وقتی به خاطرات دردناک گذشته فکر می‌کنم، به روزگار سپری شده و عمری که بر باد رفت، گرچه در خود می‌روم و دلگیر می‌شوم اما ناگهان نهیب حافظ را هم بیاد می‌آورم که:
بگذرد این روزگار تلختر از زهر
جای ناامیدی نیست. کسوف، آنجا که کامل می‌شود، نقطه آغاز روشنی است و شب، وقتی بغایت خود می‌رسد صبح می‌شود. بر همین اساس یقین دارم ارتجاع حاکم هم روزی بنا بر قانونمندی‌های تاریخی به سراشیب نهایی خواهد افتاد.
امروز باید گفت آنچه را که فردا گفتنش دیر است
قسمت اول و دوم گفت‌و شنود با خانم فرشته هدایتی

همه نوشته‌ها و ویدئوها در آدرس زیر است:

همنشین بهار

 

 

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)

این یک مطلب قدیمی است و اکنون بایگانی شده است. ممکن است تصاویر این مطلب به دلیل قوانین مرتبط با کپی رایت حذف شده باشند. اگر فکر می‌کنید که تصاویر این مطلب ناقض کپی رایت نیست و می‌خواهید توسط زمانه بازیابی شوند، لطفاً به ما ایمیل بزنید. به آدرس: tribune@radiozamaneh.com