در جایی که به خاطر یک شعر، به خاطر یک نام، به خاطر یک پیوند خانوادگی، مردمانش را پای چوبه‌های دار می‌برند، به خاطر یک شعار بی‌تردید آنها را مورد اصابت گلوله قرار می‌دهند، در سیل‌ها برای نمایش قدرت سرکوب، با نفربر به میدان می‌آیند تا مبادا کسی دهان باز کند و نفس بکشد یا اینکه حق زنده ماندش را طلب کند،
آنجا که سرزمینی ویران شده و آوارگی سرنوشت تکراری ساکنینش است،
آنجا که هر صدای مخالفی را با تمام خانواده و وابستگان و…اش، دسته دسته می‌ربایند و با شدیدترین شکنجه‌ها وادار به اعترافات اجباری و پخشش از شبکه‌های منفورشان می‌کنند،
مضحک‌ترین تصویر این است که همچنان جان بدهند و به مقاومتی بیش ازین فکر نکنند. گلوله بخورند و زبانشان هم دراز نباشد.
در این میان بذر هراس و توهمی تفرقه‌کنانه نیز از دیرباز توسط حاکمیت کاشته شده است که دست بردن به اسحله توسط مردم خصوصا عرب‌ها یعنی کشتار مردم دیگر توسط کسانی که به دفاع از خود علیه حاکمیت می‌پردازند.
می‌خواهند در تاری انحراف، خود را مخفی کنند و بقای خویش را تضمین. با این حال، چنین تاکتیک‌های انحرافی از جانب حاکمیت دیگر کارکرد خود را از دست داده است.
این کلیشه‌ها نگاهدارنده‌ی وضع موجود و در خدمت تداوم فرودست ماندن فرودستان بوده و در چنین شرایطی، کارکردی جز ساختن مامنی امن برای #جمهوری_کشتار که ماهیتا با کشتار و سرکوب باقی مانده است، ندارد.
مردم عرب برای زنده ماندن، آنجا که مرگ حکمرانی می‌کند، چه راهی جز دفاع از خویش و استواری و پیشروی در گرفتن حق‌شان دارند؟
راه فرودستان زیر گلوله و نفربر و تیغ و دار نه از میان جمع‌آوری «آب معدنی» و نه دخیل بستن به صدور بیانیه‌ها از جانب «سازمان‌های ابراز نگرانی» می‌گذرد.
مردم برای دفاع از خویش دست به اسلحه می‌برند.
برای دفاع از حق حیات و حفظ کرامت خویش.
برای باقی ماندن در سرزمین‌های خویش.
بدیهی است که وقتی گلوله می‌خورند، به فکر گلوله باشند.
بدیهی است که دستی که میزند و می‌برد و می‌کشد را از ریشه درآورند تا زنده بمانند و زندگی بسازند.
راه رهایی از میان اتحادی می‌گذرد که امروز، کف خیابان‌ها فرودستان آن را فریاد زدنند.
هر مشت و سنگ و اسلحه‌ای در نهایت از همین راه شناخت و تاخت به سمت هدف متحدانه، راه خود را می‌یابد و تمام کلیشه‌های نگاهدارنده‌ی این وضع فلاکت‌بار را نیز ویران خواهد کرد.
بله! مردم در واکنش به کشتار و سرکوب حکومت، یک پاسگاه را در شوش به رگبار بستند.
مزدوران حکومت حواسشان باشد، پول که می‌گیرند برای کشتن، ممکن است در این میانه، جانشان نیز برود.
“آنجا که زور حکم می‌راند زور بیرون می‌راند
آنجا که انسان به بند می‌کشد انسان رهایی می‌سازد”
خشت که به آسیاب دهی، خاک نصیبت می‌شود.
#قیام_تشنگان
#الشعب_یرید_اسقاط_النظام
@sarkhatism
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.