آیا ایران هم خواهد توانست روی پای خود بایستد و تاریخ را ورق بزند؟
امروز من و خانواده‌ام در مریلند دوباره زاده می‌شویم و ترسمان از آینده تاریک، به امید و روشنایی خیره میشود. درست ۱۰ روز پیش در مقاله‌ای کوتاه گفته بودم: آمریکا و جهان بر سر دوراهی است و دانولد ترامپ نیز بر سر دو راهی مرگ وزندگی.
این نوشته سرمقاله روزنامه شرق در تهران شد و باعث گفتگو در بی بی سی در چشم انداز بامدادی.
امروز و فردا هم صحبت برسر کشمکش غریزه زندگی و مرگ و دو گانگی نسیم آزادی و خفقان فاشیسم است. صحبت برسر دوراهی صلح و جنگ است و صحبت بر سر امید و نا امیدی است. دو نیروی اجتماعی در پهنای آمریکا و ایران و جهان در روبروی هم ایستاده‌اند: نیرویی که به آهستگی در حال ذوب شدن و مردن است و نیرویی که که هردم پروبال می‌گسترانند و سفید وسیاه نمی‌کند. نیروهای دیروز و نیروهای فردا.
البته که دیروزیان، بسادگی تسلیم فردائیان نمیشوند همان طور که آسمان هم بسادگی تسلیم زمین نمی‌شود!
مهم این است که من و شما کجا ایستاده‌ایم؟ درسمت حرکت تاریخ به جلو و یا در کنار اسبی که مرده است پاهایمان در زمین یا چشم‌هایمان بر آسمان؟
آمریکا امروز راهش را از دیروز جدا می‌کند و یکبار دیگر زمینی میشود. قانون و حق زندگی کردن وًحق رای دادن و حق انتخاب کردن را دوباره به رسمیت می‌شناسد. دیروز ترامپ را بالا کشید تا کدخدایی جهان را تجربه کندو بر آسمان فخر فروشی کند، اما خیلی زودتر از همه دریافت که بیراهه رفته است و این شهامت و اعتماد بنفس را داشت که خود، راه رفته را باز گردد و چشم براه (اسکندری نباشد) و خودش را، با دست خودش اصلاح کند و بیراهه رفتن خودش را بپذیرد.
با چنین چرخشی، خشونت، نژادپرستی، قلدری و زور و تحریم و برتری طلبی، مهار میشود و زنی مهاجر زاده و رنگین پوست، دوش بدوش مردی سالخورده و سفید پوست، به جهان پر آشوب امروز، (سلامی دوباره) سر می‌دهند که امید به زندگی نمرده است و انسان می‌تواند جهانی دیگر بسازد که زندگی ارزش باشد نه مرگ، گفتگو بین ملت‌ها حاکم باشد و نه خشونت، انتخاب راه ملاک باشد ونه تسلیم به قضا و قدر.
البته که این آغاز راه است وراه بس طولانی و بس سنگلاخی است. نیروهای دیروز با چنگ و دندان و با دروغ و توطئه بر چشم جهانیان ماسه می‌ریزند.
انسان آمریکایی، از برنی سندرز گرفته تا جو بایدن، امروز بیش از همیشه، انسانی جهانی شد. گرچه نمی‌خواست. او می‌خواست خودش باشد و خود برای خود تصمیم بگیرد اما با این نگاه به (خود آمدن) ناگهان بار دیگر، انسانی جهانی شد.
انتخابات امسال آمریکا، انتخاب بین راستی و دروغ بود. انتخاب بین مدرنیته و سنت بود. انتخاب بین همه نژادی و تک نژادی بود، انتخاب بین فردا و دیروز بود، انتخاب بین جمع سالاری و فرد سالاری بود و انتخاب بین قانون و زور سالاری بود و انتخاب بین (ما) و (من) بود و در نهایت انتخاب بین نیروهای زمینی و نیروهای آسمانی بود و چه متبرک بود این انتخاب و من چقدر سرشارم از این انتخاب.
اشکبوس طالبی – ایرانی اهل مریلند و زنجیران – ۱۶ آبان ۹۹ برابر با ۶ نوامبر ۲۰۲۰
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.