جنبش مقاومت عفرین ادامه دارد

بنا به گزارش های مستند سازمان دیده بان حقوق بشر که مقر آن در بریتانیا است نیروهای سوری وابسته به دولت اسلامی ترکیه بعد اشغال عفرین توسط ارتش این کشور، این شهر را غارت کرده اند. بعد از انتشار این گزارش ها، رسانه های بی بی سی، سکای نیوز، سی ان ان، دویچه وله آلمان، خبرگزاری های فرانسه و … با آب و تاب اخبار مربوط به غارت شهر عفرین را پوشش دادند. بر اساس این گزارش ها در جریان یک تهاجم گسترده ادارات دولتی، مغازه ها، منازل و وسایل نقلیه مردم، ماشین آلات کشاورزی، تراکتور و تریلرها همه غارت شده اند. گزارشگران خبرگزاری های فرانسه به نقل از شاهدان عینی گزارش دادند مهاجمان به مغازه‌ها، رستوران‌ها و خانه‌ها یورش برده و غذا، لوازم برقی، پتو و وسایل دیگر را از این اماکن به خارج شهر منتقل کرده اند.

این رسانه های اجیر قدرتهای سرمایه داری که این روزها از غارت و دزدی و چپاول شهر همیشه قهرمان عفرین سخن می رانند به روی خود نمی آورند که اینان خود با به حاشیه راندن آگاهانه اخبار مربوط به تهاجم نظامی دولت اسلامی ترکیه به عفرین و جنایات ارتش اشغالگر آن علیه مردم این منطقه، غیرمستقیم در این جنایات و غارت و چپاولگری شریک هستند. این رسانه ها که نمی توانند شادمانی خود از اشغال عفرین را از انظار عمومی پنهان دارند، نمی خواهند باور کنند که به رغم اشغال و غارت این شهر جنبش مقاومت عفرین ادامه دارد. جنبش مقاومت عفرین و روژآوا با دفاع از دستاوردهای دمکراتیک و ارزش های انسانی اعتبار جهانی کسب کرده است، بطوری که از قلب اروپا جوانانی با شور و شوق عازم این جبهه می شوند تا در صف یگانهای مدافع زنان و یگانهای انترناسیونالیست برای دفاع از این ارزش ها تا پای جای مبارزه کنند. تهاجم دولت ترکیه به عفرین و جنایات آن و حمایت تلویحی دولت های اروپایی از اردوغان بار دیگر ماهیت دروغین دمکراسی های غربی و ادعای دفاع از حقوق بشر آنان را بر ملا ساخت. برای دولت های اروپایی دفاع از حقوق بشر همواره تابعی از منافع اقتصادی و امنیتی بوده است.

ترکیه با موقعیت جغرافیای سیاسی که از آن برخوردار است جایگاه منحصر به فردی در سیاست های امنیتی و دفاعی دولت های اروپا، آمریکا و اعضای پیمان ناتو دارد. علاوه بر مبادلات پر سود تجاری ترکیه با اتحادیه اروپا که سالانه سر به ۱۴۰ میلیارد یورو می زند، استقرار ۹۰ بمب هسته ای ناتو و وجود پایگاه های بزرگ هوایی آمریکا و انگلیس در خاک ترکیه، استقرار موشک های پاتریوت به عنوان بخشی از سامانه سپر دفاع موشکی آمریکا در این کشور، دولت های عضو ناتو را به توان و ظرفیت های ترکیه برای ممانعت از گسترش نفوذ چین و روسیه بشدت وابسته کرده است. با چنین رویکردی ناتو برای حفظ بمب های هسته ای از ادامه شرایط فوق العاده و ثبات مورد نظر اردوغان در ترکیه حمایت می کند. دولت ترکیه با تکیه بر حمایت های دولت های هم پیمان ناتو است که سودای تبدیل شدن به قدرت برتر منطقه ای را در سر می پروراند، دست به ماجراجویی نظامی می زند و با تهاجم نظامی به عفرین از هیچ جنایتی کوتاهی نمی کند.

آنچه که این روزها در عفرین جریان دارد، یادآور جنایتهائی است که شونیستهای حاکم در ترکیه در دوره های مختلف مرتکب آن شده اند. کشتار ارامنه در سالهای پایانی سلطه امپراطوری عثمانی، کشتار مردم “درسیم” با سلاحهای شیمائی در سالهای ۱۹۳۸-۱۹۳۷، کشتار کردهای علوی توسط “گرگهای خاکستری” و دستگاههای امنیتی در “مرعش” در دسامبر ۱۹۷۸ و جنایت های ارتش فاشیست دولت ترکیه در سالهای دهه نود است که در جریان آن ۴هزار روستای کردستان خالی از سکنه شده، بیش از یک و نیم میلیون از خانه های مردم طعمه شعله های آتش شدند، ۴ میلیون نفر از مردم کردستان وادار به کوچ اجباری گردیدند و هزاران تن از مردم دستگیر شده و یا جان خود را از دست دادند. این جنایات سازمانیافته در کارنامه پیشینیان دولت آک پارتی ثبت شده اند. اردوغان در واقع با اشغال عفرین و آواره کردن صدها هزار نفر از ساکنان آن و غارت و چپاول اموال آنان همان مسیر را ادامه می دهد. اما شواهد نشان می دهند که اینبار سر اردوغان در روژآوا به سنگ خواهد خورد. در روژآوا توسعه طلبی اردوغان با یک جنبش مقاومت توده ای روبرو است. در جنگ مقاومت عفرین و در همه جنگ های حق طلبانه و آزادیبخش گاه لحظاتی پیش می آیند که برای جلوگیری از تلفات سنگین انسانی تخلیه یک شهر یا جبهه ای از جنگ اجتناب ناپذیر می گردد. هنر رهبری مقاومت در این است که این لحظات را تشخیص دهد. در جنگ مقاومت سازمانیافته روژآوا یکی از نقاط قوت رهبری مقاومت این بوده، که با انعطاف در اتخاذ تاکتیک های نظامی از تلفات سنگین انسانی در شهرها و روستاها اجتناب کرده است. البته این انعطاف در پیشبرد سیاست جنگی با ماهیت مقاومت و ارزش هایی که برای حفظ آنها دشمن را به چالش طلبیده اند پیوندی ناگسستنی دارد.

مقاومت دو ماهه و سرافرازانه عفرین در برابر دومین ارتش ناتو با بیش از ۶۰۰ هزار پرسنل نظامی، ۶۰۰ فروند جنگنده، حدود ۹۰۰ فروند هلیکوپتر و بیش از ۱۱ هزار تانک و نفربر زرهی بار دیگر ظرفیت ها و پتانسیل نهفته در جنبش روژآوا را به همگان نشان داد. عفرین با این مقاومت سرافرازانه به تاریخ مبارزات حق طلبانه مردم جهان پیوست. اما دولت اسلامی اردوغان هنوز هم بزرگترین بازنده بحران سوریه است. اردوغان در سوریه با حمایت های بی دریغ از “داعش و جبهه النصره” برای روی کار آوردن یک حکومت اسلامی و تلفیق آن با دمکراسی ناقص الخلقه حزب عدالت و توسعه از هیچ جنایتی کوتاهی نکرد تا بلکه به کمک آن بتواند تجربه حکومت خود مدیریتی در روژآوا را در هم بکوبد. اما مداخله روسیه در جنگ داخلی سوریه، امیدهای استراتژیک اردوغان برای جایگزینی رژیم اسد با یک دولت اسلامی در راستای کسب هژمونی منطقه‌ای را بر باد داد. نقشه ها و اهداف اردوغان در سوریه یکی بعد از دیگری با شکست مواجه شده اند.

در شرایطی که دولت فاشیست ترکیه، با حمایت تلویحی آمریکا و روسیه و سکوت تأیید آمیز دولت های اروپایی و متحدین منطقه ای اش، عفرین را به اشغال در آورده و هر روز جنایات تازه ای می آفریند و در شرایطی که مقاومت مردم مبارز کانتون عفرین زیر آتشباران سلاح های سنگین دشمن برای دفاع از دستاوردهای مبارزاتی خود همچنان ادامه دارد، در این شرایط حمایت از مقاومت و مبارزه مردم عفرین وظیفه ای انسانی و انقلابی و یک ضرورت سیاسی است.

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)