از پدیده کشمکش عرب و یهود در فلسطین یک قرن و اندى و از پا گرفتن اسرائیل در سال ١٩۴٨ تاکنون هفتاد و سه سال مى گذرد. در این مدت، جنگ ها، پیکارها و کشتارها رخ داده و پیمان ها و موافقت نامه ها منعقد شده است اما خون همچنان از جاى جاى این سرزمین مى چکد. کوشش اسرائیل براى تغییر بافت جمعیت شهر قدس اخگرى بود که حوادث خونبار اخیر را شعله ور کرد، اقدامى ضد انسانى که نظام تک ملیتى حاکم بر ایران بارها و بارها در عربستان اهواز ، بلوچستان و ترکمن صحرا و دیگر مناطق اتنیکى انجام داده است. افزون بر بمباران غزه و هدف قراردادن تل اویو، وقوع تظاهرات مردم عرب در اسرائیل در شهرهایى همچون لِد، یافا، حیفا، عکا، ام الفحم و قدس یک پدیده نسبتا نوظهور است که در قلب اسراییل رخ مى دهد. به گونه اى که در شهر لِد -چسبیده به تل اویو – با کشته شدن یک عرب، شهر به آشوب کشیده شد و دولت نتانیاهو مجبور شد براى سرکوب قیام مردم، نیروهاى کمکى اعزام کند. اسرائیل به تظاهرات مخالف خود در نیویورک و واشنگتن و آفریقاى جنوبى اهمیت چندانى نمى دهد و با توجه به نیروى نظامى برتر خویش نسبت به همسایگان، احساس خطرى از بیرون نمى کند اما پاشنه آشیل اش، فلسطینیان – درون و برون خط سبز ١٩۴٨ – هستند که با دومى ها همچون یک قدرت استعمارى و با اولى ها همانند یک دولت تک ملیتى تک مذهبى برخورد مى کند. تمام هم و غم حکام اسرائیل برپایى دولت تک اتنیکى و تک مذهبى یهودى در اسرائیل است. پس از هفتاد و سه سال، عرب، اسرائیلى نشد و پس از نود و اندى سال، ترک و عرب و کرد و بلوچ، فارس نشدند. تجربه سیاه دولت – ملت سازى در اروپا که از نیمه دوم سده نوزدهم تا سال ١٩۴۵ در کار بود اقیانوسى از خون را در اروپا جارى ساخت که خود یهودیان یکى از قربانیان آن بودند. اکنون – اما – تجربه اتحاد اروپا مى کوشد حدى بر آن تاریخ سیاه و خونبار بگذارد لکن به نظر مى رسد منطقه ما باید تا دهه هاى دیگر گواه سیاهکارى ها و خونریزى ها فراوان باشد تا اقلیت ها و ملیت ها بتوانند به حقوق خود برسند و فاتحه دولت هاى تک ملیتى و تک مذهبى به فرجام خود برسند. این را مى گویم چون مسایل کشورهاى منطقه همچون زنجیر به هم پیوسته اند.(عکس از تظاهرات دیروز لِد در اسرائیل)
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.