شرایط کنونی ایران در یک برش تاریخی سهمگینی قرار دارد. همه ما ایرانی‌ها پس از سالیان سال اگرچه شعار اتحاد را سر می‌دهیم، ولی با کمال تاسف باید بپذیریم که ما ملت ایران هنوز به “درک اتحاد” نه تنها نرسیده ایم، بلکه در مواردی در صدد تخریب اتحاد ملی به هر بهانه ای هستیم.
چطور و چگونه ما مردم می‌توانیم در جهت درست تاریخ قرار بگیریم، بدون اینکه در صدد خدشه وارد کردن بر یکدیگر باشیم و ورق زرینی بر کتاب تاریخ بیفزائیم تا این که آیندگان از ما به نیکی یاد کنند؟!
اگر ما باز تنها فریاد اتحاد سر دهیم، اما در عمل بر خلاف آن حرکت کنیم، باز سبب کشتارهای سهراب هایی بسیار خواهیم شد. گرچه خود مرتکب چنین کشتاری نشده باشیم ولی در صفحه‌ی تاریخ چنین اشتباهی ثبت خواهد شد.
هموطنان گرامی!
مبارزین کف خیابانها!
اگر امروز هر کدام از ما سهمی در تشکیل نهادهای سیاسی نداشته باشیم، یا احزاب و سازمانهای سیاسی را نادیده بگیریم، یا دچار یک سویه نگری شویم یقینا در آینده‌ای نه چندان دور سهراب های بسیار دیگری را از دست خواهیم داد .
ما باید با هر اندیشه و مرام سیاسی در جهت تشکیل نهادهای صنفی و اتحاد با همه احزاب سیاسی حول محور اتحادهای دراز مدت به منظور براندازی رژیم جمهوری اسلامی بکوشیم.
باید بلافاصله پلاتفرم برنامه ریزی شده آینده را در راستای خواسته های بحق مردم در جهت تدوین نگارش قانون اساسی جدید مهیا کنیم و این میسر است تنها با درک دقیق شعار اتحاد در راستای انقلاب و انتخابات آزاد اندر پی آن.
کانت در پاسخ به این پرسش که روشنگری چیست؟ چنین می‌گوید: “روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کرده است. صغارت، ناتوانی در بکاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خود تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در بکارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کارگیری فهم خود شهامت داشته باش».” (۱)
در این برهه حساس، ما باید فهم خود را بکار بگیریم و متوجه باشیم که از کجا ضربه می‌خوریم! قصد نشان دادن انگشت اشاره به هیچ جناحی را ندارم، زیرا که متاسفانه همگی ما درگیر این وادی شده ایم که یکدیگر را پس بزنیم و راهی برای خود بیابیم و این بزرگترین اشتباه است! بدنبال این پس زدن ها و سعی در جلودار شدن ها، ما حضور رنگین کمانی خود را می‌بازیم و در این میان ناخودآگاه طیف وسیعی را از دست خواهیم داد.
به نقل از آقای اصغر نصرتی که بدرستی گفت: «فردای جنبش و سرنوشت حکومت آینده را در بهترین حالت تنها توازن قوای سیاسی تعیین می‌کند.» (۲)
ما با توجه به همه داده های بالا باید در درجه اول همبستگی و خرد جمعی را تبلیغ و نشر بدهیم و جامعه را آماده چنین خرد جمعی و پویایی کنیم که بتوانیم بدون خدشه بر اتحاد، راه انقلابی را که در پیش داریم طی کنیم تا در سرنگونی حکومت کودک کش توانا‌تر عمل کرده و از وظیفه‌ی اصلی غافل نمانیم.
وگرنه غوغای درگیریهای سیاسی ما در دنیای مجازی – واقعی تنها بهانه‌ای برای سبب به سخره گرفتن ما از سوی دشمن می‌شود.
پس گام اول برای پویایی این انقلاب، همبستگی و باز هم همبستگی است که همه ما را در کنار همدیگر قرار می‌دهد، تا بتوانیم با قدرت بیشتر اندیشه و عمل کنیم. تا مقابل تخریب کنندگان نظام هوشمندانه عمل کنیم. و این میتواند صفوف ما را در تمامی صحنه های مبارزاتی برای رسیدن به پیروزی انقلاب فشرده‌تر کند. وگرنه ما دچار بحرانی سنگین خواهیم شد که بیرون آمدن از آن بسیار دشوار. پس همواره از خود بپرسیم:
چه کسانی سبب مرگ سهراب ها می‌شوند و چگونه می توان بر آن پایان داد؟
ی. صفایی
۲۳ ژانویه ۲۰۲۳
پانویس:
(۱) ـ در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟ نوشته ی ایمانوئل کانت، ترجمه ی یدال موقن
ایمانوئل کانت، کنیگزبرگ درپروس، سی ام سپتامبر ۱۷۸۴
(۲) ـ حزب الهی یا شاه الهی؟ آیا پرسش این است؟ – اصغر نصرتی
https://www.akhbar-rooz.com/189767/1401/10/28/
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.