سه شعر از خالدبایزیدی(دلیر) به زنده یاد نازنین نظام شهیدی

«این شاعرکیست؟
راستی این شاعرکیست؟
که آهسته وآرام
درقلب آسمان
پروازمی کند
تاعروج گمنامی نامش…
فوج .فوج پرنده هااورا
بنام می خوانند
شاهین هاازدوش هم
بالامی روند
تابه اوبرسند
این شاعرکیست؟
که حتی زاغ سارهانیزمی خواهند
اورابشناسند
این شاعرنازنین است
شاعره ایران زمین است
که درپنجاه سالگی
متولدشد
واکنون آن نوزادپنجاه ساله
همین روزها
برای اولین بنای کارگاه شعردوباره
به خشت خواهدافتاد
…………………………………………………….
«مرگ»
سالهابود
که مرگ
برای آخرین آدرسم!
چون سایه
درپی ام بود
تاسرانجام
دردیدوبازدیدی دوستانه
پاسپورت زندگی ام را
پاره کرد
……………………………………………………
«وقتی تورفتی»
وقتی تورفتی
بلبل
آخرین غزلهایش راخواند
افق
واپسین نگاهم
وماه
نظاره گرشیون ومویه وآهم
-آه
وقتی تورفتی
چشمهایم
درآرزوی پیوستن به ابرها
پرندگان رشک های نگاهم
ودریامالامال ازاشکهاوآهم
۲۱ژانویه ۲۰۰۵ونکوور-کانادا

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)