چرا جبهه ملی از رویارویی با واقعیت عریان وحشت دارد!

اصطلاح فوبیا (هراس) به معنای ترس افراطی از یک موضوع، شرایط، یا موقعیت خاص و معین است. هراس اختصاصی عبارت است از ترسی شدید و مداوم از شیء یا موقعیتی معین. افراد مبتلا به هراس اختصاصی فکر می‏کنند صدمه ‏ای به آنها وارد خواهد شد، و با قرارگرفتن در آن موقعیت دچار پانیک می‏شوند. طبق نظریه ی روانکاوی فروید، وظیفه ی فوبیا اجتناب از رویارویی با مشکلات واقعی است. مکانیسم‏های دفاعی اصلی در هنگام قرار گرفتن در موقعیت عبارتند از: جابه‏ جایی، فرافکنی، و اجتناب. در کودکان گریه، قشقرق، میخکوب شدن و چسبیدن نیز مشاهده می شود. 

در کشورهای جهان سوم، کمتر توسعه یافته یا عقب نگه داشته شده، بیماری فوبیا که در حوزه روانشناسی فردی مطرح است به گونه ای وخیم تر در حوزه روانشناسی اجتماعی بروز می کند. فوبیای تاریخی شاید بهترین عنوان برای توصیف  این بیماری همه گیر در جوامع یاد شده باشد. پس از وقوع انقلابات صنعتی و اجتماعی در اروپا  و به طبع آن توسعه کشورهای غربی ما شاهد شکاف عظیمی میان این کشورها با کشورهای پیرامونی می باشیم. درکشورهای پیرامونی به سبب حس حقارت و خودکم بینی ناشی از این شکاف و سیاست های استعمارگرایانه کشورهای مرکز، این فاصله با ناسیونالیزم افراطی پر می شود که در این فرایند صنعت تاریخ سازی و هویت سازی و قهرمان سازی و بت سازی رونق می گیرد. (البته در جریان های چپ گرا و اسلام گرا این فرایند با همان هدف ولی از مسیر دیگری عبور می کند که موضوع بحث ما در این نوشتار نیست). در روند تاریخی هر یک از جریان های سیاسی برای شکوفایی این صنعت آستین ها را بالا می زند تا از رقیب جا نماند. مهمترین ماده خام مورد استفاده در این صنعت قطع ارتباط با واقعیت و توهم های جنون آمیز (آنچنان که در بیماری شیزوفرنیک دیده می شود) وخروجی یا محصولات این صنعت حس برتری، خود بزرگ پنداری، خود شیفتگی،خودآزاری و دگر آزاری، نفرت پراکنی است.این صنعت نیز مانند دیگر صنایع سودهای کلان مالی عاید صاحبانش می نماید.

 بیماری که دچار فوبیای تاریخی گشته از مواجه با واقعیت هراسان می شود. او سال هاست که با بیماری اش انس گرفته است. هویتش را وام دار این بیماری مهلک است.از همین رو زندگی بیمارگونه را ترجیح می دهد.  

کسانی که از ملی شدن صنعت نفت در ایران سخن می گویند، عامدانه یا ناآگاهانه به تحریف وقیحانه ای از حقایق تاریخی دست می یازند که اگر نگوییم خائن اند واژه کم دانی لایق آن هاست. 

از یک طرف برخی از سلطنت طلب ها تمامی انرژی خود را صرف می کنند تا ثابت کنند مصدق فردی نالایق و خائن به منافع ملی بوده است. از سوی دیگر ملیونی که از مصدق قدیسی فرا زمینی ساخته اند که هرگونه نقد وی گناه کبیره و مستوجب مجازات است. آنچه که در این قیل و قال، محلی از اعراب ندارد واقعیت عریان است. شاید هم این دعوای زرگری برای به حاشیه بردن اصل و جایگزینی فرعیات باشد، که در فرهنگ سیاسی ایران امری رایج است.

مصدق نفت شاهی یا درباری در ایران را دولتی کرد، اینکه تا چه میزان در این امر موفق شد بحث دیگری است. به جرات می توان گفت در هیچیک از تئوری های جامعه شناسی و علوم سیاسی، دولت معادل ملت در نظر گرفته نمی شود. اگر این گونه بود اصطلاح جامعه مدنی از کاربرد ساقط می شد. در پیشرفته ترین دموکراسی های امروزی نیز مانند سوئیس که برای مسائل گوناگون رفراندوم های متعدد برگزار می شود شکاف میان دولت و ملت همچنان بر سر جای خود باقی است. اینکه برای دولتی شدن صنعت نفت، اصطلاح ملی شدن به کار گرفته شد و این غلط مصطلح همچنان به قوت خود باقی است از عجایب هشت گانه خلقت است. فرایند ملی کردن صنعت نفت در ایران پروژه ای است ناتمام که مصدق آغازگرش بود و اتمام آن بر دوش نسل های بعد از اوست. از همین رو تا زمانی که نفت و ثروت های طبیعی در ایران ملی نشود ما شاهد بازتولید استبداد خواهیم بود. 

مصدق نه آن قدر کوچک است که از طرف برخی از طرفدارانش نیاز به باد کردن داشته باشد نه قهرمان افسانه ای که مسحورعصایش شویم.

به قول نیچه: از آدم ها بت نسازید، این خیانت است هم به خودتان،هم به خودشان. خدایی می شوند که خدایی کردن نمی دانند و شما در آخر سرتا پا کافر خدای خودساخته می شوید. 

ملیون گرامی اگر کمی در آیینه سیاسی رفتارهایتان دقیق تر شوید خواهید دید، در این آشفته بازار سیاسی تمامی فعالیت تان شده صدوراعلامیه بادا بادا مبارک بادا در بیست و نهم اسفند ماه روز دولتی شدن صنعت نفت و فاتحه خوانی برای شادی روح آن مرحوم و نقالی های تاریخی از رشادت های مصدق برای نوه هایتان و بازتولید نفرت.

 من از نسل بعد از انقلابم. نسل ما با تمامی اشتباهات بزرگ و کوچکش و همه پستی و بلندی هایی که برخود دیده یک چیز را به تجربه آموخته است و آن اینکه در بند ایدئولوژی ها گرفتار نشده و اسیر بت ها نشود. آیا ندیدید عاقبت آیت الله خمینی را که چگونه از ماه در چاه شد!

و سخن آخر اینکه  نسل های بعد را در تجربیات خود سهیم کنید اما لطفا بیماری هایتان را منتقل نکنید. ملیون عزیز لطفا برای ارضای اگوی خویش راه حل بهتری جستجو کنید .مصدق را مصادره نکنید و از او موجود فضایی نسازید تا برای انکار واقعیات در پشتش سنگر بگیرید. شاید این سال نو فرصتی باشد برای خانه تکانی های  ذهنی و تاریخی بدور از تعصبات جزمی. 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)