به عضویت این نهادها درآمده و در پیشبرد مبارزات جاری جامعه علیه وضع موجود، با نهاد مذکور همکاری نمایند.
دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان
سه‌شنبه ۴ آبان ۱۴۰۰
لطفآ این مطلب را با مخاطبین خود به اشتراک بگذارید
ارتباط با ادمین: @isf_uni_admin
کانال تلگرام: @isfahanuni97
از یاد نبر وحشت آبانش را
سرسام عمومی زمستانش را
ای از پس ما ساکن این خاک عزیز
از یاد نبر خون جوانانش را
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.