تلاش‌ رژیم جهل و جنایت ولایت فقیه، برای نابودی گورهای دسته‌جمعی جانباختگان فاجعه ملی

در سی امین سالگرد فاجعه ملی، کشتار زندانیان سیاسی، در تابستان ۱۳۶۷ ،گور جمعی قربانیان دهه شصت و سایر مزارهای زندانیان سیاسی را در اهواز کاملا تخریب کردند. لکه‌ های خون کشتار فجیع تابستان سیاه ۶۷ ، از ردا و قبای روحانیون  تبهکار پاک شدنی نیست. آنها بیهوده آب در هاون می‌ سایند. این تاریخ از ذهن جامعه پاک شدنی نیست. وای از آن روزی که افتد پرده‌ها!….
روشن است که با فرا رسیدن سی‌امین سالگرد فاجعهٔ ملی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷، رژیم جنایتکار ولایت فقیه، هراسان از اوج‌گیری اعتراض‌های مردمی، درصدد است تا با از بین بردن نشانه‌های این گورهای دسته‌جمعی، همهٔ آثار جنایات خود را پاک کند و اجازه ندهد سی‌امین سالگرد آن به جرقهٔ برافروخته شدن آتش اعتراض‌های گسترده مردمی تبدیل شود. اشاره به این نکته مهم است که رژیم ولایت فقیه در گذشته نیز بارها تلاش کرد هم در “خاوران” و هم در دیگر شهرها برنامهٔ تخریب گورهای دسته‌جمعی فاجعهٔ ملی را پیاده کند، برنامه‌یی که، با مقاومت و ایستادگی خانواده‌های جان‌باختگان و دیگر نیروهای مترقی کشور افشا و اجرای آن متوقف شد.

کانون مدافعان حقوق کارگر: به گفته خانواده‌های اعدام‌شدگان در اهواز، آنها در تمامی این سال ها پیگیر بودند تا حداقل از قبر عزیزانشان مراقبت کنند .این قبرها که در یک زمین مخروبه به یاد عزیزانشان همواره مراقبت می‌شد، مشخص بوده وبرای آنها سنگ قبر تهیه شده بود. ومسئولان نیز به خانواده‌ها وعده داده بودند که از آنها مراقبت خواهد شد. اما بر خلاف وعده‌هایی که به خانواده‌ها داده شده بود، بدون اطلاع‌رسانی قبلی تمامی قبرها تخریب و خاکریزی شده است.

به گزارش دویچه وله، ماموران شهرداری اهواز گورستان اعدام‌شدگان سال ۶۷ در این شهر را “کاملا با خاک یکسان کردند.” علت این اقدام “تعریض جاده کنار قبرستان و ایجاد فضای سبز در این مکان” عنوان شده است. ماموران امنیتی در محل حضور دارند.

آیت‌الله حسینعلی منتظری تنها مقام ارشد حکومتی است که درباره این ماجرا به صراحت صحبت کرده است. او در کتاب خاطراتش که سال ۱۳۷۹ منتشر شد از این کشتار انتقاد کرد و از نقش مستقیم خمینی در آن پرده برداشت.

اعتراض به اعدام زندانیانی که دوران محکومیت خود را می‌گذراندند از دلایل اصلی عزل منتظری از سمت قائم مقامی رهبر جمهوری اسلامی محسوب می‌شود. او سال‌های طولانی در بازداشت خانگی قرار داشت.

منتظری در گفت‌گویی با تیم چهار نفره‌ای که مسئولیت صدور احکام اعدام زندانیان را برعهده داشت این اقدام را “بزرگترین جنایت” در جمهوری اسلامی خوانده است. فایل صوتی این گفت‌وگو چندی پیش به شکل گسترده‌ای در فضای مجازی منتشر شد.

درباره شمار قربانیان اعدام‌های دهه شصت آمار متفاوتی وجود دارد. آیت‌الله منتظری تعداد قربانیان را بین ۲۸۰۰ تا ۳۸۰۰ نفر اعلام کرده، عفو بین‌الملل حدود پنج هزار نفر و فعالان حقوق بشری ایران این رقم را تا ۳۰ هزار قربانی نیز گزارش کرده‌اند.

یکی از اعضای “جوخه مرگ” اعدام‌های سال ۶۷ ابراهیم رئیسی است که دو سال پیش از سوی رهبر کنونی جمهوری اسلامی، علی خامنه‌ای به تولیت آستان قدس رضوی منصوب شد.

جمهوری اسلامی در سه دهه گذشته تقاضای همه نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی برای فراهم کردن امکان تحقیق مستقل درباره اعدام‌های دهه شصت را بی‌پاسخ گذاشته است. در این مدت کسانی مانند رئیسی که مجریان فرمان خمینی بوده‌اند، با حمایت رهبری حکومت بیش از پیش در قدرت سهیم شده‌اند.

گورهای جمعی اهواز به طور کامل تخریب شد.

ماموران شهرداری اهواز در آخرین روزهای تیرماه تحت عنوان ساخت بلوار و فضای سبز، گور جمعی قربانیان کشتار ۶۷ و سایر مزارهای زندانیان سیاسی را کاملا تخریب کردند

عدالت برای ایران، ٣ مرداد ماه  ۱٣۹۷، اعلام کرد: ماموران شهرداری اهواز در آخرین روزهای تیرماه تحت عنوان ساخت بلوار و فضای سبز، گور جمعی قربانیان کشتار ۶۷ و سایر مزارهای زندانیان سیاسی را کاملا تخریب کردند. اخبار، فیلم‌ها و عکس‌هایی که توسط عدالت برای ایران راستی‌آزمایی شده، حاکی از این است که سراسر منطقه‌ای که قبلا گورهای جمعی و تکی زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ بود با استفاده از بیل مکانیکی با خاک یکسان شده است. برخی شاهدان عینی به عدالت برای ایران گفته‌اند که کل عملیات از میان بردن تمامی آثار و سنگ هایی که به وسیله خانواده ها گذاشته شده بود، کمتر از ۲۴ ساعت طول کشیده‌ است. این منطقه هم اکنون تحت نظارت شدید امنیتی قرار دارد.

در سال ۱٣۶۷ و در جریان کشتار زندانیان سیاسی، حداقل ۴۴ زندانی سیاسی مرد و زن در اهواز را در گورهای جمعی در منطقه پادادشهر دفن کردند. خانواده‌های قربانیان گفته‌اند که چندین مامور سپاه پاسداران در آبان ۶۷ آنها را به قطعه زمینی بایر در ۳ کیلومتری شرق گورستان بهشت‌آباد اهواز برده، سازه‌ای بتنی و مستطیل شکل به آنان نشان داده و گفته بودند که زندانیان اعدام‌شده در زیر آن سازه دفن شده‌اند. عیسی بازیار، شاهد عینی نیز به عدالت برای ایران گفته‌است که اوایل مرداد ۶۷ شاهد بوده که اجسادی را هنگام شب درون گودال‌های تازه‌حفرشده می‌ریخته‌اند. خانواده‌ها معتقدند که مسئولان بلافاصله بعد از دفن اجساد بر روی آنها بتن ریخته‌اند تا آنها نتوانند زمین را بکنند و پیکر عزیزان‌شان را پیدا کنند.

در طول سالیان گذشته این مزارها همواره دستخوش بی‌حرمتی و تلاش مقامات حکومتی برای پنهان‌کاری بوده است. برای بیش از یک دهه، دور تا دور این منطقه را با زباله و نخاله‌های ساختمانی پوشانده بودند تا آن را از دید عموم محو، و دسترسی خانواده‌ها به آن را دشوار سازند.

عملیات شهرداری در این منطقه در اوائل سال گذشته آغاز شده بود اما پس از اطلاع رسانی خانواده‌ها و هشدار سازمان‌های حقوق بشری و سازمان ملل درباره احتمال تخریب گورهای جمعی، متوقف شد. یکی از اعضای خانواده جان‌باختگان دهه ۶۰ در اهواز به عدالت برای ایران گفت: “اطراف این منطقه قبلا چند باری توسط لودرها تسطیح شده و با اعتراض خانواده ها روبه رو شده بود که گفتند قرار است اتوبانی از آن‌جا رد شود و قول دادند قبرها آسیبی نمی بیند و در یک فضای سبز باقی می‌مانند.”

عدالت برای ایران و عفو بین الملل در اردیبهشت ماه با انتشار یک گزارش تحقیقی، نسبت به تخریب گورهای جمعی به قصد از میان بردن مدارک جرم درباره کشتار ۶۷ هشدار داده بودند.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)