با پایان تعطیلات نوروزی، از روز شنبه ۱۶ فروردین تهران و بسیاری از کلان شهرهای ایران، چهره قبل از بروز ویروس کرونا را به خود گرفتند. تصاویر انتشار یافته در شبکه های اجتماعی نشان میدهد که گوئی شهر تهران بر ویروس کرونا غلبه کرده است و اکنون پیروزی خود را در صحنه خیابانها جشن می گیرد. گفته می شود که میزان ترافیک روز شنبه در تهران در طول یک سال گذشته بی سابقه بوده و به ۴۳ کیلومتر رسیده است.
چرا چنین شده است؟
آیا مردم دروغ های روحانی را که بیماری سیر نزولی یافته و کنترل شده است را باور کرده اند؟
آیا اقدامات و تدابیر جمهوری اسلامی آنچنان موثر و کارآمد بوده اند، که اعتماد مردم را جلب کرده است و نگرانی ها بر طرف شده اند؟
آیا این مردم تصور میکنند نیروئی آسمانی لطف ویژه ای در حق آنان دارد و از اینگونه بلایا حفظ شان خواهد کرد؟
آیا از سر بی فرهنگی و بی اطلاعی به خیابانها سرازیر شده اند؟
مسلما هیچکدام از اینها نیست. واقعیت تلخ پشت این ماجرا چیز دیگری است. این مردم جان خود و خانواده شان را دوست دارند، عاشق زندگی هستند، اما تحمل گرسنگی کشیدن فرزندان و افراد خانواده شان را ندارند. نه ذخیره ای در انبار خانه دارند و نه پولی در جیب. کاسبکار تهیدست، دستفروش، کارگر، راننده، آنها که دستشان به هیچ منبع دولتی بند نیست همین دو هفته را هم به زحمت می توان در خانه نگهداشت.
روزنامه آفتاب یزد، در شماره روز شنبه خود گفتگوئی را با یک کارگر چاپ کرده است، که حقیقت را به عریان ترین شکل بیان می کند:
“کار فرما دو پایش را در یک کفش کرده است که اگر سر کار حاضر نشوم اخراج خواهم شد! مسئولان وزارت بهداشت و استانداری می گویند کل شغل ها تا اردیبهشت تعطیل هستند. اما واقعیت این است که کارفرما ها این را نمی پذیرند. از روز ۱۳ فروردین با ما تماس گرفتند و گفتند اگر شانزدهم سر کار نبودی دیگر نیا! من همین حالا هم به سختی خرج زندگی ام را در می آورم چطور می توانم سر کارم نروم. این بازی برای من و امثال من دو سر سوخت است چون اگر به بیرون از خانه بیاییم کرونا می گیریم و میمیریم، اگر هم در خانه بمانیم از گرسنگی و بی پولی خواهیم مرد حاضرم بمیرم اما شرمنده زن و بچه ام نباشم”
البته جمهوری اسلامی هم این واقعیت را بیش از همه می داند و چون نمی خواهد در این رابطه مسئولیتی بپذیرد، در یک رفتار متناقض، چراغ سبز را برای از سر گیری مراکز کسب و کار روشن می کند. روحانی هفته گذشته گفت:
“باید بدانیم صدمات اصلی اقتصادی کرونا متوجه اقشار ضعیف جامعه است و مردم از دولت انتظار دارند که اجازه ندهیم کرونا سلامت و معیشت آنان را نابود کند.” این اظهارات روحانی در حالی مطرح می‌شود که سعید نمکی، وزیربهداشت، روز جمعه، از ابلاغ دستورالعمل بازگشایی کلیه مشاغل و مراکز کسب و کار از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت انتقاد کرده بود و در نامه‌ای به روحانی نوشت: «هرگونه تصمیم آتش به اختیار توسط هر دستگاه دولتی، غیردولتی، فرهنگی، مذهبی و غیره که مورد تایید نباشد، شعله‌‌هایش به‌سرعت دامن نظام سلامت و متعاقب آن اقتصاد کشور را خواهد گرفت.»
با وجود این گونه هشدارها و سخنان هفته گذشته خود وی، روحانی پایان سیاست فاصله گذاری اجتماعی را اعلام می کند و به جای آن “بی سیاستی”،” فاصله گذاری هوشمند” را که حتی خودش هم نمی داند معنی عملی آن چیست، طرح می کند. روحانی دستور بازگشائی مشاغل و کسب و کار صادر می کند، زیرا نمی خواهد هزینه ای برای تعطیل آنها بپردازد. بدین ترتیب در واقع جمهوری اسلامی میخواهد هزینه گذر کردن از این مرحله را از جان مردم پرداخت کند.
آیا جمهوری اسلامی پولی ندارد تا در این زمینه خرج کند؟ اولا خود رژیم انکار نمی کند که دارای یکی از غنی ترین ذخیره های ارزی در منطقه است.صندوق بین المللی پول در گزارش سالانه خود اعلام کرد که جمهوری اسلامی ایران یکی از بالاترین ذخایر ارزی را در سطح منطقه دارد. این مبلغ به حدود ۱۰۰ ملیارد دلار تخمین زده می شود. علاوه بر آن ثروتی که در کنترل خامنه ای و سپاه پاسداران قراردارد، سر به صدها میلیارد دلار می زند. اگر این ثروتهای کلان را که پول خون مردم این کشور است برای روز مبادا نگهداشته اند، چه روزی از این مبادا تر که جهان در آستانه فاجعه قرار گرفته است و ایران یکی از کانونهای خطرناک آن است؟ با کسری از این پولها می توان هزینه در خانه ماندن کارگران و مردم کم درآمد را تا هر زمان که ضروری باشد، تامین نمود.
وقتی رکن اصلی کار که عبارت است از تامین هزینه قرتطینه و در خانه ماندن، کنار گذاشته می شود، آنچه که باقی می ماند، رفتار متناقض نهادهای دولتی، آشفتگی، دسته پاچگی، ناکارآمدی در بکار گرفتن همین امکانات موجود را به دنبال دارد. هم اکنون با این ازدحامی که در سطح شهر و در کارگاهها و کارخانه ها بوجود آمده است، خطر موج جدید کرونا، تهران را تهدید می کند. از نظر کارشناسان، تهران نقش کلیدی ارتباطی با سایر استان‌ها را دارد، هرگونه وجود و شیوع ویروس حتی در حد متوسط هم می‌تواند باعث انتشار به سایر شهرها و به‌ویژه شهرهای اطراف تهران شود.
بگذار جمهوری اسلامی اینگونه چند صباحی دیگر هم به حیات نکبت بار خود ادامه دهد و ثروتهای انباشته شده اش از زندگی مردم، در این روزگار سخت، دریغ کند.
این روزها می گذرند و بدون شک کارگران و توده های مردم محروم و ستمدیده ایران، از آزمون مبارزه با کرونا، هشیارتر و آگاه تر از پیش بیرون می آیند، جمهوری اسلامی را از صحنه روزگار پاک خواهند کرد و قدم در راه بنا نهادن دنیای بهتر و زندگی انسانی تر، سرشار از آزادی و رفاه و برابری خواهند گذاشت.
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.