در اواسط ماه ژوئیه، وزارت دادگستری آمریکا چهار مأمور اطلاعاتی ایران برای ربودن مسیح علینژاد روزنامه نگار ایرانی- آمریکایی در خانه اش در بروکلین را متهم کرد. از زمانی که ایران به دنبال ترور سفیر عربستان در ایالات متحده در سال ۲۰۱۱ در رستورانی در دو مایلی کاخ سفید بود، در خاک آمریکا هم فعالیت های خود را شروع کرد.
دولت بایدن طرح آدم ربایی را کم اهمیت جلوه داده است تا مبادا مذاکرات هسته ای در وین را مختل کند. مقامات دولت به جای محکوم کردن طرح اقدام تروریستی علیه یک شهروند آمریکایی، آن را تلاشی تأسف بار برای محدود کردن آزادی بیان و سکوت روزنامه نگاران معرفی کرده اند. در صورت عدم پاسخگویی مناسب، دولت آمریکا به ایران، ایران می تواند بدون مجازات در سراسر جهان از جمله در ایالات متحده اقدام به ترور و آدم ربایی های بیشتری کند.
در واقع، اقدام گزارش شده علیه علینژاد تأکید می کند که رژیم آخوندی در تهران تا کجا مایل است برای پیشبرد مأموریتهای انقلابی خود پیش برود. اما بهره‌برداری از یک سلول اطلاعاتی در خاک خارجیها تنها راهی نیست که ایران به دنبال انجام حملات تروریستی در خارج از کشور بوده است. حتی دیپلمات های ایرانی در سراسر جهان نقشه های تروریستی را طراحی و اجرا می کنند.
پایتخت اتریش به عنوان پایگاه اصلی اروپایی اسدالله اسدی، مشاور سفارت ایران در این کشور خدمت میکرد. در ماه فوریه، یک دادگاه بلژیکی اسدی را به اتهام تلاش برای تروریسم محکوم کرد و او را به اتهام برنامەریزی برای بمب گذاری در کنفرانس مخالفان ایران در خارج از پاریس در سال ۲۰۱۸، جایی که افراد VIP آمریکایی حضور داشتند، به ۲۰ سال زندان محکوم کرد.
اسدی ظاهراً در وزارت خارجه ایران کار می کرد. او از یک کیسه دیپلماتیک برای حمل بی پروا مواد منفجره و سایر مواد ساخت بمب در یک پرواز تجاری از تهران به وین استفاده کرده بود تا از این حمله استفاده کند. اما در حقیقت، اسدی به عنوان عامل در اداره امنیت داخلی اطلاعات ایران فعالیت می کرد که اتحادیه اروپا آن را به عنوان یک سازمان تروریستی ذکر کرده است.
اطلاعات بلژیک تأیید کرد که “حمله برنامه ریزی شده به نام ایران و به تحریک آن طراحی شده است.” هیچ نقشەای به این بزرگی بدون تأیید علی خامنه ای انجام نمی شود. در واقع، سابقه رژیم در هدف قرار دادن سفارتخانه ها، دیپلمات های خارجی و دشمنان به همان دوران انقلاب برمی گردد، زمانی که اراذل و اوباش دانشجویی در ۴ نوامبر ۱۹۷۹ سفارت آمریکا در تهران را با خشونت تسخیر کردند، ۵۲ گروگان آمریکایی به مدت ۴۴۴ روز در اسارت نگهداری شدند. از زمان انقلاب، هنگامی که واکنش بین المللی انجام نشد، رهبران ایران به طور مرتب حملات ترور و گروگان گیری بیشتری را هدایت کردند.
دامنه وسیع تروریسم تهران در یک دهه گذشته کم رنگ نشده است: برای مثال، پس از ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، برخی رسانه‌های اتریش از دست داشتن وی در ترور دکتر عبدالرحمان قاسملو سخن گفتند، اما این احتمال هنوز از سوی منابع رسمی اتریش تأیید نشده‌است. دو دهه بعد پس از آن واقعه دستگیری برخی دیپلمات‌های ایرانی در اربیل عراق توسط نظامیان آمریکا (به اتهام دست داشتن در انتقال تسلیحات و کمک به درگیریهای داخلی عراق) رسانه‌های اتریش احتمال دادند که یکی از دستگیرشدگان، از عوامل ترور قاسملو در اتریش است. گرچه این احتمال نیز از سوی دولت‌های اتریش و آمریکا تأیید نشد.
سه سال پیش، دیپلمات های مستقر در سفارت ایران در آرژانتین بمباران مرکز جامعه یهودیان AMIA در بوینس آیرس را تسهیل کردند. فلاحیان از جمله متهمان حمله به کشتار ۸۵ مرد، زن و کودک بود. اینترپل هنوز اعلامیه های قرمز برای کسانی که در بمب گذاری دخیل هستند را دارد.
حتی در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی به اصطلاح رئیس جمهور “میانه رو”، عوامل رژیم نقشه حملات و ترورها را داشتند. در نوامبر ۲۰۱۹ ، ماموران اطلاعاتی ایران که خود را به عنوان دیپلمات در کنسولگری استانبول معرفی کردند، ترور مسعود مولوی وردنجانی، مقام سابق وزارت دفاع که تبدیل به مخالف شده بود را هدایت کردند. در سال ۲۰۲۰، مقامات آمریکایی به لانا مارکس، آن زمان ایالات متحده اطلاع دادند. به گفته وزارت دفاع امسال سلولهای ایرانی در حال طراحی حملات علیه نمایندگی های دیپلماتیک امارات متحده عربی در اتیوپی و سودان بودند.
با این حال، دولت بایدن استدلال می کند که ورود مجدد به توافق هسته ای که بسیاری از محدودیت های آن به زودی برداشته میشود، با مذاکراتی برای رسیدگی به سایر فعالیت های مخرب ایران دنبال می شود.
در واقع عمل، تناقض میان معتدلان و تندروها هم در تهران به لبه آب ختم شده و همین است که در داخل هم بر ضد یکدیگر اقدام به ترور و گروگان گیری یا جنگ و جدال کنند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.