درباره رمان جدید آتوسا مشفق
Granta – Podcast | Ottessa Moshfegh
‘Unless you are completely shut down and in denial, there’s no way you’re getting out of this without having changed.’
Ottessa Moshfegh on 2020 and her new novel.
سه رمان قبلی مشفق پرمخاطب بوده و حالا او اعلام کرده در دوران قرنطینه رمان جدیدی نوشته است و ناشران آمریکایی برای چاپ رمانش از هم‌اکنون صف کشیده‌اند.
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت‌هاب، آتوسا مشفق نویسنده ایرانی الاصل ساکن کشور آمریکا یکی از نویسندگان معاصر و پرطرفدار این کشور است که رمان‌هایش در سال‌های گذشته با استقبال زیادی روبرو شده است. مشفق در سال ۲۰۱۸ با رمان آیلین توانست به نامزدهای مرحله نهایی جایزه معتبر بوکر راه پیدا کند.
این رمان در ایران به وسیله انتشارات شمشاد و سه نشر دیگر ترجمه شده است. سه رمان قبلی مشفق پرمخاطب بوده و حالا او اعلام کرده در دوران قرنطینه رمان جدیدی نوشته است و ناشران آمریکایی برای چاپ رمانش از هم اکنون صف کشیده‌اند.
نویسنده ایرانی متولد بوستون آمریکا در گفتگویی اعلام کرده است که تمام تنهایی خود را در قرنطینه صرف نوشتن رمانی کرده است که حالا برای چاپ آماده است. مشفق در سال ۲۰۲۰ رمان «مرگ در دستانش» را توسط انتشارات پنگوئن وارد بازار کرد که با استقبال زیادی روبه‌رو شد.
داستان رمان ماجرای سفر خیالی و خطرناک زنی را تعریف می‌کند که قدرت درک و عقل خود را از دست داده است. خود مشفق درباره این رمان جنایی می‌گوید که آن را برای خودم نوشتم و در واقع یک داستان تنهایی است. از صحبت‌های مشفق درباره رمان جدیدش به نظر می‌رسد آخرین اثر این نویسنده ایرانی نیز حال و هوای رمان‌های قبلی‌اش را داشته باشد.
مشفق می‌گوید: حال کنونی من مثل کسانی است که دوستان نزدیکش را پیدا کرده باشد و مثل کسی است که یک سال در تنهایی جنگیده و در جستجوی روح گمشده‌اش در مسیری پا گذاشته باشد که تا کنون کسی در آن قدم نگذاشته است. همه کسانی که من می‌شناسم، در درون خود تحول زیادی در این مدت تجربه کرده‌اند و این یک حس عالی است. به خاطر همین است که درباره شخصیت‌ها و آدم‌هایی می‌نویسم که تنها هستند و در طول داستان رابطه عمیقی با خودشان برقرار می‌کنند.
مشفق ادامه می‌دهد: چند سال گذشته را در تنهایی و دور از اجتماع زمان زیادی برای مجسم کردن درونم وقت گذاشتم؛ ولی زیاد از این مسئله شگفت‌زده نشدم. در این زمانه که انسان با مشکلات زیادی روبرو شده است و هر روز بسیاری از بین ما می‌روند، تلاش انسان برای زندگی مثل روییدن گل‌های وحشی در بین شکاف‌های کنار پیاده‌روهای خیابان است. مردم هرجا می‌رویند و این خیلی زیباست.
وقتی پارسال برای روزنامه گاردین مقاله‌ای درباره قرنطینه نوشتم، خیلی به واقعیت کاری نداشتم. در یک سال گذشته هم به واقعیت کاری نداشتم؛ ولی پرتره‌ای صمیمی از خودم در حال تغییر ترسیم کردم و در رمانی کامل نوشتم و بیشترین هدفم از نوشتم این رمان این بود که بدانم که نیاز به زنده‌ماندن دارم.
Ottessa Moshfegh; drawing by Siegfried Woldhek
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.