فیلم مستند چتر: به تصویر کشیدن پیشروان تراجنسی

در سایه روز مشاهده پذیری تراجنسی های امسال، میخواهیم انتشار فیلم مستند ساخته شده توسط شرکت گوگل به نام چتر را جشن بگیریم. این ویدئو با به تصویر کشیدن چهار فرد تراجنسی با هویت و سرگذشت های متفاوت – به شکستن قالب های خطرناک فعلی پیرامون ایده جریان اصلی و یکپارچگی انتقال تجربه تراجنسی ها کمک میکند.

در نظر گرفتن تنوع تجارب در هنگام  ثبت روایات مهم است و در حالیکه هیچ مستندی به تنهایی نمی تواند امید به جمع آوری و طرح تمامی مجموعه متنوع تجربیات تراجنسی ها را داشته باشد، این مستند توانسته است به شکل موفقیت آمیزی از عهده ارائه یک پیام مثبت و منصفانه در مورد افراد تراجنسی که در ایالات متحده زندگی می کند، بر بیاید.

فیلم چتر با مهارت از تکرار اشتباهاتی همانند طبقه بندی تراجنسی ها در ساختارهای جریان اصلی جنسیت زده، که دیگر فیلم هایی که به طرح مسائل تراجنسی ها میپردازند دچارش هستند،خودداری کرده است.

فیلم چتر، با تمرکز بر دو جانباز فرانسوی (مونیکا هلمز و ایوان یانگ)، می تواند افراد تراجنسی را در کانون تاریخ ملی، سنت و خدمات قرار دهد. به طور همزمان، این فیلم توانسته است پتانسیل مثبت و رادیکال تراجنسی ها (مونیکا هلمز و ایوان یانگ) را در موسسات قانونی و فرهنگی به تصویر بکشد.

روایات ارائه شده در این فیلم پیچیده و شخصی هستند – از روایت توانمند و قابل درک یانگ که میگوید: “تراجنسی بودن خوب است. من درست مثل هر شخص دیگری، هر خانواده دیگری هستم. ” تا روایت  قدرمت و اثرگذار مورل که میگوید: “تطبیق جنسیت به چیزی در پایان کامل مخالف طیف جنسیت بیست بار آسان تر از تطبیق به چیزی ما بین دو قطب جنسیتی است جرا که جهان همه چیز را به صورت سیاه و سفید بیشتر میفهمد تا مجموعه ایی از مناطق خاکستری. ”

تشخیص تضاد بین این تجارب مهم است – و هر دو به یک اندازه معتبر هستند و تحت چتر تراجنسیتی قرار می گیرند. به این ترتیب، مستند نشان می دهد که طرز فکر و برداشت ما از تراجنسی ها کاملا نسبی است، – که ایده های ما در مورد هویت تراجنسی ها بر پایه ی یک نرم های قالب غیر تراجنسی متکی است. اما فیلم”چتر”، با به نمایش کشیدن هویت های متنوع و  نمایندگی گوناگون، نشان می دهد که هیچ یکنواختی در تجارب تراجنسی ها وجود ندارد، همانطور که عدم یکنواختی در تجارب افراد غیر تراجنسی امری عادی است. مارا کییزلینگ و مونیکا هلمز هر دو از حقوق تراجنسی ها به روشهای مستقیم حمایت می کنند. این گفته کییزلینگ که “حقوق تراجنسی ها سریعتر از هر جنبش عدالت اجتماعی در تاریخ پیشرفت کرده است” خود شاهدی بر سکوت تحمیل شده بر تراجنسی ها پیش از عدم مشاهده پذیری است.

ایجاد پرچم تراجنسی ها توسط هلمز نه تنها به معنی به رسمیت شناختن تراجنسی هاست بلکه، شاخص مبارزه و مقاومت  جامعه تراجنسی ها در مواجهه با دهه های متوالی سرکوب است. فردیتی که افراد تراجنسی تجربه کرده و  نحوه ایی که جنسیت شان را بیان می کنند، نباید محدود به افراد تراجنسی باشد – این مساله فرصتی برای آزادی برای همه افراد را فراهم میکند. مبارزه برای آزادی تراجنسی ها با طرح صادقانه و شخصی روایات ادامه دارد. و فیلم “چتر” به خوبی از عهده طرح صادقانه و شخصی روایات تراجنسی ها بر آمده است.

منبع:

https://www.glaad.org/blog/googles-documentary-umbrella-spotlights-trans-trailblazers

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)