چند دستاورد مهم:
آبان ۹۸ در کنار تاثیرات متنوعش در صحنه سیاسی ایران، چند دستاورد بسیار مهم دارد که جا دارد رویشان تاکید شود:
با دیدن صدها شهر و نقطه با خواست مشابه و عزم سرنگونی حکومت بیش از پیش این حقیقت در خودآگاهی مردم نقش بست که تنها نیستند. آنان که میخواهند حکومت سرنگون شود فقط اهالی یک محله و یک شهر و یک استان و یک منطقه نیستند. تعدادشان بسیار زیاد است و قدرت پایان دادن به عمر حکومت اسلامی را دارند.
معلوم شد که تعداد شهروندانی که همه چیزشان را باخته اند زیادند و نه تنها این بلکه تعداد کسانی که جانشان به لب رسیده است و حاضرند ریسک کنند بسیار زیادند.
اگر چه مردم در باره ابعاد توحش این حکومت توهمی نداشتند اما در قیام ۹۸ روشنتر شد که با هیولایی مواجه هستند که دست به هر جنایتی خواهد زد تا بماند و پس اگر میخواهند رها شوند باید برای تعرضی بسیار مصممتر آماده شوند.
اصلاح طلبان را مردم در ۹۶ با شعار مشهورشان به زباله دان تاریخ جمهوری اسلامی پرت کرده بودند اما در آبان ۹۸ خود اینها از همان زباله دان یک بار دیگر سرک کشیدند و ابراز خدمتگزاری به نظامشان را بیشتر نشان دادند که اگر دستشان برسد همراه خامنه ای و سپاه و آیت الله ها در خدمت جمهوری اسلامی خواهند بود.
و بالاخره مخصوصا با قتل عام موشکی ۱۷۶ انسان و بعدا قتل نوید افکاری و بی وجهه تر شدن حکومت اسلامی در انظار جهانیان، جلب توجه عمومی به مسائل ایران و گسترش خبر کشتار ۱۵۰۰ نفر و دستگیری هزاران نفر جنبش بایکوت سیاسی – فرهنگی – هنری جمهوری اسلامی در جهان را به ارمغان آورد. در متن چنین شرایط جهانی، جنبش دادخواهی جانباختگان آبان و هواپیما میدان آماده تری برای پیشروی و قدرتمند کردن کل جنبش سرنگونی خواهد داشت.
همه آن زمینه هایی که در دو سال به دو قیام منجر شد سرجایشان هستند و اگر همه فاکتورهای جدید دیگر را هم کنار بگذاریم قاعدتا بازگشت یک تعرض گسترده تر به حکومت اسلامی در چشم انداز است. اما هیچکدام از نیروهای درگیر در قیام ۹۸، نه حکومت اسلامی و نه نیروهایی که به قصد سرنگونیش به خیابانها ریخته بودند در موقعیت قبل نیستند. فقر بیشتر شده است. ظلم و ستم هر روزه در هر گوشه این کشور توسط نیروهای آزار و سرکوب حکومتی بیشتر شده است و در نتیجه نفرت و انزجار گسترده تر شده است، کوچکترین امیدی به کوچکترین تغییری در چهارچوب این حکومت وجود ندارد، مردم عاصی تر شده اند و دنبال راهی برای رهایی. اعتراضات کارگری وسیعتر شده است و جنبشهایی مثل دادخواهی کشته های آبان و هواپیما و علیه اعدام و غیره همچنان پیش میرود. اینکه قیامی وسیعتر از ۹۸ رخ خواهد داد یا نه جای سئوال نیست. خود حکام اسلامی به هزار زبان میگویند منتظرش هستند و دارند آماده میشوند. مساله این است از همین الان ما مردم، شهروندانی که در محل کار و مدرسه و دانشگاه و محلات نیروی اصلی چنین قیامی خواهیم بود از همین الان بدون فوت وقت و به هر شکل ممکن متشکلتر و متشکلتر شویم. خودمان را در تشکلهای کارگری و دانشجویی و هسته ها و شورهای محلات به هم وصل کنیم که هماهنگی و حرکت متحد و قدرتمند و قدرت عملان در مقابل نیروهای سرکوب را بیشتر میکند. خودمان را به همدردان و همفکران و هم هدفها و همرزمانمان در محل کار و دانشگاه و محلات و شهرها و منطقه ها وصل کنیم که این بار با صفی مسنجمتر و متحدتر به سراغ حکومت اسلامی برویم. و بالاخره خودمان را از طریق پیوستن به احزاب سیاسی ای که هدفی ندارند جز رهایی از حکومت اسلامی، رهایی از هرگونه نابرابری و تبعیض و ستم و بی حقوقی، در کنار نیروی عظیمی از انسانهایی قرار دهیم که در این صورت ده تا حکومت اسلامی هم قادر به شکستشان نخواهد بود.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.