چند شب پیش در یکی از کانال های ماهواره ای که ادعای فعالیت “برای یک دنیای بهتر” را دارد، مصاحبه ای در باره ی تبعاتِ اقتصادی و فلاکتِ تحمیل شده بر کارگران و مردم فرودستِ جوامع سرمایه داری در نتیجه ی شیوع کووید ۱۹ پخش می شد. در بخشی از این مصاحبه، خانم مجری به پرسشی در مورد یوتانایز (کشتن آرام) خوک ها در امریکا به دلیل تعطیلی و یا کاهش تولید ناشی از بیماری کارگران مزارع پرورش خوک رسید و آن را در این قالبِ تهییج کننده مطرح کرد که سیستم سرمایه داری از تأمین و توجه به “ضروریات ابتدایی” و “مایحتاج مسلم و ضروری” مردم نیز ناتوان است و نظر آقای پاسخ دهنده را جویا شد.
بسیار مشتاق بودم که نظر این آقا که از موضعِ “یک دنیای بهتر” بحث می کرد را در مورد اصل موضوع کشتار حیوانات برای غذا بدانم. اما شگفتا؛ گویی تا کنون نه با چنین مفهومی روبرو بوده و نه دغدغه ای در این باره دارد. ایشان با تأکید مجدد و هزار باره در مورد این که مسئله ی صاحبان سرمایه، منافع و مصالح مردم نبوده و تنها در اندیشه ی سود بیشتر هستند (که البته ایرادی در این اظهار نظر نیست)، وقفه در سلاخی خوک ها را ناتوانی سیستم سرمایه داری در توجه به “نیازهای” مردم دانست و مؤکدا” توضیح داد که تنها در یک سیستم “انسانیِ” روابطِ اجتماعی ست که می شود منافع مردم را در هر شرایطی در نظر داشت – و از جمله ادامه ی کشتار خوک ها در شرایط اپیدمی ها.
کرخت و وارفته شده بودم و متعجب از این که چرا فعالینِ مدعی عدالت اجتماعی، این اندازه با مقوله ی حقوق حیوانات بیگانه اند. نمی دانستم دلم بیشتر برای خوک ها می سوخت یا آن “دنیای بهتر”ی که به تصورم می توانست انسانی باشد.
و راستی چه مفهوم گنگ و مبهمی ست این عبارت “انسانی”!!
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.