مهاجرت پرستاران از ایران چند ده برابر شده است
در سال‌های اخیر و به دلیل بی‌توجه نظام ایران به وضعیت معیشتی پرستاران، سبب شده تا بسیاری از آنان مهاجرت از ایران را به ماندن در وطن خویش ترجیح دهند.
روز پرستار در ایران مغایر با روز جهانی پرستار برگزار می‌شود، اما آنچه باعث حیرت است، در روزی که باید برای جامعه پرستاری کشور حاوی و پیام‌آور نوید و خبری خوب برای این قشر زحمتکش باشد به ناگاه خبری هولناک بر روی دایره ریخته می‌شود.
«درخواست گواهی برای مهاجرت از جانب پرستاران ایران چند ده برابر شده است». خبری کوتاه که در ۳۰ آذر؛ مصادف بار روز پرستار در ایران، از سوی علی اعطا؛ عضو شورای شورای شهر تهران در جلسه شورای شهر مطرح شد.
اعطا دلیل این مهاجرت‌ها را «مباحث مالی و عدم پرداخت به موقع حق و حقوق» پرستاران عنوان کرد.
هر چند وی آمار رسمی میزان درخواست گواهی مهاجرت را ۳ برابر عنوان کرد اما بلافاصله به نقل از یکی از «مسئولان» افزود «این آمار رسمی است و از افزایش چند ده برابری این گواهی خبر» داد.
اعطا با اشاره به تخصیص یک میلیارد یورو جهت مقابله با کرونا افزود «در فروردین ماه یک میلیارد یورو از صندوق توسعه ملی به موضوع کرونا اختصاص یافت و این تخصیص‌های اخیر نیز نشان می‌دهد که بخشی از این مبالغ برای جبران خسارت بیمارستان‌ها و جبران معوقات بوده اما هنوز معوقات به درستی پرداخت نمی‌شود.»
عمق فاجعه تا بدانجاست که اعطا معترف می‌شود «در اخبار دیدم که براساس پیشنهاد وزارت بهداشت، قرار است مصادف با روز پرستار، قطارها سوت تبریک بزنند. این امر با واکنش جامعه پرستاری مواجه شده» است.
اعطا علاوه بر نرخ بالای درخواست گواهی مهاجرت در میان پرستاران، همچنین از بیکاری ۵۰ هزار پرستار خبر داد.
این میزان بیکاری در میان قشر پرستار در حالی است که در سال جاری و در میانه کرونا، نیاز مضاعفی به جذب و استخدام پرستار در کشور وجود داشته، اما نظام از استخدام پرستار ممانعت به عمل می‌آورد.
صرف‌نظر از اعلام این خبر از سوی اعطا، اما آنچه در ورطه عمل و از سوی سران نظام ولایت فقیه پیرامون مطالبات پرستاران زحمتکش صورت می‌گیرد چیزی بیشتر از وعده‌های تو خالی نیست.
در یک نمونه در همین روز و همزمان با روز پرستار، خامنه‌ای، خواهان استخدام ۳۰ هزار نفر از پرستاران شد.
با اندکی تامل در اظهارات دست‌اندرکاران بهداشت کشور و سایر متولیان امر از جمله اعطا، می‌توان دریافت در حالی که بسیاری از پرستاران به دلیل عدم تامین معیشتی قصد جلای وطن می‌کنند، به روشنی این سخنان خامنه‌ای جز وعده تو خالی نمی‌تواند تعبیر دیگری داشته باشد.
شایان ذکر است تعداد کم پرستاران در دوران اپیدمی کرونا بر وضعیت سلامت و بهداشت عمومی کشور تاثیر سوء جدی گذاشته و هزینه‌‌های انسانی و اقتصادی هنگفتی را نیز بر کشور تحمیل می‌کند.
مضاف بر آن نباید از فداکاری و جانفشانی‌های پرستاران کشور در دوران اپیدمی کرونا غافل شد.
در روزهای اخیر محمد میرزابیگی، رییس سازمان نظام پرستاری ایران، اعلام کرد « ۶۰ هزار پرستار به کرونا مبتلا شده و۱۰۰ نفر از آنان جان باخته‌اند.» این رقم شامل ۴۲ درصد کل پرستاران کشور می‌شود.
میرزابیگی افزوده بود: «اکنون نیز ۶ هزار پرستار یا در قرنطینه‌اند و یا در مرخصی استعلاجی برای طی کردن دوره بیماری.»
میرزابیگی همچنین اعلام کرده بود «حقوق پرستاران با سه یا چهار ماه تاخیر پرداخت می‌شود. در شرایطی که سال قبل معوقات حتی به ۱۸ ماه هم می‌رسید».
در مورد سرانه پرستار نسبت به تخت بیمارستانی موجود در کشور نیز میرزابیگی افزوده بود: «برای ۱۷۰ هزار تخت بیمارستانی ۱۴۰ هزار پرستار مشغول به کارند و سرانه نیروی پرستار نسبت به تخت ۹ دهم نفر است در حالی که از نظر استاندارد این سرانه باید ۲.۵ نفر باشد.»
پیش از این نیز آرمین زارعیان، رئیس هیئت مدیره نظام پرستاری تهران نیز در ۲۰ مهرماه سال جاری اعلام کرد: «وضعیت کادر درمان و مخصوصا پرستاران در هشت ماه مبارزه با ویروس کرونا به سمت فرسایشی شدن رفته است.»
با تاملی بر شرایط پرستاران که تنها بخشی از آن رسانه‌ای می‌شود شاید بتوان دلیل گستردگی درخواست برای مهاجرت پرستاران را تبیین نمود.
اما آنچه قابل تبیین نیست اینکه چگونه در حالی که برای تحصیل و تربیت هر پرستار، رقم هنگفتی هزینه می‌شود و کشور نیاز مبرمی به این قشر دارد، سران نظام نسبت به معشیت آنان چنان بی‌تفاوت هستند که تنگنای معیشتی آنان را مجبور به جلای وطن می‌کند؟!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.