در این یکی دو روز فرصتی شد به چند مقاله،فیلم مستند و مناظره در مورد طالبان نگاهی بیاندازم و گوش بدهم؛برداشتم را در چند نکته خلاصه وار می‌نویسم.
۱-طالبان با معامله با آمریکا،ایران،روسیه،چین،پاکستان و غیره برقدرت‌اش افزوده شده،ولی دست‌نشانده هیچ قدرت خارجی‌ای نیست.
۲-مدل حکومتی امارت اسلامی طالبان، هنوز برای خود طالب‌ها روشن و مکتوب نیست؛تا کنون تمام فرایند‌های تصمیم‌گیری، با توافق‌های موقت با جناح‌های مختلف و به حکم ضرورت‌های تحمیلی موقعیت‌های جنگی،انجام شده است نه براساس الگو و ساختار سازمانی و حکومتی مشخص.
۳-طالبان مانند اکثر جنبش‌ها یا گروه‌ها،بخصوص نوع اسلامی ان،تا تبدیل به قدرت مسلط نشوند چهره و سیاست اصلی خودشان را نشان نخواهد داد.تاکنون خیلی از مدارس دخترانه را تعطیل نکرده‌اند و تا حدودی چهره اهل مدارا از خود نشان داده اند(به جز چند استثنا)،ولی هیچ تضمیمنی نیست این روند پس از تسلط کامل تداوم پیدا کند.
۴-ایران،چین،روسیه،آمریکا و پاکستان تمایلی ندارند زمین افغانستان را تبدیل به میدانی برای جنگ نیابتی بکنند، برای همین حتی اگر طالبان عهد شکنی کنند و برتمام کشور مسلط شوند، این کشورها ترجیح می‌دهند با آنها مدارا کنند،هنوز خط قرمز روشنی برای این موضوع روشن نکرده‌اند.
۵-طالبان،تکفیری یا داعشی نیستند و اگر خاک افغانستان را در اختیار این گروه‌ها قرار ندهند به راحتی با برقراری امنیت، برای دوره‌ای مقبولیت جهانی و داخلی خواهند یافت،ولی از آنجا که شیوه روشن و مدرنی برای حکومت داری ندارند مشخص نیست موفقیت‌های دراز مدتی بتوانند داشته باشند و در مواجه با مشکلات غیرجنگی، بتوانند کارآمدی از خود نشان دهند و وابسته به دیگران نشوند؛وابستگی طالبان به کشوری دیگر،یعنی افتادن به دام رقابت بین قدرت‌های منطقه‌ای و جهانی.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.