اکبر هاشمی رفسنجانی که در زمان اعدام‌های ۱۳۶۷ علاوه بر ریاست مجلس، جانشینی فرمانده کل قوا در نیروهای مسلح را بر عهده داشت، از مقاماتی است که هر دو سیاست توجیه و انکار را اجرا کرد. او از یک سو در دی ماه ۱۳۶۷ در خطبه‌های نماز جمعه با اذعان به اعدام سیاسی، منکر گستردگی این کشتار شد و گفت که «تعداد زندانیان اعدام شده به هزار هم نمی‌رسد» و از طرف دیگر در خاطرات روزانه خود در سال ۱۳۶۷ به کلی در رابطه با اعدام‌ها سکوت کرده و تنها در یک مورد به طور ضمنی به آن اشاره کرده و گفته است که «منافقین… مسئله اعدام‌ها را بزرگ کرده‌‌اند.»
اعدام مخفیانه بیش از ۱۵ هزار زندانی سیاسی در دهه ۶۰ یکی از گسترده‌ترین موارد نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران است که اعتراض و دادخواهی برای آن همچنان ادامه دارد. اولین موج گستردۀ اعدام زندانیان سیاسی از سال ۱۳۶۰ آغاز شد و بر اساس آمارهای غیررسمی نزدیک به ۱۱ هزار زندانی سیاسی در سال‌های نخست دهه ۶۰ اعدام شدند. کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ شدت بیشتری گرفت و در حدود پنج هزار زندانی در تابستان ۱۳۶۷ به صورت دسته‌جمعی اعدام شدند.
*****
برگرفته از کتاب داستان ناتمام، مادران و خانواده‌های خاوران- سه دهه جست وجوی حقیقت و عدالت – انتشارات عدالت برای ایران ١٣۹۴
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.