چرا اروپا در مذاکرات برجام میانه بازی می‌کند؟
مذاکرات برجامی ادامه دارد. دو طرف خصومت مشخص‌اند؛ آمریکا و ایران که حاضر به گفتگوی مستقیم نیستند لااقل یکی از آنها. اما نقش اروپا در این مذاکرات چیست؟ میانجیگری یا میانه بازی اروپا در مذاکرات برجامی برای به نتیجه‌رساندن مذکرات و بازگشت به معاملات پرسود با تهران؟
گره کور ظاهرا باز نمی‌شود. چهارمین دور مذاکرات برجام چندان خوشبینانه ارزیابی نمی‌شود آنچنانکه در دور سوم هر دیپلمات خندان به لب، در هنگام خروج از هتل محل مذاکرات، با عینک خوش‌بینی به آن نگاه می‌کرد. [دور چهارم مذاکرات برجام]
در مذاکرات وین تضاد و دشمنی بین آمریکا و ایران مشخص است. تضاد و دشمنی با روش «دیپلماسی غیرمستقیم» یا بهتر است بگویم «جنگ غیرمستقیم» به جای وین در اتریش، در نوار عزه و کرانه باختری رود اردن و جنوب لبنان تعیین تکلیف می‌شود.
آنجا که موشک‌ها و پهبادهای ایرانی، خاک اسرائیل را هدف قرار می‌دهند و جواب می‌گیرند.
مسئله مبرم منطقه خاورمیانه
اکنون جامعه جهانی چشم خود را به مسئله واجب‌تر از برجام، یعنی دخالت‌های جنایتکارانه ملایان تهران بسته است آنجا که حماسش به نیابت، موشک‌‌های آماده شلیک را بر پشت کامیون در میان خیابان‌‌ها و کوچه‌های نوار غزه و در میان شهروندان بی‌گناه و عادی می‌چرخاند تا به سوی «دشمنش» شلیک کند. [اقدامات مخرب ایران در خاورمیانه و مذاکرات برجام]
و البته این سیاست، هدف‌قرار گرفتن آن کامیون‌ها را در پی دارد و پدافند طرف مقابل، بین کامیون آهنین و جان انسان‌ها نمی‌تواند تفاوتی قائل شود و چشمان جامعه جهانی بر این بسته است چرا که در آن نفع اقتصادی ندارند، برجام است که اگر به نتیجه برسد عواید سرشار دارد!
توافق برجام است که می‌تواند غول‌های نفتی کشوررهای اروپایی را به سوی ایران پر از نفت و گاز روانه و برای آنها پول‌سازی کند.
گزافه نیست اگر بگویم جان مردم در خاورمیانه دارای چندان ارزشی برای آنان که بر دور میز برجام نشسته‌اند ندارد بر خلاف آنچه در رسانه‌هایشان واگویه می‌کنند. واقعیات روی زمین و بی‌عملی ذیربطان گواهی بر این امر می‌دهند.
اهمیت جان انسان‌ها بیشتر از معاملات اقتصادی
کشورهای قدرتمند و صنعتی اروپا و شرکا، بنیاد خیریه و وزراء و نمایندگانش حامل هدایا نیستند، اما در ورای یک مسئله بغرنج سیاسی، آنچه واجب‌تر از سیاست و اقتصاد است، خون انسان‌هایی است که خاورمیانه را رنگین‌تر از پیش می‌کند.
تروئیکای اروپایی و چین و روسیه بنیاد خیریه نیستند و دلیل میانه بازی اروپا، چین و مسکو و دلیلی میانجیگری‌شان در برجام و بر سر نقشه ایران بر سر نفتش است و گازش و سایر منابع طبیعی و معدنی‌اش.
چرا که ایران ۵۶ برابر کل اروپا نفت و گاز کشف‌شده دارد، ۳۸ برابر اروپا ذخائر معدنی دارد و به تنهایی از کل قاره پیر ثروتمند‌تر است.
شاید چشم طماع، میانه بازی اروپا در بین این همه ثروت که اکنون به واسطه تحریم‌های آمریکایی دور از چنگال تروئیکای اروپایی و شرکا دور مانده را دوراندیشی و عقلانیت بداند.
اما دوراندیشی و عقلانیت هیچ گاه بر روی خون پیران، جوانان، کودکان و حتی نوزادان خاورمیانه نقش نبسته و نخواهد بست.
بنیادگرایی عکس‌العمل خودبخودی سیاست مماشات و میانه بازی
کینه‌‌ها کینه بیشتر می‌آفریند و آنها را گسترش می‌دهند، اگر امروز کشورهای اروپایی بعضا آماج حملات تروریستی، جنایتکارانه و بنیادگرایانی که عمدتا از خاورمیانه می‌آیند قرار می‌گیرند، این نتیجه دوراندیشی و عقلانیت دولتمردان‌شان در بستن چشم بر رودهای خون در خاورمیانه نبوده و نیست.
وقتی ملایان ایران این رودهای خون را توسط گروه‌های نیابتی‌اش به حرکت درمی‌آورند [دخالت‌های منطقه‌‌ای ایران] و در این بین باز میانه بازی اروپا در مذاکرات برجامی ادامه دارد آنچنانکه مشاور دیوان حقوقی دادگستری اروپا اعلام می‌دارد «تحریم‌های آمریکا نباید معاملات اتحادیه اروپا با ایران را متوقف سازد»
به یاد می‌آورم روزی را که در گرماگرم نبردها در سوریه و در حالی که کشتار بی‌وقفه ادامه داشت، سران برخی کشورهای اروپایی دم از مشارکت اروپا در بازسازی آینده سوریه سخن می‌گفتند و مجدانه خواستار آن بودند و این سخن چقدر دردناک بود.
اگر میانه بازی اروپا در مذاکرات برجامی و در رابطه با ایران ادامه یاید و با حادثه اسفناکی که در خاورمیانه جریان دارد، با واقع‌گرایی برخورد نشود، در کوتاه‌ترین زمان فاجعه را در در دامان خود خواهند دید.
در این تردیدی نیست. شک باطل است و تاریخ همانند دانشگاه دوست دارد یک درس را برای ترم‌های مکرر برای دانشجویان جدیدش تدریس کند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.