ساختمان یا کار مرده در خیابان ولیعصر؟

از وبلاگ ولیعصر-

در خیابان ولی عصر ساختمان های مختلفی که در دوره های تاریخی متفاوتی بنا شدند دیده می شود که در درک اقتصاد سیاسی فعالیت های اجتماعی در این خیابان به ما کمک می کند. به ساختمان می توان از دیدگاه های مختلف نگریست . به عنوان مثال ساختمان و حوزه ی ساختمان سازی به حوزه ی سرمایه گذاری  تبدیل شده اند خصوصا در دو دهه ی اخیر و با  اجرای گسترده سیاست های نیولیبرالی که انباشت شدید سرمایه مالی(۱) را در پی داشته ، حوزه ی ساختمان عملا نشان دهنده ی رشد سرمایه احتکاری در تهران شده ست. از سویی دیگر اگر در نظر بگیریم که این ساختمانها محل کارگاه های کوچک تولید سرمایه مادی (نظیر پوشاک) و یا سرمایه غیر مادی نظیر (آموزش اعم از کلاس هاس زبان ، هنری، فنی و غیره)  ست، ساختمان در پروسه ی افزایش سود اضافه و انباشت سرمایه شرکت دارد.

از سویی دیگر ساختمان صورتی از آن چیزی ست که مارکس کار مرده(۲) نامیده ست،  مارکس سرمایه را تولید ارزشی می داند که توسط نیروی کار تولید شده اما دیگر زنده نیست به ساختمان هم می توان به صورت همان کار مرده یا سرمایه  نگریست. شکل های متفاوت ساختمان به فرم متفاوتی که سرمایه به خود گرفته هم اشاره می کند. در این پست چند تا عکس از ساختمان های محدوده ی میان میدان ولی عصر و چهارراه ولی عصر را تهیه کردیم که بر اساس سبک معماری به دهه ی هفتاد میلادی تعلق دارند یعنی هم زمان با رشد اقتصاد صنعتی در ایران به واسطه ی بورژوازی کمپرادور.  وارداتی بودن نماها کاملا مشهود ست اما در عین حال به نگرشی که سرمایه صنعتی و نه مالی را ارجحیت می دهد مادیت می بخشد. نماهای شیشه ایی که در ۱۵ سال گذشته در تهران باب شدند بیش از هر چیز نماینده ی اقتصاد مالی هستند که در آن ها کار سنگین و تولیدی انجام نمی شود.

این ساختمان ها تنوع زیادی دارند و به خیابان ولی عصر نمای متفاوتی می بخشند. در پیوستگی با خطوط متغیر، اتفاقی و موقتی این ساختمان هاست که فرهنگ روزانه بصری ما  در این خیابان تولید می شود. این سه عکس متفاوت از یک ساختمان را گذاشتیم تا نشان دهیم  که با حضور وسایل نقلیه متقاوت و از پرسپکتیوهای مختلف تصاویر متنوعی ایجاد می شود.

پی نوشت عکس  توسط ع.ص در تابستان ۹۱ از محدوده ی میان میدان ولی عصر و چهارراه ولی عصر گرفته شده ست.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)