چند سال اول قرن بیستم نقطعه عطف جنبش جهانى کارگرى محسوب مى‌شود. از طرفى سرمایه‌دارى جهانى دوران شکوفایى خود را پشت سر گذاشته و پا به دورانى از بحران و انحطاط مى‌گذارد که چندى بعد به جنگ جهانى اول منجر مى‌شود و از طرف دیگر کارزار جدى گرایش سوسیالیزم انقلابى علیه تفوذ رفرمیزم در جنبش کارگرى آغاز مى‌شود که پس از پیروزى انقلاب اکتبر به شکل‌گیرى بین‌الملل سوم مى‌انجامد. رزاى سرخ پیشقراول این مبارزه است. حتى چندین سال زودتر از بلشویک‌ها. سلسله مقالاتى که رزا علیه رویزیونیزم برنشتاین در سال‌هاى ٩٩-١٨٩٨ به نگارش در میاورد و بعدتر به صورت مجموعه‌اى تحت عنوان “رفرم اجتماعى یا انقلاب؟” منتشر مى‌شود٬ حتى درقرن فعلى یکى از کلیدى‌ترین متون سوسیالیزم انقلابى را تشکیل مى‌دهد. مبارزه علیه رفرمیزم در جنبش کارگرى امروزه دو صد چندان مهمتر از آن دوران است. این گفته رزا که این دموکراسى بورژوایى نیست که به تدریج به سوسیالیزم منتهى مى‌شود٬ بلکه این سوسیالیزم است که دموکراسى واقعى را نجات خواهد داد٬ امروزه بیش از هر زمان دیگرى واقعیت عینى خود را برجسته ساخته است.
برای دریافت ترجمه جدید «رفرم اجتماعی یا انقلاب؟» اثر رزا لوکزامبورگ اینجا کلیک کنید
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.