چرا در توبه گناه به نیکی تبدیل می شود.

چرا در توبه گناه به نیکی تبدیل می شود.

در قرآن آمده است کسانی که توبه کنند و اعمال صالح در پیش گیرند گناهانشان به نیکی ها تبدیل می شود.

برایم همیشه این پرسش مطرح بوده است که منطق پشت این حرف چه می تواند باشد ایا این حکم اصلا عادلانه است؟ گناهی انجام دهیم،بعد که احوالاتمان عوض شود و توبه کردیم وازان پس کار نیک انجام دادیم همه کارهای غلط گذشته نیز به جمع کارهای نیک ما افزوده شود.گویی خدا با یک بسته تشویقی میخواهد گناهکاران را به راه راست هدایت کند.البته پذیرش توبه شروطی دارد که محل بحث ما نیست در این مطلب

به گمانم این حرف در این صورت درست می تواند باشد که توبه را نه تنها نفی چیزی مثل شر و گناه، بلکه خلق چیز دیگر بدانیم که ان شر و گناه نفی شده یکی از پایه های ضروری تحقق یا تشکیلش باشد.

به این صورت که توبه حاصل تفکری عمیق باشد و نه فقط محصول حسی از پشیمانی و سرافکندگی از رفتارگذشته به امید تجربه دوباره احساس خوب و کسب ارامش از دست رفته ای که ناشی ایمان پاک اولیه بوده است.

توبه باید حاصلش خلق سنجش و ترازوی باشد که از دل این تجربه گناه الود برامده است ترازوی جدیدی که یکی از پایه های معرفتی اش جدا از اصول و باورهای ایمانی،معرفت تجربی خود انسان هاست معرفتی که به واسطه تجربه های روزمره و تعقل در آن برغنا و استحکام آن افزوده می شود.

به عبارتی، دیگر پایه قوه قضاوت و سنجش شما تنها یک باور انتزائی یا ایمان بدون تعقل نیست.

اینجاست که گناه یا آن شر دیگر در خودش خلاصه نیست و مستقل نمی شود آنرا دید.بلکه بخشی ضروری از یک دستگاه سنجشی جدید شده و می توان آن گناه ها را به لطف غایت و هدف این دستگاه یا معرفت جدید ،امری نیک شمرد. این گونه است که قران آن را تبدیل گناه به نیکی تعبیر می کند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)