اوایل تابستان ١٩٧٨ ابا صدرى به الجزایر میرود و طى هفت روز موفق به انعقاد قرارداد کمک الجزایر براى ساختن مدرسه و درمانگاه در جنوب لبنان میشود و در طى دیدارى با بومدین رئیس جمهور وقت الجزایر، وى از امام موسى صدر تقاضا میکند که روابطش را با لیبى بهبود ببخشد، ایشان میگوید: مشکل از طرف ما نیست ، از همانجا با لیبى تماس گرفته میشود و با میانجگرى بومدین ، امام موسى صدر رسمأ به لیبى دعوت میشود.
در تاریخ ٢۵ آگوست ١٩٧٨ امام موسى صدر به همراه شیخ محمد یعقوب و عباس بدرالدین در فرودگاه بیروت با حضور سید محمود بن جورح سر کنسول لیبى بدرقه رسمى میشوند تا پس از چند روز دیدار از لیبى به فرانسه بروند (طبق اسناد سفارت فرانسه در بیروت، ویزاى ورود به فرانسه از قبل صادر شده و در پاسپورت امام موسى و شیخ محمد ثبت بوده است، از این تاریخ دیگر هیچ خبرى از امام موسى صدر و همراهانشان نشد، نه هیچ ردى و نه حتى تماس تلفنى.
پس از پیگیرى دولت لبنان، مسئولین لیبى اعلام میکنند که ایشان با پرواز هواپیمائى ایتالیا (آل ایتالیا) به شماره ٨٨١ کشور را به مقصد رم ترک کرده اند .
مسئولین لبنانى به رم میروند، چمدان ها به رم رسیده اما خبرى از مسافران نیست!! با کاپیتان پرواز و خدمه یک به یک مصاحبه میشود اما همگى اعلام میکنند که این افراد در هواپیما حضور نداشته اند.
شرکت آل ایتالیا در جواب دادستانى لبنان ، در تاریخ ٢۵ سپتامبر ١٩٧٨، بیانه اى صادر میکند که از تلوزیون سراسرى ایتالیا پخش میشود.
در بیانه رسمى شرکت آل ایتالیا ذکر میشود که
که اشخاص حقیقى، امام موسى صدر رئیس طایفه شیعه و محمد یعقوب و عباس بدرالدین خبرنگار معروف لبنانى در هواپیما حضور نداشته اند و تنها بلیط براى آنها صادر شده است و چمدان هائى به نام ایشان تحویل شده است.
مجله آل ماساجیرو ایتالیا مقاله اى تحقیقى با عنوان : آیا امام موسى صدر ربوده شده است؟ منتشر میکند اما طرابلس هیچ توضیحى به هیچ کس نمیدهد.
خبر در لبنان منتشر میشود و براى چند روز اختلاف ها از بین میرود و تظاهرات و اعتصاب سراسرى شروع میشود
تظاهرات اعتراض آمیز در برابر هتل قذافى
بعد از ربوده شدن امام موسى، مردم لبنان دست به تظاهرات زدند. این تظاهرات حدود ۱۰ روز پس از ربوده شدن او صورت گرفت. در سرتاسر لبنان مغازه ها و ادارات را بستند. در شهر صور، صیدا، بیروت و بعلبک تظاهرات بزرگى برپا شد، که تا آن تاریخ بى نظیر بود. در شهر صور، حداقل صدهزار نفر در تظاهرات شرکت کردند.
درآن محیط رعب و وحشتى که بر جنوب لبنان سیطره داشت، جمع شدن صد هزار نفر خیلى عجیب به نظر مى رسید. پس از ده روز که این تظاهرات به نتیجه نرسید،اعتصاب غذاى عمومى در سرتاسر لبنان آغاز شد. عده زیادى از مردم در مساجد به روزه نشستند و خواستار بازگشت امام موسى شدند. بعد از آن، هنگامى که کنگره سران عرب در دمشق تشکیل مى شود، بیش از سیصد هزار نفر از مردم بیروت،بعلبک، صور و صیدا با ماشینهاى خود به راه افتادند، و حدود ساعت ۴ بعدازظهر وارددمشق شدند. فریاد « بالروح، بالدم نفدیک یا امام » که از اتوبوسها و ماشینهاى حامل تظاهرکنندگان به آسمان طنین انداز مى شد شهر دمشق را لرزانید.
در آنجا بود که نمایندگان این جمعیت کثیر به حضور حافظ اسد مى رسند و او آنها را به اتاقى هدایت مى کند. سپس قذافى را نزد آنها مى برد. قذافى به مدت یک ساعت با آنها گفت وگو مى کند. قذافى در ابتداى سخن خود به آنها مى گوید که آیا همه شما شیعه هستید؟ درمیان ۴ نفرى که در جلسه نشسته بودند، فردى سنى بود، به نام شیخ احمدالزین، که قاضى شهر صیداست. او بلند مى شود و مى گوید: »من سنى هستم، اما امام موسى فقط متعلق به شیعیان نیست، متعلق به همه مسلمین است«. او دفاع سختى از امام موسى مى کندو مى گوید به همین علت است که من هم براى بازگرداندن او آمده ام.
بعد قذافى مى گوید:« آیا او ایرانى نبوده است؟ امام موسى، ایرانى است«. اومى خواست تلویحاً بگوید چرا براى یک ایرانى اینقدر خود را زحمت مى دهید ، مبارزه مى کنید و تظاهرات به راه مى اندازید! …….
امام هرگز از لیبى خارج نشده است
دادستانى ایتالیا تحقیقات گسترده اى را آغاز کرد وبا مراجعه به مسافران هواپیما، پلیس گذرنامه، مأموران گمرک، خدمه وخلبان هواپیما وبا استفاده از اطلاعات منابع امنیتى خود سرانجام حکم زیر را صادر کرد:
امام موسى صدر و دو همراه وى هرگز از لیبى خارج نشده اند.
بنابراین سرانجام تمام اظهارات رسمى مقامات لیبیایى تکذیب شد و حکومت لیبى به عنوان عامل اصلى ربودن امام صدر تعیین شد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.