در این نوشته سعی میکنم وضعیت کلی جهان را از نظر اقتصادی و سیاسی ترسیم و تاثیر آن را بر ایران و جمهوری اسلامی شرح دهم.
پس از پیدایش ویروس کرونا دنیا به سمت رکود اقتصادی رفته و بیشتر کشور ها از نظر اقتصادی در شرایط خوبی قرار ندارند به غیر از یک کشور که آن هم چین است. به همین منظور میتوان گفت که برنده ی این بازی چین است ، چینی که با سرعت بسیار زیاد به آمریکا نزدیک میشود. حال که نام آمریکا رو برده ایم بد نیست از آمریکا نیز سخنی بگیم، کشوری که پس از مرگ جورج فلویید درگیر نزاع های خیابانی بود و هنوز هم خیابان های آمریکا شاهد درگیری های زیادی بین گروه های آنارشیستی و چپ با پلیس آمریکا میباشد، اما آمریکا تا ماه های دیگر شاهد یک انتخابات مهم نیز مییاشد، انتخاباتی که شاید نه تنها سرنوشت آمریکا بلکه سرنوشت سیاسی دنیا را نیز تحت تاثیر قرار خواهد داد. از یک سو بایدن و از سوی دیگر ترامپ هر دو مصمم و تقریبا هر دو در نظر سنجی ها شانس مساوی دارند اما به نظر انتخاب کدام یک به نفع مردم ایران میباشد؟
ترامپ گفته است که پس از انتخابات با ایران توافق میکنم اما جان بولتون مشاور سابق ترامپ در مصاحبه گفت که این حرف عملی نیست، همچین او افزود که ترامپ وعده داده بود که با کره شمالی نیز به توافق میرسد، اما خبری از توافق نشد. اما از همه ی اینها بگذریم، بسیاری از کارشناسان عقیده دارند که ترامپ در صورت پیروزی، به ایران حمله میکند. البته سیاست حداکثری فشار بر جمهوری اسلامی کمتر از حمله نیست. مردم ایران باید از این فرصت های تاریخی استفاده کنند و با تجمعات پیوسته کار رژیم را تمام کنند.
از توافق اسراییل و امارات هم چند روزی بیشتر نمیگذد، توافقی تاریخی که به عادی سازی روابط اسراییل با امارات اغاز شده و گفته میشود کشور های دیگر جهان عرب نیز در صف توافق با اسراییل میباشد. اما واکنش ایران قابل پیش بینی بود، تهدید امارات متحده ی عربی. البته ایران خوب میداند که توافق کشور های عربی با اسراییل یک معنی مشخص برای حمهوری اسلامی دارد ، حذف شدن حکومتی که خود به دنبال حدف دیگر کشور ها بود.
کشور بعدی که میخواهم به آن بپردازم و اهمیت استراتیژی برای ایران دارد، لبنان است. کشوری که پس از انفجار دیگر به حالت قبل بازنگشت و مردم آن هوشیارانه به دنبال حذب لله هستند. اینجاست که تجمات خیابانی قدرت خود را نشان میدهند. لبنان دیگر حیاط خلوت جمهوری اسلامی نیست و رژیمی که ادعا میکرد بیخ گوش اسراییل است، حالا در وضعیتی قرار دارد که بارها توسط اسراییل در سوریه تحقیر میشود و شاهد نفو‌ذ اسراییل در منطقه است.
و در بلاروس شاهد مردمی هستیم که با قدرت خود میخواهند الکساندر لوکاشنکو دیکتاتور بلاروس را به زانو در بیاورند. دنیا امروز دیگر این فرصت حیات به دیکتاتورها را نمیدهد. حضور مردم بلاروس درسی است برای مردم ایران، مردمی که این روز ها شاهد اعدام جوانان خود در زندان ها هستند، مردمی که در تحت ستم هستند.
نوید زرعکانی
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.