شعر “گرگ و میش”

نقاشی اثر علیرضا اسپهبد

من از تیرباران خود بازمی‌گردم

از هفت گلوله‌ی سربی

هفت سوراخ

و یک مرگ واضح

درست از حد فاصل آخرین خمیازه‌ی شب،

و نخستین لبخند صبحی که فرمان آتش دادند

من از فراز پلی باز آمده‌ام

که در دو سویش انباشتِ اندوه است:

مرگِ پیشِ‌رو

و زیستن در تباهیِ پشتِ سر

من با هفت فواره‌ی سرخ بازآمده‌ام تا ببینمت

ببویَمت

ببوسمت

و بگویمت که انتخاب پلی معلق شده است

درست همین‌جا که منم

که از آن بازگشته‌ام

از تیرباران خود به دست گرگ‌ها،

در لحظه‌ی کوتاهِ گرگ و میش!

پویان مقدسی

تیرماه ۱۳۹۸

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)