این اولین موج مبارزه کارگران هفت تپه نیست که همین دو مطالبه هم در آن مطرح بوده اند؛ دور جدید اعتراضات که اکنون چهل و هفتمین روز آن را پشت سر گذاشته ایم هم آخرین موج آن نخواهد بود. اما مقاومت و استمرار تاکنونی اعتراضات کارگران هفت تپه قطعا الگوی مهمی برای مبارزات کارگری در کشور است.
هم راه کارگران: حتی اگر همین امروز هم دور کنونی اعتراضات کارگران هفت تپه پایان یابد، در جنبش کارگری ما، این کارگران نماد بی نظیر پایداری و مقاومت مطالبه گرانه در برابر حاکمیت و سرمایه در دشوارترین شرایط به شمار می روند. آنان چهل و هفت روز در شرایط گرمای طاقت فرسا، فشار گرسنگی ناشی از عدم پرداخت حقوق ها و شرایط اوج گیری کشتار کرونایی، متحدانه در تجمعات اعتراضی شرکت کردند و مطالبات خود را بیان و پیگیری نمودند.
این اعتراض در شرایطی صورت می گیرد که بحران اقتصادی ابعاد بی سابقه ای به خود گرفته. حتی بر اساس داده های رسمی آماری حدود یک میلیون نفر به تعداد بیکاران در ماههای اخیر اضافه شده اند، قیمت دلار بشدت بالا رفته، قیمت ها ریسمان پاره کرده اند، تحریم ها ادامه دارد و با تحریم انواع فلزات تشدید شده است. با آهنگی شتابان به سمت فروپاشی اقتصادی می رویم؛ لشکر بیکاران انبوه تر و رقابت بر سر یک لقمه نان بیرحمانه تر شده است.
در مجموع در حالی توازن قوا به ضرر کارگران است، که کسری چشمگیر دو عامل موثر در سرنوشت اعتراضات را هم شاهدیم: جای حمایت های گسترده و موثر بین المللی در حمایت از کارگران خالی است. حمایت های صورت گرفته حائز اهمیت است اما در حدی نیست که حاکمیت را به واکنش بکشاند. مطالبه لغو خصوصی سازی که یکی از مطالبات اصلی کارگران نیشکر هفت تپه است، هم در صنعت، هم معادن، هم آموزش و پرورش و هم بهداشت و درمان وسیعا ریشه دار است و نارضایتی گسترده ای برانگیخته است. اما این نارضایتی ها در حال حاضر از کنش های اعتراضی نیرومند علنی و حمایتگرانه فاصله دارند و جای پیوندهای موثر مبارزاتی میان این بخش ها خالی است. تمرکز کنشگرانه بر ایجاد چنین پیوندهایی از جهت سراسری شدن جنبش مطالباتی مزد و حقوق بگیران و تقویت امکان شکل گیری بدیل مستقل کارگری و عدالتخواه در برابر حاکمیت در شرایطی که شتابان به سوی فروپاشی اقتصادی می رویم حائز اهمیت حیاتی است. برخورداری از این حمایت های موثر می توانست مبارزه کارگران هفت تپه را دگرگون کند. اما کارگران که در غیاب این حمایت ها تا کنون با تحمل همه مشکلات به اعتراضات روزانه خود ادامه داده اند بهتر از همه می دانند که مطالبه گری روندی دشوار و پرافت و خیز است و در برابر حاکمیتی سرکوبگر که حتی در برابر کشتار روزانه مردم در اثر کرونا حاضر نیست موقتا کرکره دکان دین فروشی را پائین بکشد، تجدید قوا و متناسب کردن شکل و دامنه اقدام با ارزیابی از شرایط، بخشی از جریان مستمر مطالبه گری است.
برای کارگران روشن است که نبرد مطالباتی یک نبرد موضعی مجزا نیست که همه چیز باید در همان یک نبرد تعیین شود و یک مطالبه خاص نیست که همه مطالبات باید به همان مشروط شود. نبرد مطالباتی رشته ای از نبردهای موضعی است و توازن نیروها یکی از مولفه های مهم در تنظیم اولویت های مطالبه گری است. کارگران هفت تپه از مجموعه مطالبات خود دست برنداشته اند اما بدیهی است که تصور روشنی از رابطه میان مطالبه فوری و نامشروط با مطالبه عمومی و مشروط خود دارند. کارگران هم خواستار پرداخت دستمزدهای معوقه هستند که فوری و نامشروط است و هم لغو خصوصی سازی که عمومی و مشروط به واداشتن حاکمیت به تغییر سیاست ویرانگر خصوصی سازی در نیشکر هفت تپه است. این اولین موج مبارزه کارگران هفت تپه نیست که همین دو مطالبه هم در آن مطرح بوده اند؛ دور جدید اعتراضات که اکنون چهل و هفتمین روز آن را پشت سر گذاشته ایم هم آخرین موج آن نخواهد بود. اما مقاومت و استمرار تاکنونی اعتراضات کارگران هفت تپه قطعا الگوی مهمی برای مبارزات کارگری در کشور است.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.