اعتصاب سراسری گامی مهم در تکامل مبارزات کارگری

موج جدید اعتصاب سراسری و تجمع های اعتراضی کارگران راه آهن که از روز ۲۹ هم تیر ماه آغاز شد، علیرغم تهدید و فشار کارفرمایان و مدیران شرکت های راه آهن همچنان ادامه دارد. این اعتصاب سراسری تاکنون شهرهای مختلف در استان‌های خراسان، آذربایجان، لرستان، اصفهان، زنجان و شهرهای اسلام‌شهر، کرج، شاهرود، سمنان، دامغان، گرگان، ورامین، اراک، ارومیه، اندیمشک، زاهدان و دیزل تهران را در بر گرفته و بسیاری از ایستگاههای راه آهن را تعطیل کرده است. اما با گذشت سه هفته از موج جدید اعتصاب سراسری کارگران راه آهن، شرکت هایی که طرف قرارداد با کارگران هستند و از حمایت دولت و نهادهای حکومتی برخوردارند، تا این لحظه حقوق و مطالبات کارگران را پشت گوش انداخته و مفاد قراردادهای بسته شده با کارگران را نقض کرده اند. 

“شورای هماهنگی کارگران و کارکنان خط و ابنیه فنی راه‌آهن” در واکنش به بی توجهی این شرکت ها و دولت طی بیانیه ای که روز دوازدهم مرداد انتشار یافت ضمن تأکید بر ادامه اعتصاب سراسری، کارگران تمامی مناطق را به برگزاری تجمع های اعتراضی فرا خواند. شورای هماهنگی کارگران راه آهن ضمن اعلام نقض قرار داد از جانب”شرکت توسعه و صنعت” و “گسترش آهن‌ راه” و “تراورس” و “جوش‌ گستر” که از جمله شرکت‌هایی هستند که با کارگران قرارداد بسته اند، بار دیگر بر خواسته های سراسری کارگران تأکید کرد. در بیانیه شورای هماهنگی کارگران ره آهن آمده است که خواست‌های ما به قرار زیر است: 

۱- بیمه درمانی باید پرداخت شود؛ 

۲- حقوق کامل تسویه شود و هیچ معوقه‌ای را قبول نمی‌کنیم؛ 

۳- قرارداد موقت کنسل شود؛ 

۴- کارگران باید تشکل‌های مستقل داشته باشند؛ 

۵-اخراج کارگران تحت عنوان تعدیلی باید کنسل شود؛ 

۶-کارگران در هر زمان حق تجمع و اعتراض نسبت به مشکلات خودشان را داشته باشند؛ 

۷-مدیران شرکت باید تاریخ دقیق پرداخت حقوق را اعلام کنند. 

شورای هماهنگی کارگران راه آهن در این بیانیه با آوردن نمونه های زنده به تأثیرات نپرداختن حق بیمه درمانی کارگران بر زندگی خانواده های کارگری و همچنین به سختی شرایط کار کارگران در جنوب ایران اشاره کرده است.اعتصاب سراسری کارگران راه آهن برای تحقق این خواسته های حیاتی در شرایطی ادامه دارد، که تشدید بحران اقتصادی باعث سقوط فاجعه بار قدرت خرید کارگران شده است. سال ۱۳۹۷که با دلار چهارهزارو ۹۹۰ تومان آغاز شد، هنوز نیمه سال را طی نکرده، نرخ دلار آن در بازار غیررسمی به حدود ۱۱ هزار تومان رسیده است. این کاهش۱۲۰درصدی ارزش پول داخلی در برابر دلار که بلافاصله در افزایش قیمت کالاها و مایحتاج روزانه مردم خود را نشان می دهد به سقوط ۷۰ در صدی قدرت خرید کارگران منجر شده است. طرح شعار “خط فقر ۵ میلیون، حقوق ما یک میلیون”، در تجمع اعتراضی کارگران راه آهن کرج بیانگر همین حقیقت تلخ است. توجه به این حقایق نشان می دهد که کارگران راه آهن در چه شرایط سخت اقتصادی برای تحقق خواسته هایشان مبارزه می کنند. اما به رغم شرایطی دشوار اقتصادی که کارگران و خانواده هایشان در آن قرار دارند، کارگران راه آهن با اعتصاب سراسری و یکپارچه خود میتوانند خواسته های بر حق خود را به مدیران و کارفرمایان شرکت های راه آهن و دولت حامی آنها تحمیل کنند. اقدام به سازماندهی اعتصاب سراسری و ایجاد شورای هماهنگی برای هدایت این اعتصاب، تدوین و پیگیری مطالبات کارگران و خنثی کردن توطئه کارفرمایان نه تنها نقطه عطف درخشانی در مبارزات کارگران راه آهن به شمار می آید، بلکه گامی مهم در مسیر تکامل مبارزات کارگران ایران است. گام بعدی در پیشروی مبارزات کارگران ایران، ایجاد هماهنگی و همزمان کردن اعتصابات سراسری کارگران در مؤسسات و رشته های مختلف تولیدی و خدماتی و گسترش شورای هماهنگی اعتصابات کارگری به فعالین و رهبران مبارزات کارگری در مراکز مختلف صنعتی و خدماتی است. تلاش در این زمینه در جریان است و تحقق آن امری ممکن است. 

تقریبا همزمان با آغاز اعتصاب سراسری کارگران راه آهن، روز دوشنبه اول مرداد ماه رانندگان کامیون و کامیون داران در دهها شهر و استانهای مختلف کشور مطابق فراخوانی از قبل اعلام شده دست به اعتصاب سراسری زدند. علاوه بر اعتصاب سراسری رانندگان کامیون، شاهد اعتصاب دو هزار تن از کارگران کوره پزخانه های تبریز، اعتصاب کارگران و کارمندان شرکت پتروشیمی ماهشهر، کارگران نیشکر هفت تپه و چندین اعتصاب و تجمع اعتراضی کارگران در دیگر نقاط ایران در همین نیمه اول مرداد ماه بودیم. استمرار و همزمان شدن این اعتصابات و تجمع های اعتراضی حول خواسته های مشابه، زمینه عینی به هم مرتبط شدن و ایجاد هماهنگی در رهبری این مبارزات را فراهم آورده است. در این راستا طرح مطالبات واحد به وحدت مبارزات کارگران کمک می کند. همین ساده ترین شکل وحدت از طریق مطالبات و شعارهای واحد به فعالین و پیشروان کارگری امکان می دهد تا روحیه همبستگی و رفاقت کارگری، تشکل پذیری و اعتماد به نفس و باور به قدرت طبقه کارگر را در میان کارگران بالا ببرند. 

اما هم جهت کردن، هماهنگی و همزمانی مبارزات کارگران در بخش های مختلف و جلب به موقع همبستگی و حمایت واحدهای مختلف از یکدیگر بدون ارتباط نزدیک میان رهبران و فعالین کارگری پیشرو و مبارزی که سر رشته مبارزه در واحدهای مختلف را در دست دارند، ممکن نیست. در نبود تشکل های توده ای و طبقاتی کارگران که بتوانند مبارزات پراکنده کارگران را یکپارچه و در ابعاد سراسری رهبری کنند، این رهبران و فعالین کارگری در مراکز مختلف صنعتی و خدماتی هستند که در ارتباط و پیوند و همکاری با هم می توانند تا حدودی خلا نبود تشکل های توده ای و سراسری کارگران را پر کنند. 

در اوضاع متحول کنونی و با وجود جنبش اعتراضی در خیابان، طبقه کارگر با بهره گیری از سلاح قدرتمند اعتصاب سراسری نه تنها می تواند جنبش اعتراضی در خیابان را تقویت و پیشروی آن را تضمین کند، بلکه قادر خواهد شد زمینه را برای قرار گرفتن در رهبری جنبش های اعتراضی و توده ای مهیا سازد. 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)