همه ی انسان ها با ترس آشنا هستند و حیوانات نیز، چون ترس واکنش به خطر است و موجب نجات جان می شود و شاید برخی تعجب کنند که برخی ترس را بنیاد هر حکومتی می شمارند و از این رو دولت ها نیز از این ضعف ذاتی انسان استفاده می کنند و دستورات رسمی صادر می کنند. این دیگر مثل شده است که بدون ترس از دولت، هیچ حکومتی بیش از ۲۴ ساعت دوام نمی آورد. در لیبرال ترین کشورها هم ترس ازحکومت وجود دارد و البته در آنجا این ترس دو طرفه است چون حکومت هم از مردم می ترسد برای اینکه نمایندگان مردم در مجلس حضور دارند و هر وقت اراده کنند آنها را به زیر می کشند یا دستکم دیگر انتخابشان نمی کنند و به همین سبب در دولت های لیبرال چون دولت از مردم هم می ترسد آزادی وجود دارد اما وقتی فقط دولت صاحب اختیارمطلق است و حکومت استبدادی و دیکتاتوری است فقط این مردم هستند که باید از حکومت بترسند و چنین است که آنها هر گز به آزادی نمی رسند.
آزادی و دموکراسی نیازمند مواظبت دایم است چون دولت ها همواره برای قبضه کردن قدرت وسوسه می شوند. در مواقع اضطراری است که دولت های دمکراتیک هم فرصت پیدا می کنند تا دست به وضع قوانین یک طرفه به نفع خود بزنند و بر قدرت خود بیافزایند.
برای نمونه الان که مردم از ترس کرونا در خانه پنهان شده اند، حتی دولت ها دمکراتیک نیز فرصت را برای بسیاری از کارها که در حال عادی برایشان مقدور نیست مساعد می بینند. برای مثال دولت فرانسه می خواست مقرراتی را برای حفاظت از پلیس در مقابل نفرت پراکنی‌های اینترنتی وضع کند تا نتوانند از درگیری های پلیس فیلم و عکس تهیه کرده و پخش کنند. اما طرح این لایحه در پارلمان فرانسه برای بازنویسی ماده ۲۴ که انتشار تصاویر ماموران پلیس را نهی و محدود می‌کرد باعث برانگیختن خشم عمومی گشت و با وجود خطراتی که بیماری ویروس کرونا سلامت آنها را تهدید می کرد چندین هزار مردم فرانسه به خیابان ها آمدند و با پلیس بشدت درگیرشدند تا آنجا که دولت را مجبور به لغو آن کردند.
بیاد بیاوریم در ایران نیز پیروزی ملایان فریبکار پس از انقلاب ۵۷ به آسانی میسر نبود آنها در سال ۶۰ با تکیه به جنگ ایران و عراق و به بهانه‌ی حفظ امنیت کشور که مورد حمله واقع شده بود، دست به ایجاد رعب و وحشت و کشتارها و اعدام های دستجمعی زدند که خودشان آن را النصر بالرعب (پیروزی به وسیله‌ی ترس ) لقب دادند و به این طریق توانستند تسلط خود را برجامعه اعمال کنند.
ملتی که به خمینی اعتماد کرده بود، به آیت الله سید ریش سفیدی اعتماد کرد که پس از پیروزی انقلاب فریاد زده بود :«خاک بر سر من اگر بخواهم دیکتاتوری کنم ». ملت شیفته ی آیت الله، التزامی از او نگرفت و فقط با گریه سخنان او را تأیید کرد و تن به ولایت فقیه داد. چهل سال است همین مردم چنان دیکتاتوری و ظلم و تجاوزی را تجربه می کنند که در تاریخشان سابقه نداشته است. حکومتی که با استیلای وحشت بیش از ۴۰ سال دوام آورده، حتا انتخابات نمایشی را هم که عرضه می کند بر اساس ترس سازمان می دهد، بدین ترتیب دو کاندیدا عرضه می کند که از ترس اولی به دومی پناه ببری. و هنوز هم با بردن کشور به پرتگاه سقوط و وعده‌ی اینکه از این بدتر خواهد شد، کار خود را پیش می برد.
به نمایش گذاشتن اراذل و اوباش و رژه ی آنها به مناسبت های گوناگون بخشی از برنامه هراس افکنی این رژیم است . گول ظاهر آن را نخورید بسیاری از آنها بناچار در این رژه شرکت کرده اند و در نهایت در خیزش مردم آنها عددی بشمار نمی آیند و خیلی زود جارو خواهند شد. مردمی که بجان آمده اند و دست به خودسوزی و خودکشی می زنند دیگر نمی ترسند، ولی بدون برنامه و بدون سازماندهی نیز نباید به میدان بروند چون فداکاریشان بی‌ثمر خواهد ماند. مردمی که در تظاهرات کشته می شوند ریشه های ملت ایران هستند و نباید گذاشت این ریشه ها بیهوده بسوزند. باید دست در دست هم ریشه حکومت مذهبی را برکنیم.
لازمه‌ی این کار ختم کردن ترسی است که حکومت در دل مردم افکنده و به اتکای آن بر عمر خویش میافزاید. ریختن ترس فقط با بیرون آمدن و قدرت نمایی کردن در برابر نظام حاصل نمی شود. اگر برنامه ای در کار نباشد و طرحی برای مبارزه اندیشیده نشده باشد، هر واکنش خشونت‌آمیز حکومت باز مردم را به خانه می فرستد و بیش از آن که جانشان را بگیرد روحیه و اعتماد به نفسشان را متزلزل می کند.
باید طرح و استراتژی معین و محکمی داشت و با اتکای آن به میدان آمد، برنامه‌ای که راه پیروزی را پیش پای ما ترسیم کند و به ما فرصت بدهد تا حتی اگر ضربه می خوریم و تلفات می دهیم، مطمئن باشیم که گامی به سوی پیروزی برداشته‌ایم. وقتی هم در نبردی پیروز بشویم، حال این پیروزی هر قدر کوچک هم باشد، آگاه خواهیم بود که به هدف نزدیکمان کرده. مبارزه فقط به فداکاری نیست، به استفاده‌ی درست از آن است. باید این راه را بجوییم و نباید به هیچ قیمت از آن منحرف شویم. اینگونه است که با هر قدم به سوی پیروزی نهایی خواهیم رفت و هر دم بر خودباوری ما افزوده خواهد شد. نیروی پیروزی در خود ماست، نه جای دیگر، باید درست بیانش کنیم.
– ۲۲ آذر ۱۳۹۹
۲۰۲۰-۱۲-۱۲
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.