فراخوان برای همبستگی با مقاومت و مبارزه‌ی حق‌طلبانه‌ی مردم محمره (خرمشهر) و عبادان( آبادان)

برخی از مطالبات مطرح در متن فراخوان…

🔹ایجاد شوراها و تشکل‌های مردمی و صنفی مستقل از دخالت ارگان‌های دولتی و وابستگان به آن‌ها جهت مدیریت و تصمیم‌گیری برای اداره‌ی امور منطقه که توان به کارگیری افراد و گروه‌های متخصص و صاحب فن و تجربه را با اراده‌ای جمعی و آزاد دارند.

در تاریخ مبارزات مردم جنوب تجربه‌های درخشانی از دخالت‌گری مردمی در سرنوشت خودشان دیده می‌شود. تجربه‌ی درخشان سندیکای کارگران فصلی و پروژه‌ای، انواع تشکل‌های سیاسی و فرهنگی در مقطع خیزش ۱۳۵۷ همچون کانون فرهنگی خلق عرب در محمره(خرمشهر) و تجربه‌های جدیدتر همچون سندیکای نیشکر هفت‌تپه و نهادهای غیردولتی محلی فعال در حوزه‌های محیط زیستی و فرهنگی همگی از تجربه‌های درخشان و قابل اتکای این مردم برای تکیه بر اراده‌ی آزاد خودشان هستند.

🔹 در دستور کار قرار گرفتن اعتصاب سراسری و هماهنگ کارگران معترض بخش‌های فولاد و هفت‌تپه و فعال کردن کارگران بخش نفت و پتروشیمی و حمل ونقل و دیگر صنایع عمده برای تضمین توقف کامل سرکوب و غارت منطقه‌ای.

به تجربه شاهد بودیم که دولت مرکزی تنها با حضور خیابانی و اعتراض جمعی متوقف نمی‌شود بلکه با دست گذاشتن بر شاهرگ حیاتی واحدهای اقتصادی تسلیم خواسته‌ی معترضان خواهد شد.

🔹 فراخوان به همبستگی و یاری دیگر مناطق ستمدیده‌ جهت تشکیل جبهه‌ی متحد ضد سرکوب و غارت دولت مرکزی جمهوری اسلامی.

در مقابله با طرح‌های انتقال آب کارون گروه‌های مردمی مختلفی در مناطق حوضه‌های آبریز کارون شکل گرفت که در فضای سرکوب استبدادی امکان مانور مناسبی ندارند. تلاش در جهت همگرایی و همبستگی این نهادهای مردمی از چهارمحال بختیاری گرفته تا لرستان و خوزستان و کهگلویه بویراحمد، تاثیر مثبتی بر همبستگی و همگرایی مردمان این مناطق خواهد داشت.

🔹 مراقبت از اتحاد و همبستگی تنوع ملیتی و قومی مناطق بحرانی جهت جلوگیری از ترفندهای تفرقه‌افکنانه و تبلیغات سنگین تجزیه‌هراسی‌های حکومتی که توسط عوامل مختلف‌اش همواره همچون سلاحی بُرنده به کار گرفته شده است.

در این مورد مشخص و در مورد اهالی ساکن جنوب ایران، باید مستقیما مقابل ترفند عرب‌ستیزی و تحقیر و سرکوب رسانه‌ای مردم ستمدیده‌ی عرب ایستاد و عوامل نژادپرست حکومتی و عوامل ریز و درشت‌شان را متوقف و بی‌اثر و رسوا کرد.

🔹 پرهیز از سبقت‌گیری حساسیت‌های شوینیستی(قوم‌پرستی افراطی) و مذهبی در مقابل تاکید صحیح بر مطالبات هویتیِ همبسته با خودگردانی و خودمدیریتی منطقه‌ای که از اصول پایه‌ای یک دموکراسی مشارکتی و مردمی است.

🔹 هوشیاری در مقابل تبلیغات و برچسب‌های وابستگی به «خارج» از سوی حاکمیت و مقابله با توهمات «مداخلات بشردوستانه» از سوی دولت‌ها و قدرت‌هایی که تاریخا از عوامل همین مصیبت و فلاکت منطقه‌ای هستند.

طرح‌های کشت و صنعت نیشکر و پروژه‌های سدسازی با مشاوره‌ی کارشناسان امریکایی و اسرائیلی از زمان دولت پهلوی در دستور کار قرار گرفتند. توصیه‌های بانک جهانی به دولت رفسنجانی و پیگیری سدسازی‌های بی‌رویه از سوی دولت «سازندگی» و تشویق دولت‌های خاتمی و احمدی‌نژاد و روحانی از سوی بانک جهانی همگی در جهت ایجاد این مصیبت منطقه‌ای نقشی اساسی داشته‌اند.

🔹 طرح و دفاع از آلترناتیو دموکراسی مشارکتی در برابر گزینه‌های مرکزگرای قوم/مذهب‌مدار(چه فارس و چه غیرفارس و چه شیعه و چه غیرشیعه) جهت تامین آزادی و برابری کلیه‌ی شهروندان مناطق تحت ستم و تاکید بر آزادی فعالیت نهادهای فرهنگی و اجتماعی مردمی برای دفاع از هویت و هستی مردم مناطقی که از هر گونه دخالت‌گری در سرنوشت خود محروم شده‌اند.

▪▪با همبستگی و ایجاد صف متحد مردمی مقابل دستگاه ظلم و ستم رژیم جمهوری اسلامی ایران و غارت‌گری منطقه‌ای‌اش بایستیم و از مبارزه و مقاومت مردم به جان آمده‌ی محمره(خرمشهر) دفاع کنیم و رزم حق‌طلبانه‌ی آنان را پشتیبانی کنیم.▪▪

🔹برای مطالعه متن کامل فراخوان و امضای آن به لینک زیر کلیک کنید:
https://dingo.care2.com/pictures/petition_images/petition/501/110925-1530405786-wide.jpg

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)