کـولـونـتـای: عـشـق و اخـلاق نـو

______________________________________________

آلـکـسـانــدرا مـیـخـائـیـلـوفـنـا کـولـونـتـای (نـام اولـیـه: دُمُـنــتــوویــچ) (Aleksand-
(ra Mikhajlovna Kollontaj (Domontovitj) (۱۹۵۲- ۱۸۷۲):
از ۱۸۹۹ فـعـالـیـت انـقـلابـی غـیـرقـانـونـیـش را آغـازیـد.
۱۹۰۸ اجـبـاراً بـه خـارج مـهـاجـرت نـمـود، و آن چـنـد سـال طـول کـشـیـد.
۱۹۱۰ در کـنـفـرانـس سـوسـیـالــیـسـتـی بـیـن الـمـلــلـی زنــان در کـپـنـهـاگ
(København) بـه اتـفـاق کـلارا زتـکــیـن (نــام اولــیـه: اَیـسـنــر) (Clara Zetkin
(Eissner)) (۱۹۳۳- ۱۸۵۷)، از شـخـصـیـت هـای بـرجـسـتـۀ جـنـبـش کارگـری
آلـمـان و جـنـبـش کـارگـری بـیـن الـمـلـلـی، نـیـز از بـنـیـان گـذاران حــزب کـمـو-
نــیـسـت آلــمـان، پــیـشـنـهــاد تـعـیــیـن روز ۸ مــارس بــه عـنـوان روز جـهـانـی
زنـان کـارگـر را بـه پــیـش کـشـیــدنــد. و در هـمـان کـنـفــرانـس کـولـونـتـای بــه
عـضـویـت دبـیـرخـانـۀ بــیـن الـمـلــلـی رهــبـری جـنـبـش سـوسـیـالــیـسـتـی زنـان
انـتـخـاب گـردیـد.

مـارس (آوریـل) ۱۹۱۷ از ســوی هـیـأت هــای کـارگــران و سـربـازان بــه
عـضـویـت کـمـیـتـۀ اجـرایـی سـویـت پـتـروگـراد، نـیـز بـه عـضـویـت ادارۀ فــرا-
کـسـیـون بـلـشـویـکـی سـویـت بـرگـزیـده شـد.
ژوئـیـه (اوت) ۱۹۱۷ در شـشـمـیـن کـنـگـرۀ حـزب کـارگـر سـوسـیـال دمـو-
کـرات روسـیّـه (بـلـشـویـک) بـه عـضـویـت کـمـیـتـۀ مـرکـزی حـزب درآمـد.
۱۸- ۱۹۱۷ بـه عـنـوان کـمـیـسـر خـلـق بـرای امـور اجـتـمـاعـی عـضـو او-
لـیـن شـورای کـمـیـسـرهـای خـلـق بـود.

۱۹۱۹ ضـمـن شـرکـت در اولـیـن کـنگـرۀ انـتـرناسـیـونـال سـوّم تـصـویـب-
نـامـۀ مـشـمـولـیـت زنـان در جـنـبـش کـمـونـیـسـتـی را ارائـه نـمـود.
ژوئـن ۱۹۱۹ ریـاسـت ادارۀ سـیـاسـی در جـمـهـوری کـریـمـه را عـهـده دار
گـشـت، هـمـچـنـیـن بـه عـنـوان کـمـیــسـر خـلـق بـرای تـبـلــیـغـات و آژیـتـاسـیـون
اوکـرایـن کـار مـی کـرد.
۱۹۲۰ در کـنـگـرۀ هـشـتـم سـویــت هـای سـرتـاســری روسـیّـه بـه عـضـو-
یـت کـمـیـتـۀ اجـرایـی مـرکـزی سـرتـاسـری روسـیـه انـتـخـاب گـردیـد.
ژوئـن ۱۹۲۰ بــه سـمــت قــائــم مـقـام دبــیـرخـانــۀ بـیـن الـمـلــلـی زنـان در
انـتـرنـاسـیـونـال کـمـونـیـسـتـی بـرگـزیـده شـد.
۱۹۲۲ بــه عـنـوان عـضـو هــیـأت نـمـایــنـدگــی سـیـاسـی اتـحـاد جـمـاهـیـر
شـوروی در نـروژ تـعـیـیـن گـردیـد.
۱۹۲۳ بـه سـمـت سـفـیـر اتـحـاد جـمـاهـیـر شـوروی در نـروژ تـعـیـیـن شـد.
۱۹۲۶ از سـوی کـمـیــتـۀ مـرکــزی اتـحـاد جـمـاهـیــر شـوروی بـه ریـاسـت
هـیـأت نـمـایـنـدگـی سـیـاسـی و ریــاسـت هـیـأت تـجـارتـی در مـکــزیـک تـعـیـیـن
گـشـت.
۱۹۳۰ سـمـت سـفـیــر اتـحـاد جـمـاهــیـر شـوروی در سـوئــد را یـافـت.
۵۲- ۱۹۴۶ کــار مـهــمـی بــه عــنـوان مـشـاور در وزارت امــور خـارجــۀ
اتـحـاد جـمـاهـیـر شـوروی انـجـام داد.
کــولـونـتـای هـمـچـنـیــن تــولــیـد ادبـی درخـور تــوجـهـی از خـود بــرجـای
گــذاشـتــه اســت، کــه بـخـشــاً شـامــل ادبــیـات تـخـصـصــی در مـــوضــوعــات
ســیـاسـی و انـقـلاب (بــه صـورت کـتــب، بــروشـورهـا، مـقـالات و رسـالات) و
بـخـشـاً شــامــل ادبـیـات ظـریـفــه دربــارۀ قـضـیـۀ زنـان (بـه صـورت نـوول هـا)
مـی باشـد. اهـمّ آثـار او در زمـیـنـۀ ادبـیـات تـخـصـصـی بـه قـرار زیـر هـسـتـنـد:
زنـدگـی کـارگـران فـنـلانـدی (۱۹۰۳) – فـنـلانــد و سـوسـیـالـیـسـم (۱۹۰۶)
– اســاس اجــتــمــاعــی مـســئـلــۀ زن (۱۹۰۹) – از مــیـان اروپـــای کــارگــران
(۱۹۱۲) – جـامـعــه و مــادری (۱۹۱۶) – زنــان کــارگــر و مـجـمـع مـؤسـسـان
(۱۹۱۷) – اخـلاق نــو و طــبـقـۀ کــارگــر (۱۹۱۸) – خـانــواده و دولــت کـمـو-
نــیـسـتـی (۱۹۱۸) – زن کـارگــر در نـخـسـتـیــن سـال هـای انـقـلاب (۱۹۱۸) –
کـنـفـرانـس هـای بـیـن الـمـلـلـی زنـان کـارگـر (۱۹۱۸) – اُپـوزیـسـیـون کـارگـری
(۱۹۲۱) – وضــع زن تـحـت تـکــامــل اقــتـصـادی (۱۹۲۱) – زن کـارگــر و زن
دهـقـان در روسـیّـه شـوروی (۱۹۲۱)
*
” عــشـق و اخـلاق نــو” یـکـی از سـه مـقـالــۀ کـولـونـتـای در مـوضـوع مـسـائـل
دو جــنــس اســت، کــه کــتــاب “Novaja moral i rabotjij klass” (اخـلاق نــو و
طـبـقــۀ کـارگـر) را تــشـکـیـل مــی دهــنـد، و مـتـعـلــق بــه دورۀ پــیـشـا انـقـلاب
اکـتــبـر هـسـتــنـد. ” عــشــق و اخــلاق نــو” در وهــلــۀ نــخـسـت جــداگــانــه بــا
عـنـوان ” دربــارۀ یـک مــوضـوع کـهـنـه” در ۱۹۱۱ در نـشـریـه Novaja Zjizn
(زنـدگـی نـو) مـنـتـشـر گـردیـده اسـت.

مـتـرجـم

______________________________________________

در دوره‌ای کـه بـا سـال هـای ۱۱ – ۱۹۱۰ آغـاز مـی یـابـد، زمـانـی کـه تـوجـه بـه مـسـئـلـۀ جـنـسـی در روسـیـه کـاهـش یـافـتـه بـود، یـک اثـر تـحـقـیـقـیِ روان شـنـاخـتـی – اجـتـمـاعـی در بـارۀ بـحـران جـنـسـی اثـر گـرت مـیـسـل – هـس (Grete Meisel – Hess) [] انـتـشـار یـافـت. کـتـاب بــه مـوفـقـیـتـی بـیـن خـوانـنـدگــان کـثـیـرش دسـت نـیـافـت. رمـان کـاریـن مـیـکـائـلـیـس (Karin Michaë-
lis) [] (سـن خـطـرنـاک)، کـه ازحـیـث هـنـری چـنـدان بـاارزش نـیـسـت و جـسـارتـش فـقـط تـا بـه ایـن حـد اسـت کـه مـرزهـا را تـا جـایـی مـی شـکـنـد، کـه ” لـحـن مـؤدبـانـه” خـود نـویـسـنـده اجـازه مـی- دهـد، بـا جـار و جـنـجـال نـامـحـقـانـه‌ای کـه بـه پـا کـرد، کـار مـیـسـل – هـس را کـه انـدکـی زودتـر از آن مـنـتـشـر گـردیـده بـود، از صـحـنـه خـارج سـاخـت. بـرطـبـق قـضـاوت سـطـحـی ” کـتـاب ازحـیـث هـنـری اسـتـادانـه بـه رشـتـۀ تـحـریـر درآمـده، امـا ازحـیـث عـلـمـی نـه. ” کـتـاب تـنـهـا تـحـسـیـن پـاره-‌ای از روشـنـفـکـران ” گـل سـرسـبـد” را در جـامـعـۀ آلـمـان بـرانـگـیـخـت، امـا بـا سـکـوت و غـیـظ و خـشـم دیـگـران روبـه رو گـشـت. یـعـنـی هـمـان سـرنـوشـتـی را یـافـت کـه از آنِ هـر حـقـیـقـت جـوی صـادقـی اسـت!
نـقـایـص عـلـمـی در کـتـاب مـیـسـل – هـس (تـحـقـیـق اسـلـوب گـرایـانـه، قـاعـده مـنـدانـه، تـزلـزل افـکـار وی و غـامـض شـدن شـان، بـرگـشـت مـداوم او بـه پـیـش گـفـتـه هـایـش) بـه هـیـچ وجـه ارزش کـار او را نـمـی کـاهـد.
از کـتـاب تـازگـی مـی تـراود. کـاوشـی مـشـتـاقـانـه، پـرحـرارت در پـی حـقـیـقـت تـفـسـیـراتـی را مـی پـویـد کـه در آن هـا روح ظـریـف زنـانـه مـنـعـکـس مـی شـود، روحـی کـه از نـظـر تـجـارب غـنـی اسـت. امـا افـکـار مـیـسـل – هـس تـازه نـیـسـتـنـد، – ایـن افـکـار مـدت مـدیـدی اسـت کـه فـضـا را مـمـلـو سـاخـتـه انـد، کـل فـضـای اخـلاقـی مـا مـالامـال از آن هـاسـت.
مـسـائـلـی کـه او بـه بـحـث شـان مـی کـشـد هـر کـسـی پـیـشـاپـیـش پـنـهـان از دیـگـران دربـارۀ شـان انـدیـشـیـده و تـجـربـه شـان نـمـوده اسـت. هـر انـسـان انـدیـشـمـنـدی بـه طـریـقـی بـه هـمـان اسـتـنـتـاجـات مـشـابـهـی رسـیـده اسـت کـه در ” بـحـران جـنـسـی” قـیـد شـده انـد. امـا تـزویـری کـه عـادت مـاسـت مـا را وامـی دارد تـا کـمـافـی الـسـابـق رسـمـاً دربـرابـر بُـت قـدیـم مـرده – اخـلاق بـورژ-وایـی – سـر تـعـظـیـم فـرود آوریـم. کـار مـیـسـل – هـس شـبـیـه کـار آن کـودک در قـصـه‌ای از هـ. ثـی. آنـدرسـن (Hans Christian Andersen) [] اسـت: اگـر کـودک ایـن جـرئـت را داشـت کـه بـا آرامـش خـاطـر و بـی بـاکـانـه بـه سـوی مـردم فـریـاد زنــد کـه ” قــیـصـر لُـخـت اسـت. “[Men han har jo ikke”
noget på. ″][]، مـیـسـل – هـس آشـکـارا مـی گـویـد کـه اخـلاق جـنـسـی کـنـونـی یـک خـیـال تـهـی اسـت.
واقـعـیـت ایـنـسـت کـه تـنـظـیـم زنـدگـانـی مـا بـا یـک اخـلاق جـنـسـی فـقـط بـایـد دو هـدف، دو مـقـصـود را دنـبـال کـنـد:
۱. تـضـمـیـن بـهـبـودی نـسـل آتـی بـا رشـد طـبـیـعـی، گـزیـنـش جـنـسـی بـا نـظـر بـه مـصـالـح نـژادی.
۲. بـهـسـازی روان انـسـان، اغـنـاء روح بـا یـک حـس هـمـبـسـتـگـی رفـیـقـانـه و تـجـارب اشـتـرا- کـی.
اخـلاق کـنـونـی هـیـچ کـدام از ایـن وظـایـف را بـه جـای نـیـآورده و تـنـهـا در خـدمـت مـنـافـع مـادی قـرار دارد. کـل مـقـررات غـامـض اخـلاق جـنـسـی کـنـونـی بـا ازدواج انـحـلال نـاپـذیـر یـک زوجـی کـه بـسـیـار بـه نـدرت بـر پـایـۀ ” عـشـق” مـبـتـنـی اسـت و یـا مـؤسـسـۀ بـاز روسـپـیـگـری نـه تـنـهـا قـادر بـه اداء سـهـمـی در سـلامـتـی و بـهـسـازی نـژاد نـیـسـت، بـلـکـه هـم چـنـیـن مـسـتـقـیـمـاً آن نـوع گـزیـنـش جـنـسـی را مـمـکـن مـی سـازد کـه ” بـه عـکـس خـود مـبـدل شـده اسـت”. اخـلاق حـاضـر بـشـر را بـه سـوی انـحـطـاط بـلامـنـازع هـدایـت مـی نـمـایـد.
ازدواج هـای دیـر و ” ریـاضـت” اجـبـاری در دوره‌ای کـه مـنـاسـب تـریـن دوره بـرای زایـش کـودک اسـت، یـا روسـپـیـگـری بـه مـنـزلـۀ کـمـکـی اضـطـراری کـه بـرای بـقـاء نـوع ” نـامـطـلـوب” مـی بـاشـد، ازدواج هـای مـصـلـحـتـی، عـاری بــودن ازدواج هـای قـانــونـی انـحـلال نـاپـذیــر از مــوارد
” نـشـئـه (جـذبـه) عـاشـقـانـه” که بـرای نـسـل آتـی از اهـمـیـت وافـر بـرخـوردار اسـت، تـمـایـز روسـپـیـگـری سـتـرون از ” نـمـونـه هـای حـیـرت انـگـیـز جـنـس مـؤنـث” کـه بـهـتـر از هـر چـیـزی قـادر بـه بـیـدار سـازی احـسـاسـات جـنـسـی مـردان انـد، مـحـکـومـیـت “مـرگ” بـرای کـودکـان “حـاصـل عـشـق” بـیـرون از ازدواج (بـمـانـاد کـه ایـن هـا غـالـبـاً پـرارزش تـریـن، سـالـم تـریـن و شـکـوفـاتـریـن نـمـونـه هـا از نـوع هـسـتـنـد)، ایـن هـا هـمـه نـتـایـج مـسـتـقـیـم اخـلاق مـضـر حـاضـرنـد کـه بـه انـحـطـاط جـسـمـانـی و اخـلاقـی نـژاد انـسـانـی مـنـتـهـی مـی گـردنـد.
اهـتـمـام گـرت مـیـسـل – هـس در تـطـبـیـق اخـلاق جـنـسـی بـا وظـایـف ” بـهـداشـت نـژادی”[] شـا- یـسـتـۀ بـذل تـوجـه بـسـیـارسـت. ایـن اهـتـمـام او بـرای پـی روان درک مـاتـریـالـیـسـم تـاریـخـی[] از اهـمـیـتـی ویـژه بـرخـوردار مـی بـاشـد. حـمـایـت از نـسـل جـوان کـارگـر، حـمـایـت از مـادران و کـود-کـان، مـبـارزه عـلـیـه روسـپـیـگـری و نـکـاتـی مـشـابـه مـطـالـبـاتـی در بـرنـامـۀ سـوسـیـالـیـسـم هـسـتـنـد کـه درواقـع اهـداف بـهـداشـت نـژادی را قـاطـعـانـه تـعـقـیـب مـی کـنـد. تـجـزیـۀ اخـلاق جـنـسـی از مـطـالـبـات ” آمـرانـه” و وفـق دادن آن بـا مـسـائـل بـخـش پـیـش رو بـشـر و مـطـالـبـات عـمـلـی ضـروری اسـت و ایـن کـاری دقـیـق و تـحـقـیـقـی از سـوی سـوسـیـالـیـسـت هـا را اقـتـضـاء مـی کـنـد.
امـا انـدیـشـه هـای مـیـسل – هـس حـول مـسـائـل مـذکـور مـا را بـسـیـار فـراتـر از تـعـمـق در تـنـهـا تـجـزیـه و تـحـلـیـل ایـن جـزء ویـژه از کـار او مـی بـرد. آن مـا را تـوأمـاً بـه مـلاحـظـۀ مـسـئـلـه‌ای ثـا- نـوی در بـحـران جـنـسـی وامـی دارد، و بـا نـظـر بـاارزش و جـالـب مـیـسـل – هـس درخـصـوص آن آشـنـا مـی سـازد: آیـا اشـکـال زنـاشـویـی کـنـونـی حـتـی ذره‌ای نـیـز وظـیـفـۀ دیـگـرشـان، بـودن بـه صـورت مـنـبـع اغـنـاء روان انـسـان، اغـنـاء احـسـاس هـمـبـسـتـگـی و رفـاقـت را بـه انـجـام مـی- رسـانـنـد؟
مـیـسـل – هـس بـا تـجـزیـه و تـحـلـیـل سـه شـکـل اسـاسـی هـمـزیـسـتـی، ازدواج قـانـونـی، رابـطـۀ آزادانـه و روسـپـیـگـری وارانـه، بـه ایـن نـتـیـجـۀ بـدبـیـنـانـه ولـی اجـتـنـاب نـاپـذیـر مـی رسـد کـه هـر سـه شـکـل بـه یـک صـورت روح انـسـان را مـدفـون مـی سـازنـد و زوال مـی بـخـشـنـد، چـرا کـه هـر امـیـدی بـه یـک سـعـادت پـایـدار و ثـابـت، یـک اتـحـاد روحـی عـمـیـقـاً انـسـانـی را مـعـدوم مـی نـمـا-یـنـد. بـا یـک وضـعـیـت لایـتـغـیـر، سـاکـن در روان انـسـان، راهـی بـرای خـروج از ” بـحـران جـنـسـی طـولانـی” بـه نـظـر نـمـی رسـد.
امـر گـشـودن ایـن در مـمـنـوع بـه فـضـای آزاد و روابـط عـاشـقـانـه تـر، درونـی تـر و نـتـیـجـهً هـم چـنـیـن سـعـادت مـنـدانـه تـر بـیـن زوجـیـن تـنـهـا بـا تـغـیـیـر اسـاسـی روان انـسـان – اغـنـاء ” تـوان عـاشـقـانـه” او مـیـسـر مـی گـردد. ایـن امـر تـغـیـیـر شـکـل بـنـیـادیـن روابـط اقـتـصـادی – اجـتـمـاعـی بـا یـک قـانـون مـنـدی اسـاسـی – کـلام کـوتـاه – گـذار بـه کـمـونـیـسـم را اقـتـضـاء مـی کـنـد.
امـا بـرجـسـتـه تـریـن ایـرادات بـه جـوانـب تـیـرۀ ازدواج قـانـونـی کـدام انـد؟ اسـاس ازدواج قـانـو-نـی از دو اصـل کـاذب تـشـکـیـل مـی یـابـد: از یـک سـو انـحـلال نـاپـذیـری و از سـویـی دیـگـر سـودای تـمـلـک، سـودای رابـطـۀ تـعـلـقـاتـی تـقـسـیـم نـاپـذیـر از طـرف یـکـی از زوجـیـن.
” انـحـلال نـاپـذیـری” ازدواج بـر ایـن تـصـور مـتـنـاقـض بـا هـر عـلـم روان شـنـاخـتـی مـتـکـی اسـت کـه روان انـسـان از قـرار مـعـلـوم بـایـد در سـرتـاسـر زنـدگـی دراز او تـغـیـیـرنـاپـذیـر بـاشـد. اخـلاق کـنـونـی ایــن مـطـالـبـۀ مـسـخـره را بـه پــیـش مـی کـشـد کـه انـسـان بـه هـر قـیـمـتـی شـده بـایـد ” سـعـادتـش” را در ازدواج ” بـه جـویـد”. ایـن اخـلاق خـواسـتـار آنـسـت کـه انـسـان یـک بـار بـرای هـمـیـشـه و بـا اطـمـیـنـان وافـر بـایـد فـرد دیـگـری را از مـیـان مـیـلـیـون هـا انـسـان بـیـابـد کـه ” مـنِ” او در هـمـآهـنـگـی بـا مـنِ وی و قـادر بـه تـضـمـیـن سـعـادت ازدواج بـاشـد.
حـال آن کـه اگـر قـلـب انـسـان و خـصـوصـاً زن ضـمـن پـیـش روی و درجـریـان جـسـت و جـوی ایـده آلـش، از نـافـرجـامـی هـای روزمـره مـجـروح و بـه زجـر آلــوده شـود، آن گـاه جـامـعـه‌ای کـه اخـلاق حـاضـر بـه انـحـطـاطـش کـشـیـده اسـت بـه جـای حـمـایـت از ایـن هـمـنـوع تـیـره روز، بـه شـیـوۀ انـتـقـام جـویـانـه بـه تـعـقـیـب و تـحـمـیـق او خـواهـد پـرداخـت.
” سـعـادت بـه صـورت سـوژۀ جـبـر اجـتـمـاعـی – ایـن مـیـوۀ تـلـخ اخـلاق جـنـسـی مـاسـت. ” جـا- مـعـۀ کـنـونـی از هـمـان بـدو امـر تـعـویـض عـلـنـی روابـط عـاشـقـانـه را اصـلاً و ابـداً شـدیـدتـریـن تـوهـیـن تـلـقـی مـی نـمـایـد، زیـرا از نـقـطـه نـظـر آن مـسـئـلـه نـه بـر سـر مـنـافـع نـوع و سـعـادت فـردی، بـلـکـه تـنـهـا بـر سـر مـورد مـالـکـیـت اسـت. مـیـسـل – هـس در ایـن رابـطـه بـا تـیـزبـیـنـی مـی- گـویـد ” زنـاشـویـی یـک آپـارتـمـان را مـی مـانـد: جـوانـب تـیـرۀ آن را پـس از زمـان زیـادی سـکـونـت در آن مـی تـوان حـس کـرد. ” تـرک اجـبـاری یـک آپـارتـمـان نـاراحـت و پـر از نـقـص و ایـراد غـالـبـاً بـه مـراتـب بـهـتـر از اجـبـار بـاقـی مـانـدن در آنـسـت. مـیـسـل – هـس مـی گـویـد ” تـعـویـض روابـط عـاشـقـانـه طـی زنـدگـی طـولانـی انـسـان و طـی پـروسـۀ تـکـامـل شـخـصـیـت – ایـن پـدیـده‌ای اسـت کـه بـایـد چـیـزی عـادی و اجـتـنـاب نـاپـذیـر از سـوی جـامـعـه تـلـقـی شـود. “
بـیـهـودگـی ” انـحـلال نـاپـذیـری” را از ایـن جـا مـی تـوان دریـافـت کـه اکـثـر ازدواج هـای قـانـونـی بـه گـونـۀ “مـبـهـم” تـدارک مـی یـابـنـد. زوجـیـنـی کـه بـایـد بـا یـکـدیـگـر ازدواج کـنـنـد فـقـط تـصـورات مـبـهـم مـحـدودی از هـم دارنـد. آن هـا نـه تـنـهـا عـاری از هـر شـنـاخـتـی از روان طـرف مـقـابـل انـد، بـدتـر ایـن کـه اصـلاً آگـاه نـیـسـتـنـد آیـا در چـنـیـن ازدواجـی اسـاسـاً پـیـوسـتـگـی فـیـزیـکـی و هـمـآهـنـگـی فـیـزیـکـی وجـود دارد؟ یـعـنـی آن چـه کـه بـدون آن سـعـادت در زنـدگـی مـشـتـرک غـیـر قـابـل حـصـول اسـت. مـیـسـل – هـس مـی گـویـد ” شـب هـای آزمـایـشـی” کـه تـا حـد زیـادی در قـرون وسـطـی رایـج بـود، بـه هـیـچ وجـه ” نـامـقـبـول” نـمـی بـاشـد، امـا مـی تـوانـد در روابـط اجـتـمـاعـی مـنـاسـبـی مـطـابـق مـنـافـع نـژاد قـرار گـرفـتـه، سـعـادت افـراد را تـضـمـیـن نـمـایـد.
تـصـور حـق ” مـالـکـیـت تـقـسـیـم نـاپـذیـر” یـکـی از زوجـیـن بـر دیـگـری مـوردی دیـگـر اسـت که ازدواج قـانـونـی را مـسـمـوم مـی سـازد. و در ایـن جـا واقـعـاً امـر مـحـالـی قـابـل مـلاحـظـه مـی- بـاشـد: دو انـسـان کـه روح شـان تـا حـدی نـازل مـجـذوب هـم مـی گـردد، ” مـوظـف” بـه انـطـبـاق خـود بـا یـکـدیـگـر بـا تـمـام جـوانـب ” مـنِ” خـویـش مـی گـردنـد. مـالکـیـت تـقـسـیـم نـاپـذیـر مـنـجـر بـه یـک مـعـاشـرت لایـنـقـطـع مـی شـود کـه بـرای هـر دو طـرف زجـرآور اسـت. آن هـا نـه قـادر مـی گـردنـد زمـان لازم را بـه خـود اخـتـصـاص دهـنـد و نـه آن کـه از ارادۀ فـردی بـرخـوردار بـاشـنـد و غـالـبـاً تـحـت فـشـار وابـسـتـگـی مـادی نـه حـتـی ” کـنـج دِنـج خـویـش” را بـیـابـنـد کـه از هـمـسـر بـه دور بـاشـد. وانـگـهـی مـعـاشـرت لایـنـقـطـع زوجـیـن بـا یـکـدیـگـر، ” حـق مـالـکـیـت” یـکـی بـر دیـگـری حـتـی قـادرسـت عـشـق آتـشـیـن شـان را بـه بـی تـفـاوتـی مـبـدل سـازد. واقـعـاً بـایـد بـا مـیـسـل – هـس در ایـن مـورد مـوافـق بـود کـه یـک زنـدگـی مـشـتـرک بـیـش از حـد تـنـگـاتـنـگ مـی تـوانـد پـاک تـریـن دم بـهـاری هـمـزیـسـتـی عـاشـقـانـه را بـه کُـشـد: بـا چـه ” احـتـیـاطـی” بـایـد هـمـنـشـیـن روح دیـگـر گـشـت، چـه ذخـیـرۀ بـزرگـی از حـرارت بـایـد دراخـتـیـار داشـت تـا بـه تـوان امـکـان ایـن را ایـجـاد کـرد کـه گـرمـی بـهـار عـشـق در پـائـیـز بـه تـوانـد ثـمـرات سـالـم یـک الـفـت روحـی انـحـلال نـاپـذیـر و ژرف را حـمـل کـنـد کـه مـمـلـو از حـرارت خـورشـیـد مـتـقـابـل بـاشـد!
مـوارد ” انـحـلال نـاپـذیـری” و ” مـالـکـیـت” در ازدواج قـانـونـی دارای تـأثـیـر زیـان بـخـش در روان انـسـان هـسـتـنـد، از ایـن روی کـه انـسـان را وادار از تـلاش هـای روحـی حـداقـل بـرای حـفـظ رابـطـه بـا شـریـک زنـدگـی مـی نـمـایـنـد کـه تـنـهـا بـا قـیـود ظـاهـری بـه او پـیـوسـتـه اسـت. شـکـل کـنـونـی ازدواج قـانـونـی مـنـتـهـی بـه اسـتـیـصـال روح مـی گـردد و اصـلاً نـمـی تـوانـد در انـبـاشـت ذخـیــرۀ ” عـشـق بــزرگ”[] در بـشــر، آن گـونـه کـه نـابـغـۀ روسـی [ لِـو نـیـکـولائـویـچ] تـولـسـتـوی
Tolstoj)) [Lev Nikolaevitj][] در انـتـظـارش بـه سـر مـی بـرد، مـؤثـر واقـع گـردد.
امـا شـکـل دیـگـر هـمـزیـسـتـی: روسـپـیـگـری وارانـه روان انـسـان را حـتـی بـیـش تـر از ایـن هـا مـعـیـوب مـی سـازد.
” عـشـق بـازی تـا سـطـح یـک حـرفـه فـروکـاسـتـه مـی شـود، آیـا مـی تـوان چـیـزی مـشـمـئـز کـنـنـده تـر از ایـن یـافـت؟ “
از اســتـیـصـال اجـتـمـاعـی، زجـرهـای جـسـمـی، بـیـمـاری هـا، از رشـد مـانـدگـی و انـحـطـاط نـژادی مـعـلـول روسـپـیـگـری بـه گـذریـم و تـنـهـا بـه مـسـئـلـۀ تـأثـیـر روسـپـیـگـری در روان انـسـان بـه پـردازیـم. هـیـچ چـیـز بـه انـدازۀ خـریـد نـوازش هـای عـاشـقـانـۀ یـک بـیـگـانـه روح را تـهـی نـمـی- سـازد. روسـپـیـگـری عـشـق را در قـلـب هـا خـفـه مـی کـنـد: اِرُس[] از بـیـم آلـوده گـشـتـن بـال هـای طـلایـیـش از روسـپـیـگـری نـجـاسـت بـار مـی گـریـزد.
روسـپـیـگـری تـصـورات عـادی انـسـان را مـغـشـوش مـی سـازد، بـه مـسـخ و اسـتـیـصـال روح مـنـجـر مـی گـردد. پـرارزش تـریـن مـورد یـعـنـی اسـتـعـداد تـجـربـۀ عـشـقـی آتـشـیـن، هـوس زا، آن چـه کـه فـردیـت را بـا حـاصـلـی از تـجـارب حـسـی تـوسـعـه مـی دهـد و غـنـی مـی سـازد، را از روح مـی سـتـانـد. روسـپـیـگـری انـدیـشـه هـای مـا را مـجـعـول مـی کـنـد. روسـپـیـگـری مـا را بـر آن مـی- دارد کـه چـیـزی مـشـمـئـز کـنـنـده، حـقـیـر، زشـت و حـیـوانـی را در یـکـی از جـدی تـریـن لـحـظـات زنـدگـی انـسـان – عـشـق بـازی -، در ایـن واپـسـیـن هـمـآهـنـگـی تـجـارب روحـی غـامـض، به بـیـنـیـم…
نـقـص روان شـنـاخـتـی مـوجـود در نـوازش خـریـده خـود را بـه ویـژه بـه شـکـلـی تـخـریـب آمـیـز در روان مـرد مـنـعـکـس مـی سـازد: مـردی کـه از روسـپـیـگـری سـود مـی جـویـد یـعـنـی از آن چـه کـه عـاری از تـمـامـی مـوارد تـعـالـی بـخـش مـقـدمـاتـی‌ای اسـت کـه شـهـوت جـنـسـی حـقـیـقـی را ایـجـاد مـی نـمـایـد، بـه روآوردن بـه زن روسـپـی بـا مـطـالـبـاتـی ” قـلـیـل” از او، بـا روان خـشـن و آشـفـتـه مـعـتـاد مـی شـود. از آن جـا کـه او بـه نـوازش هـای حـقـیـر و اجـبـاری عـادت مـی یـابـد، لـذا بـه هـیـچ وجـه قـادر بـه مـلاحـظـۀ تـحـول غـامـض در روح طـرف مـقـابــل خـویــش نـمـی گــردد. او عـاجــز از ” دیـدن” تـجـارب زن یـا بـه طـورکـلـی صـیـد تـنـوعـات ظـریـف تـجـارب او مـی شـود. چـقـدر ” درام- هـای زنـانـه” کـه روان خـشـن مـرد در ” سـعـادت خـانـه هـا ” پـدیـد آورده اسـت! روسـپـیـگـری هـم چـنـیـن بـه طـور اجـتـنـاب نـاپـذیـر بـال هـای نـکـبـت بـارش را هـم بـر فـراز سـر ” مـعـشـوقـۀ آزاد” و هـم بـر فـراز سـر مـعـشـوقـۀ نـادان، زن احـسـاسـاتـی و پـرتـمـنـا مـی گـسـتـرانـد. روسـپـیـگـری بـی- رحـمـانـه سـعـادت هـای عـاشـقـانـه را بـرای زنـانـی نـیـز مـسـمـوم مـی کـنـد کـه ” واپـسـیـن تـوافـق” هـوس آتـشـیـن، مـتـعـادل و سـیـری نـاپـذیـر را در عـمـل جـنـسـی مـی جـویـنـد. []
زن عـادی ارضـاء و هـمـآهـنـگـی را در هـمـآغـوشـی عـاشـقـانـه جـسـت وجـو مـی کـنـد. مـردی کـه بـا روسـپـیـگـری بـارآمـده اسـت و قـادر بـه درک ارتـعـاشـات پـیـچـیـدۀ تـجـربـۀ عـاشـقـانـه نـیـسـت، تـنـهـا اجـبـار نـکـبـت آلـود و آنـی فـیـزیـکـیـش را تـعـقـیـب مـی کـنـد کـه چـیـزی مـگـر احـسـاسـی از فـقـدان ارضـاء و گـرسـنـگـی روحـی در هـر دو طـرف از خـود بـر جـای نـمـی گـذارد. بـه ایـن گـونـه اسـت کـه عـدم ” تـفـاهـم” مـتـقـابـل زوجـیـن رشـد مـی کـنـد. هـر قـدر فـردیـت زن بـیـش تـر تـکـامـل یـافـتـه بـاشـد، زنـدگـی روحـی او بـه هـمـان قـدر غـامـض تـرسـت و بـحـران جـنـسـی بـه هـمـان قـدر بـیـش تـر در او تـأثـیـر مـی گـذارد. روسـپـیـگـری خـصـوصـاً از ایـن حـیـث خـطـرنـاک اسـت کـه نـفـوذش بـسـیـار فـراتـر از حـدود قـراردادی آن مـی رود.
مـیـسـل – هـس مـسـئـلـۀ صـدمـه پـذیـری بـشـر از بـیـمـاری هـای جـنـسـی بـه صـورت تـضـعـیـف جـسـمـانـی جـنـس را بـه کـنـاری گـذاشـتـه و مـا را بـه انـدیـشـیـدن حـول مـورد دیـگـری، مـورد اخـتـنـاق دم هـای روحـی، تـدفـیـن و مـعـدوم نـمـودن درک جـنـسـی وامـی دارد. بـه ایـن مـورد کـه مـرد و زن یـکـدیـگـر را کـم تـر و کـم تـر درک مـی کـنـنـد. آنـان کـم تـر و کـم تـر قـادر بـه تـلـذذ از هـم بـدون سـوء اسـتـفـاده از هـم مـی گـردنـد. در حـد فـاصـل بـیـن دوره هـای تـجـارب فـیـزیـکـی و روان شـنـاخـتـی آن احـسـاسـی وجـود دارد کـه هـم چـنـیـن عـمـلـکـرد یـک انـسـان را تـشـریـح مـی کـنـد. اتـفـاقـاً هـمـیـن احـسـاس را کـه هـمـه چـیـز دیـگـر مـنـوط بـدانـسـت (ازجـمـلـه فـرد و بـقـاء) مـرد و زن بـه نـحـو بـی رحـمـانـه‌ای مـسـخ مـی کـنـنـد.
امـا هـم چـنـیـن در سـومـیـن شـکـل اتـحـاد دو جـنـس، در رابـطـۀ عـاشـقـانـۀ آزاد جـوانـب تـیـرۀ بـسـیـاری هـسـت. کـمـال نـیـافـتـگـی ایـن شـکـل رابـطـه مـعـلـول مـاهـیـت انـعـکـاسـی آنـسـت. انـسـان امـروزیـنـه در رابـطـۀ آزادانـۀ خـود تـصـورات اخـلاقـی نـامـنـاسـب، غـیـرحـقـیـقـی و نـاسـالـم را در روانـی داخـل مـی کـنـد کـه از یـک سـو تـحـت تـأثـیـر ازدواج قـانـونـی و از سـویـی دیـگـر تـحـت تـأثـیـر روسـپـیـگـری تـیـره فـام، انـحـطـاط بـخـش اسـت. عـشـق آزاد بـا دو مـانـع قـطـعـی روبـه رو اسـت: ” نـاتـوانـی عـاشـقـانـه” کـه طـبـیـعـت مـشـوش و فـردگـرای جـهـان مـا را تـشـکـیـل مـی دهـد، و از سـوی دیـگـر کـمـبـود آزادی‌ای کـه بـرای تـجـارب روحـی واقـعـی ضـروری اسـت. انـسـان امـروزیـن هـیـچ وقـتـی ” بـرای عـشـق” نـدارد. در جـامـعـه‌ای کـه بـر اصـل رقـابـت مـبـتـنـی اسـت، در مـبـارزۀ وحـشـیـانـۀ بـقـاء، درجـریـان جـسـت وجـوی یـک قـرص نـان یـا دارایـی یـا شـغـل و مـنـصـب هـیـچ جـایـی بـرای فـرهـنـگ پـرمـدعـی و نـاقـص ” اِرُس” بـاقـی نـیـسـت. آسـپـازیـا بـیـنـوا امـروز در بـسـتـر گـلـنـقـش خـود بـیـهـوده بـایـد پـا بـه راه ” رفـیـقـانـی” بـرای سـعـادت هـای عـاشـقـانـۀ پـرمـطـالـبـه و عـالـیـش بـه مـانـد. او هـرگـز نـمـی تـوانـد بـسـتـرش را بـا مـرد خـشـن امـروزه کـه در سـطـح روحـی او نـیـسـت، قـسـمـت کـنـد. حـتـی مـردی بـا ” تـعـالـی روحـی” امـروز وقـتـی بـرای سـپـری سـاخـتـن شـب هـایـش نـزد آسـپـازیـا نـدارد.
مـیـسـل – هـس بـا تـیـزبـیـنـی پـدیـده‌ای فـراگـیـر را مـلاحـظـه مـی نـمـایـد: مـرد امـروز ” هـوس عـاشـقـانـه” را بـه مـنـزلـۀ ” بـزرگ تـریـن بـلا”، بـلایـی کـه مـی تـوانـد آفـت زده‌اش سـازد تـلـقـی مـی- کـنـد. آن را بـار سـنـگـیـنـی مـی دانـد کـه مـانـع انـجـام امـوری مـی گـردنـد کـه بـه نـظـر او بـاارزش- تـریـن و مـهـم تـریـن امـورنـد: تـلاش بـرای کـسـب مـقـام، سـرمـایـه، نـیـل بـه مـوقـعـیـت تـضـمـیـن شـده در جـامـعـه، کـسـب وجـهـه و غـیـره. مـرد از گـزنـد نـیـزۀ زهـرآلـود اِرُس بـیـمـنـاک اسـت. او از تـسـخـیـر عـاشـقـانـۀ راسـتـیـن و بـزرگـی کـه مـی تـوانـد افـکـارش را از بـه اصـطـلاح ” مـهـم تـریـن” امـور در زنـدگـی مـنـحـرف سـازد، مـی هـراسـد. وانـگـهـی الـفـت عـاشـقـانـۀ آزاد بـا نـظـر بـه کـلـیـت زنـدگـی قـطـعـاً مـصـرف زیـادتـر زبـان و نـیـروی روانـی را مـی طـلـبـد تـا نـوازش هـای عـاشـقـانـۀ خـریـده، مـوقـت و ازدواج ظـاهـری. زوجـیـنـی کـه آزادانـه بـه یـکـدیـگـر عـشـق مـی ورزنـد، عـشـق ورزی شـان را بـا مـطـالـبـات روحـی مـتـقـابـل قـاعـدهً بـیـش تـری از مـطـالـبـات روحـی مـتـقـابـل زوجـیـن در یـک ازدواج قـانـونـی مـی آغـازنـد و آن را بـا صـرف وقـت بـسـیـاری بـر سـر یـکـدیـگـر بـه اتـمـام مـی رسـانـنـد…
فـقـط هـمـان ” دیـدارهـا ” زمـانـی را مـی بـلـعـنـد کـه بـرای ” کـار” پـرارزش اسـت! و هـزاران شـبـح در کـمـیـن آن زوجـی هـسـتـنـد کـه تـنـهـا بـا قـیـد عـشـق بـه یـکـدیـگـر وابـسـتـه انـد. تـصـادفـات بـه خـودی خـود کـافـی اسـت تـا رابـطـه بـه یـک بـاره بـه سـردی گـرایـد و آن گـاه جـدایـی قـطـعـی اسـت. تـحـت ایـن شـرایـط مـشـخـص ” رابـطـۀ عـاشـقـانـه” یـا بـه جـدایـی مـنـتـهـی مـی گـردد و یـا ایـن کـه شـکـل ازدواج را بـه خـود مـی گـیـرد.
مـرد نـیـرومـنـد و مـنـسـجـمـی کـه بـدون ریـسـک بـه تـوانـد هـم چـنـیـن ” عـشـق” را در رشـتـۀ تـجـارب زنـدگـیـش مـحـسـوب دارد، بـه نـظـر گـرت مـیـسـل – هـس ” هـنـوز نـیـآمـده اسـت”. بـه ایـن جـهـت مـی بـیـنـیـم کـه مـردان ” نـامـدار” غـرق در کـار و وظـایـف طـاقـت فـرسـای روزانـه، گـشـودن سـر کـیـسـه و نـگـاه داری از یـک مـعـشـوقـه یـا خـریـدن یـک زن و حـمـل بـار یـک خـانـوادۀ قـانـونـی بـر دوش شـان را بـه صـرف زمـان ” گـران قـدر” خـود و نـیـروی شـان بـرای تـجـارب عـاشـقـانـه تـرجـیـح مـی دهـنـد…
امـا حـتـی بـرای زن و بـه ویـژه بـرای زنـی کـه از کـار خـود تـغـذیـه مـی نـمـایـد (و تـقـریـبـاً ۴۰ – ۳۰ درصـد از زنـان کـشـورهـای مـتـمـدن را تـشـکـیـل مـی دهـد) دوراهـی مـشـابـهـی وجـود دارد: عـشـق یـا کـار؟ وضـعـیـت زن کـارگـر صـنـعـتـی بـا مـورد دیـگـری نـیـز پـیـچـیـده تـر مـی گـردد: مـورد مـادی. مـا بـا ورق زدن شـرح حـال هـای شـخـصـی زنـان مـهـم مـی تـوانـیـم از وجـود مـنـازعـه بـیـن عـشـق و مـادری از یـک سـو و حـرفـه و وظـیـفـه از سـوی دیـگـر آگـاه گـردیـم. شـایـد اتـفـاقـاً بـه ایـن سـبـب کـه زن مـسـتـقـل ” مـجـرد” نـه فـقـط روحـش را بـلـکـه هـم چـنـیـن کـار مـورد عـلاقـه‌اش را نـیـز بـه کـفـۀ تـرازوی سـعـادت عـشـق مـی نـهـد، بـنـابـرایـن مـطـالـبـات وی از مـرد افـزایـش مـی- یـابـد. او بـه عـنـوان پـاداش بـزرگ مـنـشـانـه، ” بـاارزش تـریـن هـدیـه”، روح مـرد را از او انـتـظـار دارد.
رابـطـۀ آزادانـه از فـقـدان یـک مـورد اخـلاقـی، درک یـک ” وظـیـفـۀ درونـی” رنـج مـی بـرد. بـا نـظـر بـه وضـعـیـت حـاکـم بـر روابـط اجـتـمـاعـی کـنـونـی مـا هـیـچ دلـیـلـی بـرای اطـمـیـنـان از ایـن نـداریـم کـه ایـن شـکـل هـمـزیـسـتـی زوجـیـن بـرخـلاف تـصـور طـرف داران ” عـشـق آزاد” قـادر بـه پـیـش گـیـری از روبـه رویـی انـسـان هـا بـا بـن بـسـت بـحـران جـنـسـی بـاشـد.
ایـن راه چـاره تـنـهـا درصـورتـی مـی تـوانـد مـمـکـن بـاشـد کـه روان بـه نـحـو کـامـل و اکـمـل تـغـیـیـر شـکـل بـیـابـد. تـغـیـیـر شـکـلـی کـه مـبـدأش تـغـیـیـر کـل اسـاس اجـتـمـاعـی اسـت کـه بـه نـوبـۀ خـود مـشـروط مـی بـاشـد بـه مـحـتـوی اخـلاقـی در تـصـورات انـسـان.
کـلـیـۀ پـیـشـنـهـاداتـی درزمـیـنـۀ سـیـاسـت اجـتـمـاعـی و اصـلاحـات کـه از سـوی مـیـسـل – هـس ارائـه مـی شـونـد، چـنـدان تـازه هـم نـیـسـتـنـد. آن هـا بـلااسـتـثـنـاء مـمـلـو از مـطـالـبـاتـی انـد کـه بـرنـامـۀ سـوسـیـالـیـسـم را تـشـکـیـل مـی دهـنـد: اسـتـقـلال اقـتـصـادی زن، حـمـایـت گـسـتـرده و عـمـیـق از مـادران و کـودکـان و یـاری بـه آنـان، مـبـارزه عـلـیـه روسـپـیـگـری بـراسـاس اقـتـصـادی، حـذف اصـطـلاحـات کـودکـان مـحـصـول ” ازدواج” و ” بـرون از ازدواج”، تـبـدیـل ازدواج مـذهـبـی بـه غـیـر- مـذهـبـی کـه بـه سـهـولـت انـحـلال پـذیـر بـاشـد، تـغـیـیـر شـکـل بـنـیـادیـن جـامـعـه بـر مـبـنـای کـمـو- نـیـسـتی. نـبـایـد تـصـور رود کـه مـیـسـل – هـس مـطـالـبـات اجـتـمـاعـی – سـیـاسـیـش را از سـوسـیـا- لـیـسـت هـا بـه عـاریـت گـرفـتـه اسـت. مـهـم ایـن اسـت کـه او درجـریـان جـسـت وجـوی مـشـتـاقـانـۀ حـقــیـقــت جـنـســی نــاآگــاهــانــه، بــی آن کــه خــود ” ســوسـیـالـیـسـت فـعـال” بــوده بــاشـد، راه حــل ” مـسـئـلـۀ جـنـسـی” را از ایـن یـگـانـه طـریـق مـهـم یـافـتـه اسـت. مـجـمـوعـۀ اصـلاحـات اجـتـمـاعـی، ایـن شـروط لازم روابـط هـمـزیـسـتـی نـو، مـادام کـه یـک نـیـروی خـلاق عـظـیـم پـدیـدار نـگـردد، مـادام کـه کـل ” قـوۀ عـاشـقـانـه”ی بـشـر افـزایـش نـیـابـد، قـادر بـه رفـع بـحـران جـنـسـی نـخـواهـد بـود.
اسـتـعـداد مـیـسـل – هـس وی را بـه طـور نـظـری بـه هـمـیـن اسـتـنـتـاج رسـانـده اسـت. او درک کـرده اسـت کـه تـحـت آمـوزش و پـرورش روحـی، جـمـیـع تـوجـه جـامـعـه درزمـیـنـۀ روابـط جـنـسـی بـایـد بـه ایـن سـمــت مـعـطـوف گـردد. پـیـونـد زنـاشـویـی طـبـق تـصـور مـیـسـل – هـس پـیـونـدی بـر اسـاس یـک تـوافـق عـمـیـق مـتـقـابـل، بـراسـاس تـوافـق هـمـآهـنـگ روح و جـسـم اسـت و ایـن بـرای بـشـر آیـنـده نـیـز ایـده آل مـی بـاشـد. امـا دررابـطـه بـا ازدواج بـراسـاس ” عـشـق بـزرگ” مـا نـبـایـد فـرامـوش کـنـیـم کـه ” عـشـق بـزرگ” هـدیـۀ نـادر سـرنـوشـت اسـت و فـقـط بـه مـنـتـخـبـیـنـی نـازل تـعـلـق مـی گـیـرد. ” عـشـق بـزرگ”، ایـن سـاحـرۀ عـظـیـمـی کـه بـا رنـگ هـای جـذاب هـسـتـی بـی- رنـگ مـا را زیـنـت مـی بـخـشـد، در تـکـان دادن عـصـای سـحـرش روی قـلـوب انـسـان هـا خـسـاسـت بـه خـرج مـی دهـد. مـیـلـیـون هـا انـسـان هـرگـز قـدرت آتـشـیـن او را تـجـربـه نـنـمـوده انـد. آیـا آنـان کـه یـکـه و تـنـهـا رهـا شـده انـد، آنـان کـه تـرک گـشـتـه انـد، چـه بـایـد بـه کـنـنـد؟ آیـا آنـان بـایـد بـه هـمـآغـوشـی سـرد در یـک ازدواج عـاری از اِرُس راضـی بـاشـنـد؟ آیـا بـایـد بـه روسـپـیـگـری رجـوع داده شـونـد؟ جـامـعـۀ حـاضـر آنـان را دربـرابـر ایـن سـئـوال وحـشـتـنـاک قـرار مـی دهـد: یـا ” عـشـق بـزرگ” یـا مـحـرومـیـت جـنـسـی؟
مـیـسـل – هـس راهـی دیـگـر را جـسـت و جـو کـرده و مـی یـابـد: آن جـا کـه ” عـشـق بـزرگ” نـیـسـت، بـایـد ” عـشـق بـازی” را بـرگـزیـد. بـرای آن کـه ” عـشـق بـزرگ” بـه کـل بـشـر تـعـلـق گـیـرد، بـایـد در ” مـکـتـب” سـخـت گـیـر عـشـق کـه تـعـالـی بـخـش روح اسـت، آمـوزش دیـد: ” عـشـق بـازی” نـیـز خـود یـک مـکـتـب اسـت. شـکـلـی بـرای انـبـاشـت ” قـوۀ عـاشـقـانـه” در روان انـسـان مـی- بـاشـد.
ایـن ” عـشـق بـازی”‌ای کـه مـیـسـل – هـس بـی انـدازه بـه آن اعـتـمـاد دارد چـیـسـت؟ ” عـشـق بـازی” در اشـکـال بـروز گـونـاگـونـش در طـی تـاریـخ بـشـر یـافـت مـی شـود. در رابـطـۀ روسـپـی اشـرافـی بـا ” دوسـت” خـود در عـهـد بـاسـتـان، در ” عـشـق عـطـوفـت بـار” مـردان خـوش مـشـرب در دورۀ رنـسـانـس، در دوسـتـی عـاشـقـانـۀ گـریـسـت (Grisette) [] فـارغ از عـزا و رهـا چـون پـرنـده بـا ” رفـیـق” وی، یـک دانـشـجـو، مـی تـوان بـی هـیـچ اشـکـالـی عـنـاصـر اسـاسـی ایـن احـسـاس را یـافـت.
نـه اِرُس بـلعـنـده بـا نـظـر غـم انـگـیـزش طـالـب تـمـلـک کـامـل و تـقـسـیـم نـاپـذیـر مـنـتـخـب اسـت و نـه جـنـسـیـت وحـشـیـانـه‌ای کـه خـود را در عـمـلـکـرد جـسـمـانـی مـسـتـحـیـل مـی سـازد. سـانـیـن (Sanin) بـا روان – فـیـزیـولـوژی سـاده‌اش الـبـتـه طـرفـی نـامـنـاسـب در آن نـوعـی از عـشـق بـازی خـواهـد بـود کـه گـرت مـیـسـل – هـس طـرحـش را مـی ریـزد. عـشـق بـازی نـیـازمـنـد تـعـالـی روحـی اسـت، آن حـسـاسـیـت هُـشـیـارانـه و بـیـداری روان شـنـاخـتـی را اقـتـضـاء مـی کـنـد و بـنـابـرایـن عـشـق بـازی تـا درجـۀ زیـادی بـیـش از ” عـشـق بـزرگ” قـادر بـه تـربـیـت و پـرورش روح انـسـان اسـت.
” عـشـق بـازی” پـرمـدعـی تـر اسـت. افـرادی کـه یـکـدیـگـر را فـقـط بـراسـاس مـحـبـت مـتـقـابـل مـی یـابـنـد و چـیـزی جـز تـبـسـمـی زنـده از هـم تـوقـع نـدارنـد، نـمـی تـوانـنـد اجـازه دهـنـد کـه آدمـی بـدون مـجـازات روح شـان را بـیـآزارد، نـسـبـت بـه شـخـصـیـت شـان بـی مـلاحـظـه بـاشـد و دنـیـای درونـی شـان را نـادیـده گـیـرد. عـشـق بـازی کـه مـقـتـضـی مـراقـبـت دقـیـق و احـتـیـاط بـه مـراتـب بـیـش تـری در روابـط مـتـقـابـل اسـت، مـی تـوانـد بـه تـدریـج عـادت خـودخـواهـی بـی حـد و حـصـر انـسـان هـا را کـه امـروزه آثـارش را در کـلـیـۀ تـجـارب عـاشـقـانـه مـی نـهـد، در آنـان مـحـو مـی سـازد. ” رابـطـه‌ای هُـشـیـارانـه بـا روح طـرف مـقـابـل بـایـد بـروز احـسـاسـات مـهـرآمـیـزی را تـسـریـع کـنـد کـه عـطـوفـت، مـراقـبـت و حـسـاسـیـت را تـکـامـل مـی بـخـشـنـد… “
از آن جـا کـه ” عـشـق بـازی” از اصـل تـمـلـک ” بـیـهـوده” مـنـشـاء نـمـی گـیـرد، سـومـاً بـه انـسـان هـا مـی آمـوزد کـه تـنـهـا آن جـزیـی از ” مـنِ” خـود را تـقـدیـم دارنـد کـه اخـلالـی در جـزء دیـگـرش نـکـرده، بـرعـکـس در تـنـویـر زنـدگـی مـؤثـر افـتـد. ایـن بـه نـظـر مـیـسـل – هـس مـی تـوانـد ” پـاکـی” بـرتـری را بـه انـسـان هـا بـیـآمـوزد، ایـن را کـه آن هـا تـنـهـا زمـانـی دل بـه بـازنـد کـه عـمـق ” تـقـدس” بـزرگ و لایـتـغـیـر احـسـاسـات خـود را نـشـان دهـد. درحـال حـاضـر مـا هـمـه تـا درجـۀ زیـادی حـاضـریـم تـا بـا هـمـان ” اولـیـن بـوسـه” کـل شـخـصـیـت طـرف مـقـابـل را بـه تـمـلـک خـود درآوریـم و قـلـب دیـگـری را زیـر سـنـگـیـنـی قـلـب مـان کـامـلاً بـه فـشـاریـم، ولـو ایـن کـه طـرف مـقـابـل هـنـوز مـطـلـقـاً تـمـایـلـی بـه ایـن از خـود نـشـان نـمـی دهـد. نـبـایـد فـرامـوش کـرد کـه تـنـهـا اسـرار ” عـشـق بـزرگ” اسـت کـه چـنـیـن حـقـوقـی را عـرضـه مـی دارد…
” عـشـق بـازی” یـا ” رفـاقـت عـاشـقـانـه” دارای سـودهـای دیـگـری نـیـز هـسـتـنـد. آن هـا مـا را از گـزنـد نـیـزۀ مـرگ بـار اِرُس مـصـون مـی دارنـد. بـه انـسـان هـا احـتـراز از افـراط در هـوس عـاشـقـا-نـه را کـه مـی تـوانـد افـراد را بـه بـردگـان خـود مـبـدل سـازد و تـحـت فـشـارشـان بـه گـذارد، مـی- آمـوزنـد. مـیـسـل – هـس مـی گـویـد کـه عـشـق بـازی بـهـتـر از هـر شـکـل دیـگـر عـشـق فـرد را قـادر بـه صـیـانـت نـفـس مـی نـمـایـد. ” پـدیـدۀ وحـشـتـنـاکـی کـه مـا آن را نـفـوذ خـشـونـت آمـیـز در ” مـنِ” دیـگـری مـی نـامـیـم، ایـن جـا هـیـچ مـحـلـی نـدارد. ” رفـاقـت عـاشـقـانـه” امـکـان ارتـکـاب ایـن بـزرگ- تـریـن خـطـا، گـم کـردن شـخـصـیـت خـود در کـام امـواج عـشـق را از بـیـن مـی بـرد. بـشـر امـروزه در ” سـتـارۀ تـیـره و تـار عـشـق” مـی زیـد، و لایـنـقـطـع در تـلاش بـلـعـیـدن ” مـنِ” دیـگـری اسـت. یـک زن اهـل کـرۀ مـارس (در رمـانـی از [ کـورد] لاسـویـتـس (Laßwitz) [Kurd][]) در پـاسـخ بـه تـمـنـای عـاشـقـانـۀ مـردی از کـرۀ زمـیـن مـی گـویـد: ” قـدرت جـبـار عـشـق مـرا از رأس احـسـاسـات آزادم واژگـون خـواهـد سـاخـت، آزادی‌ام را از دسـت خـواهـم داد و بـا تـو بـه زمـیـن نـزول خـواهـم کـرد… کـرۀ شـمـا شـایـد بـزرگ تـر و زیـبـاتـر از مـارس بـاشـد، ولـی مـن در فـضـای سـنـگـیـن آن خـواهـم مُـرد. قـلـوب شـمـا بـه سـنـگـیـنـی فـضـای شـمـاسـت. امـا مـن – روشـن اسـت کـه فـقـط نـومـا (Numa) هـسـتـم… “
فـقـدان ” فـن عـشـق” وجـه مـشـخـصـۀ زمـانـۀ مـاسـت. انـسـان هـا اصـولاً قـادر بـه حـفـظ سـعـادت، روابـط روشـن و آزاد نـیـسـتـنـد. آنـان قـدر ” رفـاقـت عـاشـقـانـه” را نـمـی دانـنـد. بـرای آنـان عـشـق یـا فـقـط یـک مـاجـرای غـم انـگـیـزسـت کـه روح را خُـرد مـی کـنـد و یـا یـک شـوخـی اسـت. بـشـر بـایـد از ایـن بُـن بـسـت رهـایـی یـابـد، انـسـان هـا بـایـد تـجـربـۀ زیـبـا، مـنـور و بـی آزار را بـیـآمـوزنـد. تـنـهـا بـا دوره دیـدن در مـکـتـب رفـاقـت عـاشـقـانـه روان انـسـان قـادر بـه تـحـصـیـل ” عـشـق بـزرگ” بـدون جـوانـب نـاهـنـجـار آن مـی گـردد. تـجـربـۀ عـاشـقـانـه (طـبـیـعـهً مـنـظـور عـمـلکـرد جـسـمـی بـی- مـلاحـظـه نـیـسـت) روح انـسـان را فـقـیـرتـر نـمـی سـازد، بـرعـکـس اغـنـایـش مـی کـنـد. مـیـسـل – هـس مـی گـویـد ” قـلـب سـالـم، غـنـی آدمـی و اسـتـعـدادش بـرای تـجـارب عـاشـقـانـه یـک سـانـدویـچ نـیـسـت کـه کـم کـم خـورده شـود. ” عـشـق نـیـرویـی اسـت کـه بـا مـصـرف افـزایـش مـی یـابـد. ” عـشـق ورزیـدن بـه شـکـلـی هـرچـه عـمـیـق تـر و هـرچـه شـدیـدتـر بـه دور از خـودخـواهـی – ایـن راه هـر قـلـب بـزرگـی بـه عـشـق اسـت. ” عـشـق خـود یـک نـیـروی خـلاق بـزرگ اسـت: عـشـق هـم روان کـسـی را کـه عـشـق را حـس مـی کـنـد و هـم روان کـسـی را کـه عـشـق را دریـافـت مـی کـنـد تـوسـعـه مـی دهـد و اغـنـاء مـی کـنـد.
بـدون عـشـق بـشـر خـود را ازدسـت رفـتـه، نـیـازمـنـد و فـقـیـر حـس خـواهـد کـرد. بـلاشـک عـشـق بُـتـی بـرای بـشـریـت آیـنـده خـواهـد گـردیـد. حـتـی هـم اکـنـون نـیـز انـسـان هـا بـرای آن کـه بـه- تـوانـنـد بــه سـتـیـزنــد، کـار کـنـنـد و فـعـال بــاشـنـد، بـایـد حـس کـنـنـد کـه وجـودشـان ” تـأیـیـد شـده” و ” بـه رسـمـیـت شـنـاخـتـه شـده” اسـت. ” آن کـه حـس مـی کـنـد مـورد تـحـسـیـن و سـتـایـش قـرار گـرفـتـه، هـم چـنـیـن حـس خـواهـد کـرد کـه بـه رسـمـیـت شـنـاخـتـه شـده اسـت؛ ” سـعـادت بـزرگ زنـد- گـی از هـمـیـن درک زاده مـی شـود. ” و بـه رسـمـیـت شـنـاخـتـه شـدن ” مـنِ” خـویـش، ایـن اجـبـار رهـایـی از چـنـگ شـبـح تـنـهـایـی روح کـه مـداومـاً تـهـدیـدمـان مـی کـنـد، بـا ارضـاء بـی مـلاحـظـۀ نـیـاز جـسـمـی نـامـمـکـن اسـت. ” تـنـهـا احـسـاس هـمـآهـنـگـی کـامـل بـا وجـود مـعـشـوق قـادر بـه رفـع ایـن تـشـنـگـی اسـت. ” تـنـهـا ” عـشـق بـزرگ” ارضـاء کـامـل را امـکـان پـذیـر مـی سـازد. هـر انـدازه ذخـیـرۀ قـوۀ عـاشـقـانـۀ مـوجـود در روح انـسـان کـم تـر بـاشـد، هـر انـدازه بـسـتـگـی هـای اجـتـمـاعـی مـحـدودتـر بـاشـد و هـر انـدازه روح انـسـان ازحـیـث تـجـاربـی بـا مـاهـیـت هـمـبـسـتـگـی فـقـیـرتـر بـاشـد، بـه هـمـان انـدازه بـحـران عـشـق شـدیـدتـر خـواهـد بـود.
“عـشـق بـازی” طـبـیـعـهً فـقـط بَـدَل ” عـشـق بـزرگ” و جـانـشـیـن آن اسـت. بـسـیـاری مـی گـویـنـد کـه ایـن یـک جـانـشـیـن ” بـی کـفـایـت” اسـت. مـیـسـل – هـس بـه ایـنـان پـاسـخ مـی دهـد ” پـس در ایـن صـورت شـمـا بـهـتـرسـت بـه اطـراف تـان نـظـری کـرده و بـه بـیـنـیـد درحـال حـاضـر چـه چـیـزی جـانـشـیـن عـشـق اسـت. ” و بـاز ادعـا مـی کـنـنـد کـه ایـن ” عـشـق بـازی” از قـرار مـعـلـوم مـی بـایـد درواقـع امـر فـقـط شـکـل دیـگـری از روسـپـیـگـری بـاشـد! چـه تـزویـر نـاشـنـیـده‌ای، چـه وعـدۀ حـسـا-بـی دروغ جـنـسـی کـه در ایـن پـدیـده نـیـسـت! بـهـتـریـن مـثـال کـه در زنـدگـی بـرجـسـتـه اسـت: زوج نـامـزد در حـسـرت هـمـآغـوشـی بـا یـکـدیـگـرنـد ولـی اخـلاق سـخـت گـیـر فـریـاد مـی کـشـد: ” ایـن کـار هـنـوز اجـازه نـیـسـت! ” و مـرد بـه روسـپـی مـراجـعـه مـی کـنـد کـه کـوچـک تـریـن تـمـایـلـی بـه نـوازش هـای مـرد نـدارد و تـنـهـا مـجـبـور از پـذیـرفـتـن آنـسـت. نـامـزد مـرد بـالـعـکـس درحـالـی کـه مـمـلـو از هـوس و تـمـایـل اسـت، تـا کـشـیـش حـرف آخـر را نـزده بـایـد انـتـظـار کـشـد. چـقـدر طـبـیـعـی و اخـلاقـی مـی بـود اگـر چـنـان چـه ایـن دو انـسـان مـمـلـو از تـمـایـل مـتـقـابـل بـرای ارضـاء مـیـل جـنـسـی شـان بـه عـوض بـه کـارگـرفـتـن انـسـان سـومـی، یـک انـسـان کـامـلاً بـیـگـنـاه، بـه یـکـدیـگـر رجـوع مـی نـمـودنـد…
روسـپـیـگـری عـلاوه بـر مـعـلـول شـروط لازم اقـتـصـاد مـلـی بـودن از یـک مـورد روان شـنـاخـتـیِ عـمـیـقـاً لـنـگـر انـداخـتـه در روح انـسـان بـرخـوردار اسـت: ارضـاء نـیـاز جـنـسـی بـدون پـرداخـتـن آزادی روح و آیـنـدۀ خـود درازاء آن، بـدون افـکـنـدن ” مـنِ” خـویـش بـه پـای طـرف ذاهً بـیـگـانـه بـا عـشـق. هـوس طـبـیـعـی بـایـد ارضـاء گـردد. نـبـایـد در اولـیـن وهـلـه عـقـد ازدواج بـا کـسـی کـه آدمـی نـامـحـتـاطـانـه بـه او دل مـی بـازد بـسـت. عـشـق بـازی چـارۀ کـارسـت. مـیـسـل – هـس مـی گـویـد ” بـشـر کـه بـه مـرحـلـۀ عـالـی تـری از فـرهـنگ نـایـل گـشـتـه اسـت، در اهـتـمـام خـویـش بـرای زدودن صـادقـانـۀ اخـلاق مـزورانـه و اکـاذیـب جـنـسـی، دلـیـلـی بـرای نـفـی امـکـان ایـن چـاره نـدارد. ” و اگـر آدمـی بـه یـک رشـتـه اصـلاحـات پـایـه‌ای اجـتـمـاعـی مـجـهـز بـاشـد (مـیـسـل – هـس تـأکـیـد مـی کـنـد کـه ایـن هـا شـروط لازم کـلـیـۀ اسـتـنـتـاجـات اخـلاقـی او هـسـتـنـد)، در ایـن صـورت آیـا چـه جـنـایـتـی در ایـن مـی تـوانـد بـاشـد کـه ” شـهـوت جـنـسـی” دو انـسـان را بـه یـک هـمـآغـوشـی عـاشـقـانـه کـشـانـد؟ آیـا ایـن جـا ” دوزخ” اسـت یـا ” بـهـشـت”؟
وانـگـهـی حـیـطـۀ ” دوسـتـی عـاشـقـانـه” لایـنـقـطـع مـی تـوانـد گـسـتـرش یـابـد. نـیـل دو انـسـان بـه یـکـدیـگـر دراثـر مـهـر و مـحـبـت آزادانـه بـراسـاس عـشـق سـاده مـطـلـقـاً امـکـان پـذیـرسـت: زن پـرسـتـیـدۀ بـزرگ، عـشـق بـزرگ از بـازی زاده مـی شـونـد. مـهـم فـقـط ایـجـاد امـکـان عـیـنـی بـرای ایـنـسـت. حـال بـبـیـنـیـم اسـتـنـتـاجـات و مـطـالـبـات عـمـلـی مـیـسـل – هـس کـدام انـد؟
قـبـل از هـر امـر جـامـعـه بـایـد بـه رسـمـیـت شـنـاخـتـن کـلـیـۀ اشـکـال هـمـزیـسـتـی زوجـی را، ولـو ایـن کـه تـکـامـل شـان غـیـرعـادی نـیـز بـه نـظـر رسـد، بـیـآمـوزد. مـشـروط بـه آن کـه ایـن اشـکـال بـه حـال نـژاد مـضـر نـبـاشـنـد و تـحـت فـشـار عـوامـل اقـتـصـادی تـعـیـیـن نـگـردنـد. ایـده آل یـک زوجـی بـراسـاس ” عـشـق بـزرگ” مـی تـوانـد بـاقـی بـه مـانـد. امـا نـه ” تـغـیـیـرنـاپـذیـر” و جـامـد. هـر انـدازه روان انـسـان پـیـچـیـده تـر بـاشـد، بـه هـمـان انـدازه ” تـعـویـض” شـکـل هـمـزیـسـتـی اجـتـنـاب نـاپـذیـرتـر خـواهـد شـد. ” هـمـزیـسـتـی آزاد” یـا ” یـک زوجـی” مـتـرادف، ایـن شـکـل اسـاسـی ازدواج اسـت. امـا عـلاوه بـر ایـن، یـک سـلـسـلـۀ کـامـل اشـکـال گـونـاگـون هـمـزیـسـتـی زوجـی در مـحـدودۀ ” دوسـتـی عـاشـقـانـه” یـافـت مـی شـونـد.
مـطـالـبـۀ دیـگـر عـبـارت اسـت از بـه رسـمـیـت شـنـاخـتـن ” مـقـدس بـودن مـادری” آن هـم نـه فـقـط در حـرف بـلـکـه در عـمـل. جـامـعـه مـوظـف بـه ایـجـاد ایـسـتـگـاه هـای نـجـات از هـر شـکـل و نـوع مـمـکـنـی در راه زنـان بـه مـنـظـور حـمـایـت اخـلاقـی و مـادی از آنـان در پـرمـسـئـولـیـت تـریـن دورۀ زنـدگـی شـان اسـت.
بـالاخـره بـایـد کـل آن بـار سـنـگـیـن اخـلاقـی‌ای را تـحـقـیـق کـنـیـم کـه پـیـش از پـای نـهـادن دخـتـران در راه زنـدگـی بـه آنـان تـحـمـیـل مـی گـردد، تـا بـه تـوانـیـم تـرس از روابـط آزادانـه را در آنـهـا از بـیـن بـه بـریـم.
تـمـام تـربـیـت زنـانـۀ کـنـونـی بـه ایـن جـهـت اسـت کـه زنـدگـی زنـان در چـارچـوب احـسـاسـات عـاشـقـانـه مـحـبـوس شـود. ” دل شـکـسـتـگـان” زنـان مـحـصـول هـمـیـن تـربـیـت انـد. مـطـلـقـاً ضـروری اسـت کـه درهـای بـزرگ هـمـۀ جـوانـب زنـدگـی بـه روی زنـان گـشـوده شـونـد، قـلـوب زنـان بـایـد آبـدیـده و اراده شـان تـقـویـت گـردد. زن بـایـد بـیـآمـوزد کـه عـشـق را مـحـتـوی مـهـم زنـدگـیـش بـه حـسـاب نـیـآورد، بـلـکـه آن را فـقـط یـک مـرحـلـه و یـک امـکـان تـلـقـی کـنـد کـه کـل ” مـنِ” حـقـیـقـی او را آشـکـار مـی سـازد. [ تـکـیـۀ مـتـرجـم]‌ای کـاش او مـی آمـوخـت تـا از مـنـازعـات عـاشـقـانـه خُـرد نـشـود، ولـی هـم چـون مـرد بـا روح آبـدیـده از آن هـا بـرون آیـد. ” سـپـردن گـذشـتـه بـه گـذشـتـه در هـر لـحـظـۀ مـمـکـن و آغـاز زنـدگـی بـه شـکـلـی تـازه، ایـن یـعـنـی آغـاز زنـدگـی از نـو. “، ایـن شـعـار [ یـوهـان ولـفـگـانـگ فُـن] گـوتـه (Goethe) [Johann Wolfgang von] بـود. هـم اکـنـون نـیـز نـور پـیـداسـت. هـم اکـنـون نـیـز مـی تـوان انـواع تـازه‌ای از زنـان را دیـد، زنـان مـوسـوم بـه ” زنـان مـجـرد”. آنـان کـه زنـدگـی شـان را در عـشـق مـسـتـحـیـل نـمـی سـازنـد. درزمـیـنـۀ تـجـارب عـاشـقـانـه آنـان بـه امـواج زنـدگـی اجـازۀ هـدایـت کـشـتـی شـان را نـمـی دهـنـد؛ پـشـت سـکـان کـشـتـی بـانـی مـجـرب ایـسـتـاده اسـت: ارادۀ شـان، کـه درجـریـان مـبـارزه بـرای بـقـاء آبـدیـده گـشـتـه اسـت. زن مـجـرد نـیـش زبـان خـرده بـورژوازی را کـه ” او گـذشـتـه‌ای دارد” چـنـیـن جـواب مـی دهــد: ” او هـیـچ گـذشـتـه‌ای نـدارد – چـه سـونـوشـت شـومـی! ” هـمـان گـونـه که چـنـیـن زنـانـی بـلافـاصـلـه پـدیـده- هـای روزانـه نـمـی گـردنـد، و اخـلاق جـنـسـی نـو درعـرض یـک شـبـانـه روز پـدیـدار نـمـی شـود، بـحـران جـنـسـی پـیـچـیـده نـیـز نـاگـهـان ظـاهـر نـمـی گـردد. مـا درهـرحـال مـکـان آیـنـده را بـه آن داده- ایـم، دروازۀ گـشـوده و مـجـذوب کـنـنـدۀ آیـنـده از دوردسـت هـم اکـنـون بـه چـشـم مـان مـی خـورد…
کـتـاب مـیـسـل – هـس، صـرف نـظـر از ایـن کـه مـاجـراهـای غـم انـگـیـز روانـی پـیـچـیـده‌اش سـاخـتـه اسـت، کـلـیـد راه یـابـی بـه پـیـچ و خـم بـغـرنـج روابـط جـنـسـی را بـه دسـت مـی دهـد. مـا مـی- تـوانـیـم ایـن کـلـیـد فـکـری پـرارزش او را مـورد اسـتـفـاده قـرار دهـیـم، اسـتـنـتـاجـات او را بـا وظـایـف مـهـم طـبـقـۀ پـیـش رو وفـق دهـیـم، مـواردی از آن هـا را حـذف کـنـیـم، از وجـود نـقـایـص جـزیـی و بـی اهـمـیـت تـصـفــیـه شـان نـمـایـیـم و بــه کـوشـیـم تـا ایـن زمـیـنـه، زمـیـنـۀ روابــط جـنـسـی، زمـیـنـۀ ” روان شـنـاسـی عـشـق” نـیـز الـهـام بـخـش ” فـرهـنـگ پـرولـتـاریـایـی” نـو، پـیـروزمـنـد و مـتـعـالـی گـردد.

 

دربـرابـر مـا زن بـاشـخـصـیـتـش قـرار دارد، دربـرابـر مـا انـسـانـی بـا ارزش مـسـتـقـل، بـا دنـیـای بـاطـن خـویـش ایـسـتـاده اسـت، دربـرابـر مـا فـردی اسـت کـه قـامـت اسـتـوار مـی کـنـد، زن، کـه زنـجـیـرهـای جـنـسـیـتـش را مـی گـسـلـد. کـولـونـتـای

روشـنـگـری هـا ( از مـتـرجـم )

[۱] زتـکـیـن رهـنـمـون هــای جـنـبـش کـمـونــیـسـتـی زن را در مـقـالـه ای تـحـت عـنـوان “Richtlinien für die Kommunistisc-

he Frauenbewegung   “( خـطـوط سـمـت ده بــه جـنـبـش کـمـونـیـسـتـی زن)، مـنـدرج در نـشـریـه Die Kommunistische

Internationale, nr.15, 1920 / 21, ss.530 – 55   ، هـم چـنـیـن در Ausgewählte Reden und Schriften, bd.1, ss.260 –

۸۹ (Berlin, Dietz, 1957 – 60)    مـعـیــن سـاخـتـه اسـت. تــرجـمـۀ فــارسـی ایــن مـقــالـه بــه وسـیـلـۀ تـوفـان آراز در سـایـت

  سـیـاسـی و فـرهـنـگـی هـفـتـه، سـال یـازدهـم، ژوئـیـه ۲۰۱۷ انـتـشـار یـافـتـه اسـت.

[۱] در رابــطـه بــا ایــن مــوضـوع مـطـالـعــۀ رسـالــه ای از کــولـونـتـای بــا عــنـوان “Tezisy o kommunistitjeskoj morali v oblasti bratjnych otnosjenij   “( تـزهـایـی دربـارۀ اخـلاق کـمـونـیـسـتـی در روابـط زنـاشـویـی)، مـنـتـشـر شــده در نـشـریــه

  Kommunistka( زن کـمـونـیـسـت )، شـمـاره هـای ۱۳ – ۱۲، مـه – ژوئـن ۱۹۲۱ نـیـز سـودمـنـد اسـت. تـرجـمـۀ فــارسـی

  ایـن رسـالـه بـه وسـیـلـۀ تـوفـان آراز در هـفـتـه، سـال یـازدهـم، مـه ۲۰۱۷ مـنـتـشـر گـردیـده اسـت.

[۱] (۱۹۲۱ – ۱۸۷۹). در آثـار مــیـسـل – هــس خـاصـه مــوضـوعـات مـوقـعـیــت زن در جـامـعـه، یـک هــمـسـری، ازدواج و

  بـه طـور کـلـی رابـطـۀ بـیـن دو جـنـس، مـبـارزه بـرای نـیـل بـه هـویـت مـسـتـقـل مـرتـبـط بـا کـار مـسـتـقـلانـه مـورد بــرر-

  سـی قـرار گـرفـتـه انــد؛ مــوضـوعـاتـی کـه زنــان را در جـنـبـش بـورژوایـی زن بــه خـود مـشـغــول داشـتـه بـودنــد. آثــار

  مـیـسـل – هــس مــورد نـظـر کــولــونــتـای در ایــن مـقـالــه و دو مـقـالـۀ فــوق الــذکـر او Die Stimme( صــدا )(۱۹۰۷) –

Die sexuelle Krise   ( بـحـران جـنـسـی )(۱۹۰۹) – Die Intellektuellen( روشـنـفـکـران )(۱۹۱۱) مـی بـاشـنـد.

[۱] (۱۹۵۰ – ۱۸۷۲)

[۱] (۷۵ – ۱۸۰۵)

  دربــارۀ آنـدرسـن یـک مـقـالـۀ انــتـقـادی تـحـت عـنـوان ” آنـدرسـن، کـاریـکـاتـوری از بـزرگـی” از تـوفـان آراز در هـفـتـه،

  سـال دهـم، دسـامـبـر ۲۰۱۶ انـتـشـار یـافـتـه اسـت.

[۱] در قـصـه “Kejserens nye klæder”( جـامـه هـای نـو قـیـصـر)(۱۸۳۷).

[۱] ” بـهــداشــت نــژادی” در دورۀ اوج فــاشـیــسـم در آلــمـان مـفـهــوم خـاصـی بــه خـود گـرفــت. در نـظـر کـولــونـتـای ایــن 

  اصـطـلاح مـفـهــوم خـنــثـی داشـتــه، مــوردی در بـهــداشـت خـلـقـی بــود، بــه مـانـنـد تــدابـیـر قـانــونـی شـدۀ مـمـنـوعـیــت

  مـقـاربـت بـا مـحـارم، ضـرورت عـقـیـم سـاخـتـن دیـوانـگـان و غـیـره.

[۱] مـاتــریـالـیـسـم تـاریـخـی تـئـوری مـارکـسـیـسـم اسـت دربــارۀ رابـطـۀ فـعـل و انـفـعـالـی پـدیـده هـای گـونـاگـون در جـامـعـه

  و قـانـون مـنـدی هـای تـکـامـل شـان.

[۱] ” عـشـق بـزرگ” – کـه کـولـونـتـای در ایـن مـقـالـه از آن سـخـن مـی گـویـد – مـوضـوع نـوولـی از او بـا عـنـوان” Bolsjaja

Ljubov   “( عـشـق بـزرگ) را تـشـکـیـل مـی دهـد، کـه بــه هـمـراه دو نــوول دیـگـرش در ۱۹۲۳ در کـتـاب Zjensjtjina na

perelome   ( زن در نـقـطـۀ بـرگـشـت) مـنـتـشـر گـردیـده انــد. نـوول ” عـشـق بـزرگ” بـعـد در ۱۹۲۷ جــداگـانـه بـازنــشـر

  شـده اسـت.

[۱] ( ۱۹۱۰ – ۱۸۲۸)

[۱] Eros: در اسـاطـیـر یـونـان خـدای عـشـق و در هـیـئـت یـک پـسـر زیـبـا بـوده اسـت.

[۱] در ایـن جـا نـبـایــد از دیـده فــروگـذارد، کـه انــدیـشـه هـای مـیـسـل – هــس دررابـطـه بــا آسـیــب روسـپــیـگـری بـر روان

   مـرد هـم چـنـیـن کـلـیـد پـدیـدۀ دیـگـری را کـه زمـان درازی در تـیـرگـی مـانـده بــود، دراخـتـیـار خـوانـنـدگـان مـی گــذارد:

   عـدم عـادت مـرد بـه مـلاحـظـۀ روان زن، بـه تـجـارب او بـیـانـش را تـنـهـا در ایـن نـمـی یـابـد کـه مـرد از تـوجـه بـه روح

   زن عـاجـز مـی بـاشـد، بـلـکـه ایـن کـمـبـود اسـتـعـداد او را وامـی دارد تـا بـا نــادانـی مـحـض بــه تـجـارب فـیـزیـولـوژیـک

   زن در درونــی تــریـن لـحـظـات مـقـاربــت بـی اعـتــنـاء بــاشـد. پــزشـکـان از مـوضـوع عــدم ارضـاء جـنـسـی زنــان در

   نـتـیـجـۀ ایـن و بـیـمـاری هــای عـصـبـی مـعـلـولـش بــه نـیـکـی آگـاهــنـد. جـالـب اسـت کــه ادبـیـات زیـبـاشـنـاخـتـیِ غـالـبـاً

   مـشـحـون از روان مـرد ایـن پـدیـده را مـسـکـوت مـی گـذارد، آن چـه کــه بـرای تـنـویــر یـک رشـتـه  درام هـای خـانــواد-

   گـی و عـاشـقـانـه مـنـاسـب مـی بـاشـد. وقـتـی کـه نـویـسـنـده گـی دو مـوپـاسـان(Guy de Maupassant)( 93 – 1850) بــه

   خــود جـرئـت ذکــر ایــن مـسـئـلـه را در رمـانـش Une Vie( یـک زنـدگـی)(۱۸۸۳) داد، ” افـشـاءگـری” او تـنـهـا شـگـفـتـی

   جـاهـلانـۀ اکـثـریـت مـردان را بـرانـگـیـخـت.

[۱] اصـطـلاح بـه کـار بــرده شـده درخـصـوص زنـان جـوان از طـبــقـۀ کـارگـر بــا رابـطـۀ ” آزاد” عـاشــقـانـه بـا هـنـرمـنـدان

   یـا دانـشـجـویـان.

[۱] (۱۹۱۰ – ۱۸۴۸)

[۱] ( ۱۸۳۲ – ۱۷۴۹)

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)