احمد نائینی
یاد محمود رضا یکبند گرامی باد!
زنده یاد ﻣﺤﻤﻮدرﺿﺎ ﻳﮑﺒﻨﺪ در روز ۱۴ آذر ۱۳۶۷ ( ۵ دسامبر ۱۹۸۸) پس از شرکت در تظاهرات برگزار شده از سوی کمیته دفاع از صلح و زندانیان سیاسی ایران، در برابر دفتر امور پناهندگان سازمان ملل متحد در کراچی، توسط تروریست های رژیم جمهوری اسلامی ترور شد.
تروریستی از یک اتومبیل که اتومبیل دیگری آن را اسکورت می کرد، پیاده شد و به سمتِ جمعیتی که در برابر دفتر سازمان متحد اجتماع کرده بودند، شلیک کرد. پنج نفر مجروح شدند. مردم مجروحین را به بیمارستان رساندند. ﻣﺤﻤﻮدرﺿﺎ ﻳﮑﺒﻨﺪ قربانی ترور کور تروریسم رژیم جنایت پیشه ی جمهوری اسلامی گردید و در بیمارستان درگذشت.
این عمل جنایت کارانه در رسانه های عمومی پاکستان بازتابی گسترده یافت. درهمه جا صراحتا نوشته و گفته شد که جنایتکاران ازعوامل جمهوری اسلامی بوده اند و باید شناسایی شده و به سزای اعمال خود برسند. این نخستین باری نبود که تروریست های جمهوری اسلامی در پاکستان، دست به چنین جنایتی می زدند.
یاد و خاطره اش گرامی باد!
*
نکته ای را باید خاطر نشان کنم و این که قطع رابطه دیپلماتیک کانادا با رژیم جمهوری اسلامی دروغی بیش نیست و هنوز کانادا محل امن و بهشت مقامات جنایتکار جمهوری اسلامی و اعضای خانوادههای آنها است. در حال حاضر وابستگان رژیم، با صدها میلیون دلار پول های غارت شده از حاصل دسترنج کارگران ایران، سرمایهگذاریهایی کلان درمعاملات و مستغلات سود آور کانادا دارند.
علیرغم قطع رابطه دیپلماتیک دولت کانادا با جمهوری اسلامی، تعداد زیادی از اعضای خانوادهها و وابستگان رژیم از طریق سفارت کانادا در ترکیه با صرف پول های هنگفت، ویزا گرفته و برای زایمان فرزندانشان به کانادا می آیند، و سپس برای فرزند بدنیا آمده پاسپورت کانادایی گرفته و بدون پرداخت هزینه بیمارستان که بالغ بر ( ۴۵۰۰ دلار) می باشد، دوباره به ایران مراجعت می نمایند. بدین ترتیب فرزند آقازاده ها اتوماتیک وار شهروند رسمی کانادا می شوند. درضمن این آقازاده ها با پول های کلانی که آورده اند در مدت کوتاهی که در کانادا زندگی می کنند از زندگی بسیار مرفهی برخوردار شده و این درشرایطی است که اهالی مناطق زلزله زده کرمانشاه از هیچ گونه امکانات اولیه زندگی برخوردار نبوده و به علت بیتوجهی مسئولان در وضعیت اسفباری قرار دارند و تعدادی از آنها بر اثر سرما جان خود را ازدست داده اند.
***
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر میکنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و میخواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
نظرات
سلام،
من آن روز نشسته بودم کنار محمود. سپس به دفتر سازمان ملل رفتم. پس از ۱۰ دقیقه حمله رخ داد. سمت راست محمود نشسته بودم. اگه بیرون بودم اون روز میمردم کتابی به یادش تقدیم کردم بعدا براتون میفرستم.
با تشکر از یادداشت های خاطره برای محمود.
من او را نمی شناسم، به طور تصادفی با او آشنا شدم
با دوردهای دوستانه رحمان دین خواه
سه شنبه, ۲۲ام فروردین, ۱۴۰۲
درود رحمان گرامی
ممنون، گویا شما ماه ها پیش این پیام را برایم ارسال کردید و من متاسفانه الان متوجه شدم، یعنی بعد از هفت ماه! لطفا با ایمیل زیر با من تماس حاصل نمایید.
naeniahmad1@gmail.com
دستتانتان را بگرمی می فشارم
احمد
دوشنبه, ۱ام آبان, ۱۴۰۲