اعلام جنگ “حزب کارگزاران” علیه کارگران آگاه و پیشرو کشور

“حزب کارگزاران سازندگی معروف به جناح راست مدرن یک حزب انشعاب یافته از جناح راست است که توسط ۱۶ نفر از اعضای هیئت دولت اکبر هاشمی رفسنجانی، در آذر ۱۳۷۴ خورشیدی آغاز به کار کرد. سنگ بنای حزب کارگزاران درست در مقطعی گذاشته شد که یک سال و نیم از عمر دولت دوم رفسنجانی باقی‌مانده بود. کارگزاران نخستین حزب سیاسی در ایران بود که در درون دولت شکل گرفت. هسته اصلی حزب کارگزاران سازندگی را نیروهای سیاسی دولت اکبر هاشمی رفسنجانی تشکیل می‌دهند.” [ویکی‌پدیا]

با معرفی  این جریان سیاسی جمهوری اسلامی به آخرین بیانیه شان که در مورد احکام یک قرنی علیه #هفت_تپه است نگاهی بیندازیم.

“ما بسیار متاسفیم که یک خصوصی‌سازی ناکام و نادرست و ناروا به تضییع حقوق کارگران و توهین به نهادهای کارآفرین منتهی شده است و گروه‌های کمونیستی و شبه‌کمونیستی را به تقدیس اقتصاد دولتی و حکومتی واداشته است. این روزها چه در اردوگاه چپ و چه در اردوگاه راست صدای پای سوسیالیسم به گوش می‌رسد….ما به عنوان یک حزب مدافع کارآفرینان، از حقوق کارگران دفاع می‌کنیم و دفاع از حقوق کارگران را به جای شعارهای سیاسی و عوام‌فریبی‌های مارکسیستی در حمایت از کار و تولید می‌دانیم که راه عدالت از توسعه می‌گذرد. برطرف کردن موانع سیاسی داخلی و خارجی توسعه به خصوص تامین امنیت سرمایه‌گذاری ملی و بین‌المللی سبب خواهد شد به جای کاسبان بحران‌های کارگری، کارگران و کارآفرینان شریف و میهن‌دوست چرخ تولید و توسعه کشور را بچرخانند و مانع تشدید تضادهای اجتماعی شوند. ما هشدار می‌دهیم شیوع جریان‌های کمونیستی محصول یک بحران اقتصادی و اجتماعی گسترده است که می‌کوشد طبق آموزه‌های مارکسیستی با دامن زدن به تضادهای اجتماعی مانند “کارگر-سرمایه‌دار” یا “مرکز- پیرامون” وحدت ملی، انسجام اجتماعی و حتی تمامیت ارضی ایران را تهدید کند. مخاطب ما در این هشدار همه حاکمیت از دولت و مجلس و شوراها و شهرداری‌ها و صداوسیما و قوای قضایی و نظامی و انتظامی و امنیتی و همه احزاب سیاسی و نهادهای مدنی از اصلاح‌طلب تا اصولگراست که مبادا با نگاه بخشی و جناحی به داستان، اصل ماجرا را از یاد ببرند.” [از بیانیه حزب کارگزاران سازندگی به بهانه‌ی احکام زندان علیه کارگران هفت‌تپه]

بیانیه حزب کارگزاران در واقع یک هشدار جدی به کل رژیم و اعلام جنگ علیه کارگران آگاه و پیشرو است.

کارگزاران در عین حال با چنگ و دندان سعی می کند خود را حزب عاقل و بالغ بورژوایی، و حزب اصلی صاحب کاران و سرمایه داران معرفی کند. می خواهند خیال سرمایه های داخلی و خارجی را راحت کنند و اعلام کنند که در همین جمهوری اسلامی نیروهایی هستند که مواظبند که منافع سرمایه داران در هر حالت بر همه چیز اولویت دارد. و البته تضمین این اولویت از سرکوب سیاسی اجتماعی مردم و خودآگاهی طبقاتی آنها می گذارد. آنها اعلام می کنند که به خاطر جایگاه سیاسی اقتصادی اجتماعی شان بهترین گزینه برای کارگر خاموش و ارزان هستند، چیزی که سرمایه داری داخلی و جهانی از آنها طلب می کند.

اما در عین آنها نمی توانند به راحتی اعلام کنند که “اوضاع امن است و همه در خوابند”! آنها صدای پای ما را در خیابان‌ها، صدای سوسیالیسم را در خواست اداره شورایی کارگران فولاد و هفت تپه، صدای رسای کارگران را مقابل مجلس و در روز جهانی کارگر شنیده اند. اعتصابات مداوم معلمان را دیده اند. رزم کارگران هپکو و همبستگی طبقاتی آذر آب اراک را می بینید. آنها دیگر خواب راحت ندارند.

نگذاریم که دوباره راحت بخوابند و برای ما و آینده کودکان ما خوابهای سیاه ببینند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)