امروز فرصتی دست داد تا در جلسه‌ای صحبت های کاوه مدنی را بشنوم و با او صحبت کنم.بدون اغراق می‌گویم گنجی‌است بی نظیر.
دانش عملی و تیٔوریک را باهم دارد، منصف است،سیاست را می‌شناسد ولی مدنی عمل می‌کند،طرفدار «اصل سنگریزه»هاست،چرا که سنگ بزرگ یا شعارهای بزرگ را نشانه نزدن و عمل نکردن می‌داند.هم منتقد دولت است هم جامعه.
مشکلات را تنها ساختاری نمی بیند،می‌گوید این دروغ بزرگی است که اگر فردا حکومت را در ایران به ما بدهند می توانیم همه مشکلات محیط زیستی را به سرعت حل کنیم ما باید به نگاه جدیدی در توسعه پایدار دست پیدا کنیم نگاهی متناسب با ظرفیت ها و منطبق بر منافع ملی ما.
از تاثیرات مخرب تحریم بر محیط زیست گفت که چگونه تحریم شرایطی را تحمیل کرده که، مطالبات و اولویت های محیط زیستی برای دولت و جامعه مدنی هر دو به حاشیه برود.
او غرب را به خوبی می شناسد و اسیر کلیشه‌ها نیست، به نظریات توسعه در غرب و ایران هر دو انتقاد داشت اینکه اقتصاد سیاسی وجود دارد که در همه جای دنیا به محیط زیست آسیب زده است و باید در تحلیل ها محیط زیستی،دانش نقد اقتصاد سیاسی را هم داشت.
از او خواهش کردم تجربیات با ارزشش را در قالب کتابی مکتوب کند چرا که مانند سیاست مداران مشکلات را ساده سازی نمی کند و سیستم را با تمام پیچیدگی‌های آن تبیین و عرضه می‌کند،اما سربسته از فشارهای امنیتی گفت،اینکه کسی نمی داند بر او خانواده‌اش چه گذشته و می گذرد و شاید روزی جرات کند و از تجربیاتش برای تاریخ ایران بنویسد.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.