همنشین بهار: با من تا پایان راه عشق برقص Dance Me to the End of Love

ترانه «با من تا پایان راه عشق برقص» Dance Me to the End of Love،  کششی لطیف و رابطه‌ای عاطفی و عمیق را که چونان یک نهال زیبا سر از خاک برآورده و به برگ و بار نشسته، به تصویر می‌کِشد. نهالی که البته با گِردباد زمان گلاویز خواهد شد. 

با من تا پایان راه عشق برقص، گرچه به عنوان ترانه‌ای عاشقانه شناخته می‌شود، اما خواننده و ترانه‌سرای آن لئونارد کوهن Leonard Cohen بنوعی به هولوکاست ربط داده و گفته‌است شعر آن وقتی در ذهنم شکل گرفت که شنیدم در جوار یکی از اردوگاه‌های مرگ -کوره‌های آدم سوزی – در حالی که جنایت در حال رخ دادن بود، و افراد یکی بعد از دیگری جان می‌باختند، یک گروه نوازنده مجبور به نواختن موسیقی کلاسیک بودند. ازهمین رو در متن ترانه از سازی سوزان (ویلون آتشین) صحبت می‌شود. «با ویولنی آتشین مرا به سوی زیبایی‌ات برقصان»

ترانه «با من تا پایان راه عشق برقص» شنونده دردمند را در خود می‌برَد و به شعف و غم می‌کشانَد، غمهایی که از جنس غصه نیست. غم‌هایی که قدمش مبارک باد. 

در شرایطی که ایران خاک پاک ایزدی در حصار ظلمت اهریمن است و دشمنان رحمت و مهر بر آن یأس و محنت می‌بارند، به امید، به شور و شادی و به موسیقی و رقص نیاز داریم. به رقص، که شعر تن است و شریعت با آن بیگانه.

در اینجا به مضمون ترانه Dance Me to the End of Love اشاره می‌کنم.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

برقص با من با زیبایی‌ات، با ویولنی آتشین با سازی سوخته

مرا با دستان عریانت‌، لمس کن و لمس کن با دستان پوشیده‌ات

با من تا پایان راه، تا پایان عشق برقص

برقص با من تا از تنگنای هراس، به آرامش بگذرم

مرا بردار مثل شاخه‌ای زیتون. بردار و کبوتری باش که به سمت خانه پرواز می‌کند

با من برقص، برقص تا پایان راه و تا نهایت عشق

برقص و به‌آرامی نشانم بده آن‌چه را که تنهـا حدودش را می‌دانم

…

آه، بگذار تا زیبایی‌ات را به تماشا بنشینم وقتی میدان خالی از اغیار است

بگذار تا حس کنم خرامیدن‌ات را، مجالی ده برای لمس لرزش تن زیبایت، آنگونه که رسم بابلیان است

آنسان که بابلیان می رقصند، بگذار رقصت را ببینم،

به آرامی نشانم ده آنچه را که تنها من مرزهایش را می‌شناسم

برقص با من برقص برقص تا پایان عشق

برقص با من تا جشن عروسی‌ات برقص، نرم و عرق‌ریزان برقص

به نرمی و طولانی برقص برقص

هر دوی ما زیر سایه عشقیم. در پناه عشق‌ و در فراز آن هستیم

به رقص آر مرا به رقص آر مرا تا آخر کار، تا نهایت عشق

…

به رقص آر مرا سوی کودکانی که می‌خواهند زاده شوند،

سوی پرده‌هایی که بوسه‌های‌‌ من و تو پوسیده‌شان می‌کند

‌و از همه‌ی نخ‌های پاره‌شده، چادر سرپناهی بساز، یک خیمه بر‌پاکن

هرچند که تار و پودش بگسلد

خیمه‌ای به پا کن، حتی پاره‌پاره

و برقص با من تا انتهای عشق

برقص با من با ویولنی آتشین با ساز سوزان با زیبایی‌ات

برقص با من تا از دل وحشت و تنگنای هراس، به آرامش بگذرم

لمس کن مرا با دستهایت، با دستان برهنه‌ات مرا لمس کن…

…برقص با من تا پایان عشق تا پایان عشق تا پایان عشق