چند شعر از خالد بایزیدی (دلیر)

چه پائیز
غم انگیز
برگها که هیچ…
انسانهانیز
چه برگریزبرگریز
فرومی ریزند
……………………………………
…………………………………..
ما امروز!…
بی غیرت ترین
مردجهان هستیم
چه لیلا هایی که
درتابوت سرد بی جان جهان
به خواب ابدی پیوسته اند
وماهنوز
لب هایمان ازسکوت
طاول زده است
…………………………………….
……………………………………
زندگی!
تنها توپ فوتبالی است
دردستان کودکی که
فقط می تواند
با آن بازی کند
……………………………………
…………………………………..
ماهردواسیریم
من اسیرتو
وتواسیرمن
ومن وتو
هردو
اسیرآداب ورسوم
نیاکان خویش
…………………………………..
…………………………………
گلهارا
به پائیز سپرده ایم
وخارهارا
به بهار
ازاین روست…
که بهار
هیچ به شکوفه هایش نمی بالد
……………………………………….
……………………………………..
آه..
چه آدمهایی
یک زمانی
درین پنجره ی تنهایی
خودرا که هیچ
جان وجهان رانیز
جاگذاشته اند
وپرنده آسا
پرگشوده اند
…………………………………………
………………………………………..

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)