درنگی سنجش گرایانه پیرامون بدیل اقتصادی درنظام پساجمهوری اسلامی آنطور که در منشورها ، بیانیه ها و برنامه های گوناگون از گرایشات راست تا چاپ بازتاب یافته نشان می دهد که در این زمینه اشفتگی بسیاری موجود است. اندیشه انتقادی و چپ باید سهم روشنگری خود را در جبران این نقیصه ادا کند.

یکشنبه ۲۸ ماه مه در«انجمن کتاب تورنتو»

ساعت ۲۰ شب به وقت پاریس 

 

لینک وبینار کانون کتاب تورنتو در تاریخ ۲۸یکشنبه ماه مه ۲۰۲۳ ساعت ۲۰ شب، ۱۴ عصر تورنتو

 

لینک فیسبوک

 

لینک اینستاگرام

 

پست توییتر:

دکتر وهابی در کتاب هماهنگی ویرانگر، انفال، سرمایه داری سیاسی اسلامی : خوانشی جدید از ایران معاصر

اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی ایران را به عنوان سرمایه‌داری سیاسی اسلامی طبقه بندی می کند. نظمی که هم از نظام های امرانه دولتی نوع اتحاد شوروی متمایز است و هم از نظام‌های نیولیبرالی متکی به سرمایه داری بازار.

از دیدگاه او نقش انفال و اقتصاد اسلامی در تکوین یک اقتصاد مبتنی‌ بر رانت به مدد مکانیزم های سیاسی و غیربازاری، بخصوص نهادهای ولایی مانند بنیاد مستضعفان، ستاد هیات های اجرایی فرمان امام‌، قرارگاه خاتم الانبیاء و تولیت آستان قدس رضوی کلیدی است.

وهابی معتقد است که غارت اموال عمومی توسط دستگاه ولایی سدی دربرابر تولید و توسعه اقتصادیست. او برای‌ برون رفت از این وضعیت برنامه انتقالی زیر را در ۳ رمینه پیشنهاد میکند:

ا- تغییر حقوق مالکیت، الغای انفال و تجدید ساختار مالیه عمومی

۲- تغییر مکانیزمهای هماهنگی و مخصوصا پایان بخشیدن به نظام نهادهای موازی

۳- تغییر الگوی توسعه پاتریمونیال با تاکید بر افزایش مصرف توده ای

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)