گرچه شب تاریک است دل قوی دار سحر نزدیک است
در قزوین درست در ابتدای شروع کلاس‌ها این خبر خوش از جا بلندمان کرد؛ فدراسیون جهانی بسکتبال با نوع پوشش زنان ایران موافقت کرده بود. همگی دست‌به‌دست هم دادیم و جشن تولد این حادثه خوش را برپا کردیم. شادی در چهره تک‌تک ما غیرقابل‌انکار بود. حالا این ما بودیم که می‌خواستیم یک جوری مربی بسازیم که آینده بسکتبال کشور با کار ما، حسابی آب‌بندی شود. پس سراپا گوش مدرسی شدیم که خود سابقه بازی در تیم‌های ملی قبل از انقلاب را داشت و البته حرف‌های زیادی برای گفتن.
حالا ما که پشت سرمان حضور پررنگ بچه‌های ملی‌پوش بسکتبال سه‌نفره در غرب آسیا را به‌تازگی تجربه کرده بودیم[۱]، امروز، صاحب یک سهمیه المپیک در آرژانتین برای دختران نوجوان کشورمان شده‌ایم[۲] و دختران زیر ۲۳ سال کشورمان هم‌اکنون در بازی‌های قهرمانی آسیا در جاکارتاست[۳] با یک برد شیرین در مقابل قزاقستان، تیمی که سرآغاز تجربه ما برای حضور در صحنه بین‌المللی بود[۴].
تیم سه‌نفره بسکتبال دختران ایران به مربی‌گری آزاده زمان‌پور امروز در صحنه بین‌المللی است. او یکی از ما سی‌وسه نفری بود که دغدغه حضور زنان و دختران بسکتبالیست رهایش نکرد و آرزوهایش به وقوع پیوست و ما سی‌وسه نفر هر کدام به فراخور موقعیتمان نقش خود را بازی می‌کنیم؛ چه در نقش ملی‌پوش سه‌نفره مانند مژگان خدادادی و سعیده علی، یا مربی تیم ملی سه‌نفره بزرگسالان: نیکا بیک لیک لی، چه در نقش مسئول دپارتمان آموزش و پژوهش فدراسیون بسکتبال: خانم نعیمه ظفر، یا گلاره کاکاوندپور مسئول دپارتمان سه‌به‌سه و خانم مظاهری در شیراز و بقیه دوستان هر یک در جایی از مشهد تا بوشهر و از تهران تا خوزستان.
[۱]http://www.iribf.ir/mashpic.asp?id=71102
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نظر را بنویسید.