گام به گام با پیشرفتِ انسان در زمین، بیماری، به روز شده است و آنچنانکه در تمامِ تاریخ، هیچ حکومتِ ضعیف، توانمندی یا هیچ شاهی، کاری در برابرِ بیماریِ هر دوره، تا وقتِ از تاریخ گذشتنِ آن بیماری از پیش نبرده است، امروزه نیز همانگونه در ماجرایِ پیداییِ بیماریِ کُرونا، شکستِ قدرت هایِ سیاسی در چاره ی آن، آشکار است. یعنی باختِ ذاتِ پنهانکارِ مدیریتِ سیاسی در درمانِ مشکلی که ، اگر هنوز بی درمان است، ایمن شدنِ بیشتر در برابرِ آن، آشکارا به هرچه روشنایی، اطّلاع رسانیِ عمومیِ کافی و آموزشِ درست نیازمند است.
امیر سارم
که در این آچمَزِ قدرت هایِ سیاسی ، در برابر آزادتر شدنِ و بسیار سریع تر شدنِ انتشارِ اخبار، در این انقلابِ رسانه ها و عصرِ طلاییِ آگاهی ، حکومت هایی با ساختارِ هرچه بسته تر، مانندِ چین یا نظامِ آخوندیِ جمهوری اسلامی در ایران، به روشنی با پنهانکاری، با گسترشِ بیشترِ بیماریِ کُرونا، باعثِ مرگِ بسیاری شده اند، و فضایِ جامعه را بسیار آلوده تر کرده اند. که ذاتِ هر فساد، آلودگی، جنایت و خطا نیز به همین ترتیب و اینچنین است و هر خرابی ای که پنهان شود، خطرناک تر و مشکل سازتر خواهد شد. وَ در طرحِ بی سابقه ی شیوعِ این بیماریِ در رسانه هایِ جهان، در کنارِ شکستِ مدیریتِ سیاسی، کارآمدیِ مدیریتِ غِیرِ سیاسی بی نِیرنگ را در بهبودِ کمک رسانیِ پزشکی،آموزشی و خبری را می توان دنبال و مشاهده کرد که به گونه ای واضح در هرجایِ دنیا که مدیریتِ اجتماعیِ درست و آگاهی بخشیِ فردی و عمومیِ دور از بازی هایِ سیاسی، در کار بوده، گسترشِ این بیماری بسیار محدودتر و همچنین روندِ رسیدگی به بیماران در شرایطِ بهتر و با مرگ هایِ کمتر همراه بوده است. وَ این نشانگرِ کارآمدیِ مدیریتِ صادقانه ی دور از سیاست، در هر درمانی و چاره ای و هر امکانِ بهبودی است. که از بدترین نمونه هایِ سیاسی کاریِ حکومتی را در جریانِ شیوعِ کُرونا، در ایران می توان دید که ،مسئولینِ آن حتّا روزها پس از فاش شدنِ ظهورِ این بیماری در چین، برایِ سودجویی و دستیابی به پولِ بیشتر، هنوز از آنجا، جِنس وارد می کردند، نهادهایی که مسئولِ آموزش و اطّلاع رسانی در چنین شرایطی بوده اند بسیار خراب عمل کرده اند و شبیهِ آنچه در ماجرایِ رفعِ آلودگیِ هوایِ تهران، مدیری گفته بود:”باید صبر کنیم باد بیاید”، بهترین راهکارِ مدیریتِ بحرانِ این نظام، این بوده که:”باید صبر کنیم هوا گرم تر شود!” امّا حال که شرایطِ زندگی در ایران با چنین حکومتِ خرابی به این ترتیب است، از همه مهمتر از یاد نمی بریم که استرس و نگرانی، هرگز چاره سازِ هیچ مشکل، مخصوصن درمانِ هیچ بیماری ای نبوده است و فقط اوضاع را بدتر می کند، پس تا زمانی که شرایط بهتر نشده، با مراقبتِ کافی و در آرامش، می توان هر گونه استفاده از وسایلِ شهری مانندِ مترو، اتوبوس، ماشین آلاتِ عمومیِ دیگر و ابزارهایی چون تلفنِ عمومی، مراکزِ خرید، محیط هایی مانندِ پارک ها، بیمارستان ها و هر مکانِ عمومیِ دیگر در جامعه، را فقط در حدِّ رفعِ نیاز، کمترین تماس و به حدِّاقل رساند، در نهایتِ آرامش به کودکان و افرادِ سالمند توصیه هایِ بهداشتی برایِ امین تر شدن در برابرِ این بیماری را بیان کرد و با رعایتِ اصولِ ساده ای همچون دست شستنِ دقیق تر، با حوصله تر و بیشتر به ویژه در ابتدایِ ورود به خانه ، فاصله گرفتن از تنفّسِ دیگران به ویژه در گفتگو و ارتباطِ مستقیم،(چون ماسک مفید امّا بسیار ناکافی است)، همچنین توجّه به تمیزیِ بیشتر برایِ توانمندیِ بدن و روان در برابرِ این بیماری وَ از همه مهمتر، با ایجادِ محیطِ گرم ترِ جِسمی و روحی در خانواده، امکانِ فعّالیتِ بیماریِ کُرونا و هر بیماریِ بی درمان یا درمانپذیرِ دیگر را بسیار کمتر کرد.
امید که زمان هر چه زودتر، این بار هم، همچون تمامِ تاریخ، رازِ درمانِ این بیماری را دور از دسترسِ هر سیاستمدارِ سودجو و دروغ پردازی، به دانش، پزشکی و سلامتِ انسان ها، هدیه کند.
امیر سارم
https://t.me/amirsarempoems کانالِ تلگرا م:
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.