به این مژده گر جان فشانم رواست، از این مژده خوش وقت رب علاست…؟!
صحبت ها و اظهار نظرهای حسن روحانی در جلسه هیات دولت (چهارشنبه ۲۳ مهر ۱۳۹۹) در باب صلح و لزوم تعامل با جهان حاوی نکات بسیار قابل تامل و تفکری بود. اما قبل از آنکه وارد بحث شویم، آقای رئیس جمهور در میانه صحبت هایش مژده ای هم به ملت ایران داد. اینگونه “به ملت عزیز ایران این خبر خوش و تبریک را عرض می‌کنیم که ۱۰ سال تحریم ظالمانه تسلیحاتی یکشنبه هفته آینده رفع خواهد شد و ۲۷ مهرماه دیگر تحریم تسلیحاتی نداریم…، آنهایی که می‌گویند برجام برای ما چه کرده این یکی از کارهای برجام است که تحریم تسلیحاتی را برداشت. از یکشنبه می‌توانیم اسلحه‌مان را به هر که خواستیم بفروشیم و از هر که خواستیم اسلحه بخریم. این یکی از آن اقدامات مهمی بود که دولت تدبیر و امید انجام داد…”
مژده های آقای روحانی لیست بلند بالایی را شامل می شود که به خاطر آوردن همه آنها تقریبا غیرممکن است اما از باب یادآوری، شعار اصلی او یعنی «تعامل سازنده» با جهان اولین مژده او بود به ملت ایران. پس از آن در طول هفت سال گذشته سیلی از مژده ها بر سر ملت روان شد، از مژده رفع همه تحریم ها بمحض اجرایی شدن برجام تا مژده های کوچک تر همچون وصل بندرعباس به بندر هلسینکی! و خلاصه افسانه هایی که بیشتر به قصه پردازی های شهرزاد در آن هزار و یک شب کذایی شباهت داشت و دارد. هر چند مدتهاست که دیگر قصه ها خواب به چشمان ملت نمی آورد که هیچ حکم کابوس را برای ملت پیدا نموده و خواب از چشمانشان ربوده.
از طرفی دادن مژده خاص آقای روحانی نیست. این روزها دادن مژده از جانب سران نظام سیاسی اسلامی به امری روزمره بدل گردیده، مثلا تقریبا همزمان با آقای روحانی رئیس بانک مرکزی ایران آقای همتی هم برای چندمین بار به مردم مژده داد که تب و تاب بازار ارز و طلا ظرف چند روز فروکش خواهد کرد و بانک مرکزی تصمیم دارد با تزریق روزانه ۵۰ میلیون دلار به این بازار تنش های موجود را کنترل کند. مژده بازگشت قریب الوقوع میلیاردها دلار بلوکه شده در کره جنوبی، عراق و تقریبا همه کشورهای طرف تجارت در طول سالهای اخیر (البته بجز چین که خوش حساب است و با انواع کالاهای مورد نیاز ملت ایران همچون کفن و تسبیح و مهر کربلا و سجاده و چادر مشکی و امثالهم بدهی های خود را تسویه می کند).
این رویه در نظام سیاسی حاکم مسبوق به سابقه است. برای نمونه آقای دکتر احمدی نژاد که با شعار “انرژی هسته ای حق مسلم ما است” مژده بهره مندی از انرژی هسته ای را به ملت دادند. فرماندهان سپاه هم از قافله دادن مژده عقب نماندند که هیچ از بقیه پیشی گرفتند. بگونه ای که روزی نیست که یکی از این جماعت به ملت ایران مژده ندهد. از ساخت شهرک های موشکی زیرزمینی تا حکمرانی قایق موتوری های سپاه در آب های آزاد بین المللی! از ساخت موشک هایی که از زیرزمین بیرون می آیند و بعد فعال می شوند تا ساخت پهپادهای فوق پیشرفته. از اختراع رادارهای دوربرد تا اختراع دستگاه یابنده ویروس کرونا و …
مقام عظمای ولایت آیت الله خامنه ای هم در دادن مژده ید طولایی دارند. مژده هایی در حد و اندازه ولی امر مسلمین جهان، مثلا چند سال قبل نوستراداموس وار این مژده بزرگ را دادند که اسرائیل ظرف ۲۵ سال آینده از صحنه جغرافیای جهان محو خواهد شد و بیلبوردهای شمارش محو شدن اسرائیل در خیابان های تهران نصب گردید و صدها مژده کوچک و بزرگ دیگر.
اما، نباید فراموش کنیم که قبل از همه آیت الله خمینی بود که باب دادن مژده به ملت ایران را باز نمود. از مژده آب و برق رایگان در همان بدو بازگشت فاتحانه به ایران تا مژده پیروزی در جنگ با عراق به پشتوانه امدادهای غیبی و…
مژده هایی که مردم به چشم آوارهایی حول انگیز به آنها می نگرند، آوارهایی که هر روز سنگین تر و مهیب تر می شوند و میزان خسارات مالی و جانی اشان بالاتر می رود، آوارهایی که روزانه بر سر ملت خراب می شوند و همچون زلزله تاروپود فضای اقتصادی و بتبع آن اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، هنری را رشته می کند و سهم ملت از آنها بیشتر غوطه ور شدن در دریایی از نکبت و فلاکت و فقر و فحشا و اعتیاد و… است. اینگونه حال کار بجایی رسیده است که بعد از بالغ بر ۴۰ سال حکومت گردانی آقایان حجج اسلام و آیات عظام تنها آرزوی مردم قطع روند دادن مژده از جانب حضرات است.
اما در باب مژده اخیر آقای روحانی، هر چند توهمات مالیخولیایی آقای روحانی بعد از گذشت ۷ سال بر همه آشکار گردیده و برای جامعه به جوک های بی مزه تبدیل شده و هیچکس آنها را جدی نمی گیرد اما برغم این واقعیت اینبار سوالات زیادی در اذهان عمومی و جامعه جهانی شکل گرفته. این سوال که آیا اصولا حکومت اسلامی صنعت ساخت تسلیحات نظامی پیشرفته ای دارد که دیگر کشورها حتی اروپایی ها به آن نرسیده اند و جهان از آن بی خبر بوده؟! اگر اینگونه باشد تمام ادعاهای اسرائیل و آمریکا تا امروز درست بوده و ترس جامعه جهانی از امکان دسترسی رژیم ایران به موشک های پیشرفته دوربرد توجیه می یابد. یا شاید منظور آقای روحانی فروش همان رادارهای فوق پیشرفته ای است که نمی تواند بین هواپیمای مسافربری و موشک جنگی تفاوت بگذارد! آیا منظور آقای روحانی امکان فروش قایق موتوری های سپاه یا زیردریایی های مدرن سپاه است؟! اساسا خریدارانی که قرار است از حکومت اسلامی تسلیحات نظامی پیشرفته بخرند دقیقا چه کشورهایی هستند؟! چین یا روسیه که هر دو از ابرقدرت های مطرح جهانند؟! یا حوثی های یمن، حزب الله لبنان، حشدالشعبی عراق و یا گروه هایی از این دست؟! این گروه ها که در طول این سالها تنها با پول های دریافتی از رژیم ایران توانسته اند سرپا بمانند پول خرید تسلیحاتی خود را قرار است از کجا تامین کنند؟! گیریم از منبعی غیبی تامین کردند با توجه به تحریم های اقتصادی و بسته بودن کلیه کانال های مالی تا جاییکه بقول خود آقای روحانی و وزرایش حتی قادر به دریافت پول فروش نفت صادراتی خود نیستند و یک قدم فراتر حتی قادر به پرداخت پول داروهای ضروری، مثلا تامین واکسن آنفلوآنزا برای کشور نیستند چگونه قرار است پول فروش تسلیحات نظامی به ایران باز گردد، مثل دوره جناب احمدی نژاد با چمدان و یا…؟!
و اما “انا فتحنا لک فتحا مبینا؟!”
اما بخش دیگر صحبت های آقای روحانی هم تامل برانگیز بود، آنجا که باری دیگر باب بحث قدیمی شیعه یعنی «زمان جنگ حسینی است، یا گاه صلح حسنی» را باز می کند و یک قدم هم فراتر بر می دارد و پای پیامبر و قرآن را نیز به میان می کشد و می گوید: “پیغمبر هم جنگ داشت و هم صلح، هم عملیات تهاجمی و هم عملیات تدافعی داشت، روزهایی در جنگهایی پیروز شد و روزهایی دچار شکست شد، این پیامبر حکومت را بر مبنای قانون، پیام و پیمان اداره کرد، پیامبری بود که وقتی با مردم مکه صلح کرد قرآن آن را فتح مبین نامید “إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا” و بزرگترین پیروزی‌های پیامبر در سایه آن صلح بود که به دست آمد و بیش از آنچه بود که پیامبر در میدان جهاد کسب کرد. آنجایی که توان و نیروی کافی برای جنگ بود پیامبر فرمان جنگ می‌داد و آنجا که تعداد دشمنان و ابزار آنها بیشتر بود فرمان دفاع و تدافع می‌داد…، مجموعه اسلام درس زندگی ماست چه آنجا که می‌گوید جهاد و ایستادگی و چه آنجا که می‌گوید صلح…، ائمه هدی هم همچنین، از امام حسن (ع) هم باید یاد بگیریم. او امام صلح و امام پیوند بود او امامی بود که با ایجاد وحدت برای حفظ اساس اسلام گام برداشت. وقتی برخی از اصحاب امام حسن آمدند با زبان معترضانه که چرا قبول کردید و چرا صلح کردید؟ چرا در برابر طرف مقابل پیمان را امضا کردید؟ حضرت فرمود: “انی رأیت هوی معظم‌الناس علی الصلح”، گفت؛ جامعه اسلامی که شما ۱۰ نفر نیستید شما ۲۰ نفری که اینجا پیش من آمدید دنیای اسلام نیستید من در مسجد برای مردم سخنرانی کردم و دیدم اکثریت قاطع جامعه صلح می‌خواهند و وقتی مردم این را می‌خواهند صلح را انتخاب می‌کنم. این راه امام مجتبی است، امام مجتبی به ما می‌آموزد مرد جنگ باشیم به روز جنگ و مرد صلح باشیم به روز صلح. اگر در روز صلح جنگیدیم و اگر در جنگ صلح کردیم هر دو خطا و اشتباه است. به موقع باید بایستیم و بجنگیم به موقع باید صلح کنیم…”
این جملات حتی از زبان فردی همچون آقای روحانی که هیچکس جدی نمی گیردش طعم و بوی همان جام زهری را می دهد که آیت الله خمینی در واپسین روزهای عمرش بالا برد اما بجای اینکه خود بنوشد که مستحقش بود یکباره تا آخرین قطره در دهان ملت خالی کرد و زهر آتشین را در رگهای ایران وایرانی جاری نمود. هشت سال جنگ بی حاصل، هزاران هزار کشته و زخمی، میلیاردها دلار خسارت مالی، خرابه هایی بجامانده از شهرهای آباد مرزی و… و یک سخنرانی و هیچ به هیچ! و این روزها باز هم طعم تلخ قبول شکستی مفتضحانه و پذیرش قطعنامه اینبار نانوشته ای (لااقل فعلا) که بار سنگین سالها فشار بر روی شانه های ملت را سنیگن تر می کند. شاید تنها تفاوت این باشد که آیت الله خمینی جام را یکباره به ملت و کشور خوراند و اینبار آیت الله خامنه ای و نوچه های اطرافش زهر را ذره ذره و قطره قطره در رگ و پی ایران و ایرانی تزریق می کنند که بمراتب دردناک تر از بار قبل است و با گوشت و پوست و استخوانمان لمس و احساسش می کنیم.
مردم نمی دانند از این ابراز شکست باید خوشحال باشند یا غمگین؟! تناقضات میان گنده گویی های فرماندهان سپاه به تبعیت از نظرات آیت الله خامنه ای با صلح طلبی ناگهانی آقای روحانی و دارودسته اش همه را حیرت زده نموده. هر چند بار قبل هم وقتی آیت الله خمینی پشت پرده جام را بالا برده بود تا در حلق ملت فرو ریزد سپاهی ها زیر منبرش نعره می زدند «جنگ، جنگ، تا پیروزی».
کسی می داند چند مژده دیگر تا پایان راه باقی است؟

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)