فانوس خیال – شعری از مجید نفیسی

        این چرخ فلک که ما در او حیرانیم
        فانوس خیال از او مثالی دانیم
        خورشید چراغ دان و عالم فانوس
        ما چون صُوَریم کاندرو گردانیم
                        عمر خیام

خیال من همه از چراغی بود
آویزان بر فراز پیشخوان دکان
که سایه ی بقال و مادر را
بر دیواری آن سوی خیابان می انداخت
در جمعه شبهای کودکی من.

ما در غار تاریک ماشین
منتظر مادر می نشستیم
که پدر به اشاره می گفت: “نگاه کن!
بقال پنیر را در ترازو می گذارد
اینک آن را توی کاغذ می پیچد
اینک پول را از مادرت می گیرد.”

من با شگفتی تماشا می کردم
و در دل میگفتم کاش مادر زود برنگردد
و پدر ماشین را روشن نکند
تا من بتوانم دمی بیشتر
به سایه بازی روی دیوار چشم بدوزم.

اکنون پدرم در سایه سار خوابیده
و مادرم که تنها زندگی می کند
هر جمعه عصر به دیدار او می رود
و من چونان افلاتون از خود می پرسم
آیا این همه حقیقت بود یا خیال؟

        هژده ژوئن دوهزار‌و‌ده   

مجید نفیسی

Magic Lantern 

By Majid Naficy

        This turning wheel in which we are perplexed

        I compare to a magic lantern:

        The sun: a lamp, the world: a lantern

        And we ourselves as rotating forms.

                Omar Khayyam

My phantom came from a lamp

Hanging over a shop counter.

It projected shadows of a grocer and my mother

On a wall across the street

In the Friday nights of my childhood.

In the dark cave of our car

We sat waiting for Mother.

Father would point and say: “Look!

The grocer is putting cheese on the scale

Now he is wrapping it in paper

Now he is taking money from your mother.”

I watched in amazement

Wishing Mother would not return soon

And Father would not start the car

So that I could gaze longer

At the shadow play on the wall.

Now my father sleeps in shadows

And my mother who lives alone

Goes to visit him every Friday evening

And I ask myself, like Plato:

Was this all real or a phantom?

        July 18, 2010

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)