“اگر قرار است بمیریم ترجیح می دهیم بدون عذاب کار بمیریم”
یادمه اولین باری که جمله معروف ژان پل سارتر در ستایش از اراده گرایی رو از زبان شریعتی شنیدم چنان انرژِی و قدرتی در خودم حس کردم که هربار در اعتصابات دوران دانشجویی می خواستم به خودم انگیزه و امید بدم اون رو تکرار می کردم «اگر یک انسان افلیج، انسانی که از مادر فلج زاده شده نتونه قهرمان دوی جهان بشه مقصر فقط و فقط خودشه نه کس دیگه». این باور به اراده گرایی نیروی محرک قوی در انسان ایجاد میکنه که برای به حرکت در آوردن هر جنبشی لازمه ولی برای به ثمر رسیدنش کافی نیست.
رمان ژرمینال٬ شاهکار بی نظیر امیل زولا در سال ۱۸۸۵، همه اون واقعیاتی رو به تصویر می کشه که سالها بعد سارتر از گفتنش پرهیز داشت و آن ضعف انسان و شکنندگی اراده بشر در مقابل جبرهای پر قدرت زمانه است.
زولا جنبه تاریک زندگی بشر را به روشنی در دالان های سیاه معدن به تصویر می کشه. امید در رمان اون با همه ایمان قوی حاملانش در نهایت مغلوب قدرت بی رحم گرسنگی میشه. جبرمحیط بر اراده انسان پیروز میشه. در نگاه زولا دنیا با اون خوش بینی که نیروهای انقلابی ترسیم می کنند تغییر نمی کنه. ولی با وجود همه ی این سیاه نمایی ها و اعتقاد به جبر در رمان٬ مبارزه انسان برای عدالت و هزینه ای که برای آزادی خودش می پردازه و با وجود شکست هایی که متحمل می شه، ذره ای تحقیر و پوچ تصویر نمیشه و گویی زولا می خواد زندگی را همان روزهای مبارزه تصویر کنه حتی مبارزه ای شکست خورده.
“دنیا را نمی شود با وضع قوانین عوض کرد باید صبر کرد تا تحول اجتماعی تحقق یابد”
امیل زولا یکی از برجسته ترین چهره های مکتب ادبی ناتوریالیسمه، مکتبی که بیشتر از سختی های زندگی بشر سخن میگه و در بیان بسیار بی پروا و هنجار شکنه. رمان ژرمینال بخاطر صراحت در بیان روابط جنسی سال ها در انگلیس اجازه انتشار نیافت
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.