خالد بایزیدی (دلیر)
به مردم مام میهنم که از فقر و بیکاری به تنگ آمده‌اند و وطن فروشان بر دسترنج این مردم عیش و نوش می‌کنند
۱-
سیلوها چه غمگین اند
با اینهمه انباشتگی از گندم
اما کبو تران
چه اندوهگین وحرمان
گرسنه ازآسمان اش پرواز می کنند
۲-
دیشب خواب می دیدم:
که وجب به وجب خاک میهنم را
فروخته بودند
ازخواب که برخواستم
سیل ای ازاشکهایم
تمام با لشم را خیس خیس کرده بود
۳-
ربع قرن
دربند
بی بهار ولبخند
ربع قرن
دروغ گفتیم: به بچه هایمان
که بابا نان داد؟؟!!
۴-
هروقت
به کودک ام نگاه می کنم
ازشرمندگی…
گونه هایم سرخ سرخ می شود
کودکم با خیال کودکانه اش می گوید:
بابا چه زیباست گونه های سرخ ات؟؟!!
۵-
فرزندم گفت:
پدرجان!
خانه ی ما چرااینقدرکوچک است؟
اما خانه ی رهبرانمان
اینقدربزرگ وزیباست…
باشرمساری سرم راپائین انداختم
گفتم: فرزندنازنینم
خانه ی آنان نیز…کوچک بود
ما با گوشت واستخوانمان
بزرگ اش کردیم؟؟!!
۶-
آه…!
سیلو ها چه غمگین اند
به گمانم امشب
کودکی گرسنه سرنهاده است؟!
۷-
کودکی!
باشکم گرسنه
خوابیده است
خشم بلبل درگندم زار
نخستین آوای سپیده است
۸-
هیچ می دانید:
چرا خوشه های گندم
سرخم فرو آورده اند
شرمنده اند که آردشان
درخانه ی مستمندان
تنها با اشکهایشان خمیرمی شود؟!
نظرات
این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.