روز پنج شنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۰ جلسه دادگاه حمید نوری ادامه یافت. این در حالی بود که خانواده قتل عام شدگان و هواداران مقاومت در استکهلم سوئد دست به تظاهرات با شکوهی زدند و خواهان محاکمه سران حکومت ایران از جمله خامنه ای و رئیسی شدند.

جلسه امروز دادگاه حمید نوری به استماع نصرالله مرندی زندانی سیاسی سابق و یکی از شاکیان پرونده اختصاص داشت. وی به‌خاطر هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران از سال۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰ در زندانهای مختلف از جمله اوین و گوهردشت محبوس بود.

در ابتدای دادگاه امروز متهم به جنایت حمید نوری با هوچی‌گری و سروصدا تلاش کرد که نظم دادگاه را به هم بزند.

درباره؛ قتل عام زندانیان بیشتر بخوانید

سیما میرزایی سخن می گوید؛ زنی که ۱۴ تن از خانواده اش اعدام شدند

در دادگاه سه دقیقه ایی به ۱۵ سال زندان محکوم شدم

سپس زندانی سیاسی نصرالله مرندی  به عنوان شاکی پرونده گفت: هنگام دستگیری در سال ۶۰ مورد اصابت گلوله قرار گرفتم و بی‌هوش شدم. بعد از به‌ هوش آمدن ۴ماه در اوین تحت شکنجه بودم. یک‌سال بعد در یک دادگاه ۳دقیقه‌یی توسط یک آخوند محاکمه شدم و در اسفند ۱۳۶۱ یک پاسدار یک کاغذ به‌ من داد که به ۱۵سال زندان محکوم شده‌ام.

نصرالله مرندی در ادامه گفت: در پاییز ۱۳۶۵ به‌گوهردشت منتقل شدم در بندی که ما بودیم ۱۸۰ تا ۲۰۰نفر بودیم. اکثر قریب به‌اتفاق آنها مجاهدین بودند. برای اولین بار حمید نوری را در بهار ۱۳۶۶ در زندان دیدم که من و چند زندانی دیگر را تهدید کرد.

بخشی از جنایت حمید نوری و ناصریان

ناصریان و حمید نوری در بهار ۱۳۶۶علی طاهرجویان، یکی از زندانیان را تحت فشار و شکنجه قرار دادند تا روابط درونی مجاهدین را لو بدهد. علی برای این‌که اسرار مجاهدین را حفظ کند، خودش را با نفت به‌آتش کشید، او جلوی ما می سوخت و حمید نوری و ناصریان در رساندن او به ‌بیمارستان تعلل و تأخیر کردند و چند روز بعد به ‌شهادت رسید.

نصرالله مرندی بعد از تنفس دادگاه، در جلسه بعد از ظهر شهادتش را اینگونه ادامه داد: حمید نوری زندانی سیاسی ناصر منصوری مسئول بند و منتخب مجاهدین گوهردشت را برای گرفتن اطلاعات بند بیرون برد و او را زیر شکنجه قرار دادند.

ناصر منصوری که نمی‌خواست اطلاعاتی هم‌بندانش را فاش کند خود را از طبقه سوم به پایین پرت کرد و فلج شد.

ناصر منصوری را در همان حال فلج  و با برانکارد به پای چوبه دار بردند.

نصرالله مرندی در پاسخ به‌ سؤال یکی از وکلا گفت: قتل‌عام۶۷ از هر نظر یک نسل‌کشی بود. فراتر از آن سیاست خمینی اساساً در ارتباط با مجاهدین نسل‌کشی بود. از جمله علاوه بر فتوای قتل‌عام، خمینی فتوا داده بود که دختران مجاهد را پیش از اعدام هتک حرمت کنند تا به ‌بهشت نروند. با بسیاری از زنان مجاهد به ‌همین ترتیب رفتار کردند.