استراق‌سمع دیجیتالی و سانسور محتوای اینترنتی بر روی حقوق تمامی کاربران تاثیر می‌گذارد. اثرات این پدیده بر روی زندگی اعضای جامعه کوییر شدید‌تر است. تکنولوژی‌های نوین منجر به افزایش تعصبات ذهنی موجود و سخت شدن روابطی گشته که در حالت عادی هم مستعد درگیری با تهدیدات امنیتی بودند. در این مقاله قصد داریم نگرانی‌های جامعه کوییر در ارتباط گیری با همنوعانشان را بررسی کنیم.
اینترنت نقشی اساسی در ایجاد و توسعه جوامع LGBT ایفا کرده‌است و ابزارهای موجود در آن، کوییرها را در برقراری ارتباط با همنوعانشان توانمندتر ساخته است. با کمک همین ابزارها، کوییرها می‌توانند شبکه ارتباطی خود را تشکیل داده و با یکدیگر متحد شوند، با اطلاعات زیادی دسترسی پیدا کرده و در مورد مشکلات سلامتی خود از دیگران کمک بگیرند. همچنین می‌توانند حقوق سیاسی خود را به گوش همگان رسانده و با قدرت از آنها دفاع کنند.
مشکل انحصاری بودن
سرویس‌های ارائه دهنده خدمات ارتباط الکترونیکی در دست تعداد انگشت شماری از پلتفرم‌ها بوده که با اتخاذ تدابیر جدید، حضور و فعالیت کوییرها و حقوق آنان را زیر پا می‌گذارد. با محبوس شدن در این شبکه، بسیاری، به دلیل اینکه ترک اینترنت برای دیگر همنوعانشان ضربه شدید محسوب می‌شود، مجبورند عقاید خود را در فضاهای محدود مطرح کنند. در اغلب پلتفرم‌ها که عمدتا خصوصی هستند و با استناد به عرف، سیاست‌ها و رهنمودهای سازمانی، به عمد پست‌ها و مطالب آنها منتشر نمی‌شود.
در تحقیقات اخیر نشان داده شده که بسیاری از پست‌ها و مطالب کوییر ها به دلایل مختلفی حذف شده اما صفحات و پست‌های همجنس‌گرا و تراجنسی هراسان، همچنین صفحات منتشر کننده عقاید جنسیتی به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند و محتوای آنها دست نخورده باقی می‌ماند. در واقع سیاست‌های این پلتفرم‌ها طوری طراحی شده که به محض دریافت گزارش از فعالیت‌های کوییرها، که فقط قصدشان دفاع از حقوق دیجیتالی خود می‌باشد، آنها را بلاک کرده یا پست‌هایشان را حذف می‌کنند. این در حالی است که مهاجمان با وجود اینکه در همان محیط فعالیت دارند، هراسی از مجازات شدن ندارند. با خودکار شدن این فرایندها، بی عدالتی در الگوریتم‌ها نیز بیشتر شده و به وضوح بین دو موقعیت تفاوت فاحشی به چش می‌خورد.
بحث سیاست‌ها و رهنمودهای سازمانی، در هر دو بخش عمومی و پیام‌های خصوصی خود را نشان می‌دهد (مثل پیام رسان فیسبوک). پلتفرم‌ها در برقراری ارتباط بین کوییر ها، بحث و گفت‌گو، دوست‌یابی و سکس چت، نقشی اساسی ایفا می‌کنند. این افراد به آزادی بیان جنسیتی و برهنگی آن رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی وابسته شده‌اند. تغییر ناگهانی در سیاست‌های سازمان، بدون هیچگونه نظر سنجی یا کنترل کاربران، در پلتفرم اعمال می‌شوند.
در اینترنت چیزی به معنی فضای امن وجود ندارد!
حتی زمانی که کوییرها، پلتفرم‌های بزرگ را رها می‌کنند، نمی‌توانند به سمت پلتفرم‌های کوچک بروند. برای نمونه دولت مصر برای شناسایی و ردیابی هم‌جنس‌گرایان، دو‌جنس‌گرایان و تراجنسیتی ها از اپلیکیشن Grindr استفاده نمود. آنها با استفاده از پروفایل جعلی، به جمع‌آوری مدارک مورد نیاز برای دستگیری، شکنجه، محاکمه و زندانی کردن کوییرها به جرم رفتارهای جنسیتی غیر قانونی می‌پرداختند. این اتفاق منجر شد تا افراد برای برقراری روابط جدید، کاملا بی میل شوند.
از دیگر رفتارهای خطرناک در اینترنت، می‌توان به ترد شدن کوییرها اشاره کرد. برای مثال در پاراگوئه حساب توییتری ایجاد شده بود که به جمع‌آوری تصاویر برهنه کوییرها از پلتفرم‌های مختلفی مثل Grindr می‌پرداخته و در نهایت آنها را با نام و هویت اصلی فرد به صورت علنی منتشر می‌کرد. با وجود شکایات فراوانی که بر علیه این حساب صورت گرفت، ۶ هفته طول کشید تا حساب بسته شود. تاثیری که این حرکت بر روی زندگی قربانیان به جای گذاشت، غیر قابل بازگشت و دائمی است. این قبیل رفتارها در جوامعی بروز می‌کند که هیچ قانونی برای جرایم خصمانه وجود نداشته یا قوانین آن به درستی اجرا نمی شود.
تکنولوژی بی طرف نیست:
تکنولوژی به کار رفته در ساخت این اپلیکیشن‌ها و سرویس‌ها از لحاظ امنیتی بسیار ضعیف است و کاملا نشان دهنده ذات جنسیت محور و دگر‌جنس‌گرایانه اروپایی است. این امر آسیب‌پذیری جامعه کوییر را بیشتر می‌کند. تکنولوژی، به خصوص ابزارهای نوین، به راحتی قابل سوءاستفاده هستند و می‌توان از آنها برای بی اعتبار کردن کوییر ها بهره جست. برای مثال سیستم شناسایی چهره طوری طراحی شده که بتواند بر اساس خصوصیات چهره، کوییرها را شناسایی کند. به طور کلی وجود این تکنولوژی خطر ساز است، به خصوص اگر به دست دولت‌های متعصب بیفتد.
مشکل اصلی اینجاست که جوامع LGBT در مراحل طراحی و ساخت پلتفرم‌ها حضور نداشته‌اند. بنابراین به سختی می‌توان شرکت‌های بزرگ سود محور را راضی کرد تا بر اساس نیازهای افراد، تغییری در پلتفرم خود ایجاد کرده و آنها را به صورت رایگان در اختیار عموم قرار دهند. معمولا کوییرها توانایی پرداخت هزینه قابلیت‌های امنیتی بیشتر را هم ندارند. معمولا توسعه دهندگان اپلیکیشن‌ها، سفید‌پوستان میان سالی هستند که از مشکلات و شرایط دیگر اقشار جامعه بی اطلاع هستند.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.