مادر بلوچ به خاطر اکسیژن داغدار می شود و مادر عرب به خاطر آب! + کلیپ
ضجه های مادر بلوچ که فرزندش به خاطر نبود اکسیژن جان داد
ویدئوی زیر حکایت وداع مادر بلوچ است با فرزندش.
فرزندش کرونا گرفته بود؛
اما از کرونا نمرد!
بلکه از نبود اکسیژن جان داد
مادر بلوچ ضجه می زند.
این درد را به که بگوید؟!
در حاشیه خبر آمده بود که،
نمایندگان سیستان و بلوچستان از وزارت بهداشت قدردانی کردند!
قدردانی کردند نه بخاطر رسیدگی به مردم بلوچ.
نه بخاطر بیمارستان‌هایی خالی از امکانات!
نه بخاطر گورستان‌های انباشته از جنازه
نه بخاطر کودک کپرنشینی که در سکوت کپر از بیماری جان می دهد.
آنان تشکر کردند چون سهم‌شان پرداخته شده بود!
اما کسی پاسخی به این مادر داغدار بلوچ نداد!
آنسوتر فقط کمی آن سوتر مادر دیگری شیون می‌کند
این مادر عرب از تشنگی کودکش ضجه می زند
التماس می کند!
او فقط آب می خواهد!
و آن سوتر مصطفی در حالی که عطشان عطشانمی گفت؛
سینه اش شکافته شد.
با همان لبان تشنه، به خون جاری پیکرش نگاه می‌کند.
ناباورانه سرنوشت مردمش را مرور می کند.
این مادر بلوچ داغدار کرونا نیست؛
داغدار ظلم جانسوزی است که همه پیکره خاک بلوچستان را به گورستان تبدیل کرد.
آن مادر عرب، تشنگی شط نیست که روحش را می‌آزاد، دستان ستمگری که حیات یک ملت را در خدمت بقای خود قرار داده است، بر او گران آمده است.
آن سوتر مادر کولبر کرد بر داغ شوی یا فرزند می‌گرید.
و لشکر مادرانی که هر سو به سوگی نشسته‌اند.
اما…
مادر بلوچ! مادر عرب! مادر کرد!
داغ سینه‌های‌تان اگر چه سخت و جانگداز!
بشارت رسیدن بهار سبز و گلشن است.
« نگاه کن که غم درون دیده ام چگونه قطره قطره آب می شود!
چگونه سایه سیاه سرکشم، اسیر دست آفتاب می شود….».
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.