هیاهوهای رسانه ای تا چه پایه از اعدام بی گناهان جلو تواند گرفت؟ نیکخواهان جهان و دلسوزانِ جانِ آدمیان آگاه اند که هیاهوها ی رسانه ای گاه نتیجه ی وارونه خواهد داد و به زیانِ محکومان، و به ویژه محکومان گمنام پایان تواند یافت. همین است که کارِ نیکخواهانِ جهان، چون بسی سیاست زدگان و سیاست بازان این روزگار، آن نباشد که از برج عاجِ زندگیِ آسوده ی شان در آمریکا یا اروپا انگشتی بر صفحه کلید بلغزانند که «آزاد کنید!» یا «اعدام نکنید!»؛ دغدغه ی شان آن نباشد که از این رهگذر به احساسی خوش درباره ی خویش دست یابند و یا به دنبال سیاست پیشگانِ و صاحب منصبان بدنام و سیه روى دَوَند تا ایشان را برای پیشِ بردن خواست های سیاسی خویش با خود هم آواز سازند.
کسانی اگر به راستی نیکخواه جهان و انسان باشند، آدمی گری و نجات جان آدمیان را آماج خویش سازند، نه سیاست بازی و احساس خوش درباره ی خویش را! کسانی اگر به راستی دلسوزانِ «حق بشر» باشند سرنوشت شوم محکومانِ اعدام را دستاویزِ رسیدن به خواستِ سیاسی یا راضی ساختنِ خود شیفتگیِ خویش نسازند! اگر پروای سود و زیانِ و نیک و بد دارند، هوچی گری را با آدمی گری، و ژستِ انسان دوستی را با انسان دوستی در نیامیزند!
کوشندگانِ حقوق بشر تنها به رهایی جان آدمیان می اندیشند؛ اما سیاست زدگان و سیاست بازان، از اعدامِ بی گناهان خواسته یا ناخواسته خشنود می گردند، زیرا خشاب جنگ افزارشان را برای ستیز با دشمنانشان به هزینه و با خون دیگران پُر می سازند و به بهای زندگی آدمیان و برای رسیدن به اهداف سیاسی بر کوسِ خشم و خشونت می کوبند …
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.