تو  در  تویِ تو

این نتیجه ی  وجودِ  تو  و همه ی آرزوهایِ توست  لُطفن  بِخونش :

تو  بودی و  نبود چیزی     بُت  بود     خدایی شد   سُخن

خدایی      در  سرگذشت    شد

خدایی  شد    عتیقه      سخت  فروختنی

خدایی   مرده  شد     در  ادامه    خدایی کُهنه        خدایِ   کُهنه

وَ    حالا  که      مُرده      عجب  وجودِ  بی  وجودی !   نه؟

– خدایی که   خدای  نکنه که    اصلن   خدا نیست  .   نه  نیست.

– تو رو  بی  سابقه ، بی  مهارت ،بدونِ  یه کارِ چند روزه  واسه کار  قبول می کنن جایی ؟!

– بی خیال  فقط کافی ست   تو  تو باشی  هست  شوی     خودت  باشی  و  زمان

  خدایی  باشد ؟  نباشد ؟      مهم   ؟       نیست

که  دیگر    چیزِ  خاصّی  مهم  نیست   – مونده  زمان  و  تو  و  من  و   مرگشون

 جارویی  مانده   در  سپیده دم   و    پایانی   در  کمتر  از  چهل و هشت ساعت  و

 فرو  نشاندنِ   سر  و  صدایِ   همه ی  این  بوزینه هایِ  آدم نما ،خدا نما.   حتمن. 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)