آیا اعتراضات مردمی فرو کش کرده است؟!

دولتیان و حکومتیان مدعی هستند که “اعتراضات مردمی تمام شده است و با کنترل فضای مجازی توانسته اند جلوی آن را بگیرند. با دستگیری سران آنان، دیگر مردم فریب نمی خورند و همه سر به راهِ حکومت هستند”. این تحلیل ها را اگر در کنار تحلیل های نخبگان حکومتی دوره ی سال های آخر سلطنت شاه بگذاریم؛ مشاهده خواهیم کرد که بخشی از آن، الگو برداری و بخشی هم بسیار عقب مانده تر از آن تحلیل هاست . مثلاً شریف امامی از آخرین نخست وزیرهای شاه آن قدر می دانست که اگر مردم اعتراض و اعتصاب می کنند باید حداقل به بخشی از خواسته های مردم پاسخ داد تا جلوی برخی اعتراضات گرفته شود و به همین دلیل در دوران نخست وزیری او، اعتراضات و اعتصابات تا حدودی آزاد شد؛ حقوق های معلمان و بخش هایی از کارمندان افزایش یافت و برخی از اعتصابات خاتمه یافت. اما ازهاری بیشتر همین منطق حکومتگران فعلی را داشت که “این اعتراضات شبحی بیش نیست و خون های خیابان، گردِرنگ است و اعتراضات شبانه، نوار است و به زودی این اعتراضات تمام می شود و” …
دولتمردانی که می گویند اعتراضات مردم تمام شده یا به تحریک بیگانه و فلان و بهمان بوده است و آنگاه می روند دانشجویان و کارگران را دستگیر می کنند؛ ناتوانی خود را از درک مسایل اجتماعی را به نمایش می گذارند. زیرا اگر تحریک خارجی می تواند روشنفکران و قشر آگاه جامعه را فریب دهد که وای به حال شما حکومتگران است . پس شما با این جوانانی را که در جمهوری اسلامی به دنیا آمده، در اینجا تربیت شده و در دانشگاه هایی آموزش دیده اند که در آن انقلاب فرهنگی شده، به گونه ای رفتار کرده اید که آن ها به سادگی آلت دست خارجیان می شوند و خواسته های نامناسب دارند و… تسلیم فضای مجازی می شوند!!؟؟ گویا که اساساً با این منطق در ایران مشکلی وجود ندارد و همه ی مشکلات با بستن فضای مجازی و دستگیری سران به اصطلاح معترض تمام می شود .
گویا که در این مملکت نه گرانی بوده است و نه بیکاری و نه آن که بیش از ۵۲ میلیون نفر زیرخط فقر(به گفته نمایندگان مجلس) نه اختلاسی و نه فسادی و نه رشوه ای و نه دزدی خاکها و آب های جنوب و نه ریزگرد و نه شکنجه ای و کهریزک هایی وجود نداشته و نه تا کنون دروغی از مسئولان شنیده شده و یا اگر وجود داشته در همین چند روز اخیر حل شده و راه های قانونی برای رساندن اعتراضات مردم به صورت مسالمت آمیز باز شده و…
این موضع گیری های مسئولان، مردم را تشویق به آن می کند که هر روز بیش از پیش به درست بودن راه شان ایمان بیاورند . این مواضع مسئولان و خود را به بی خبری زدن و به گونه ای رفتار کردن که گویا هیچ اتفاق مهمی نیفتاده است؛ تنها با رفتار امثال ماری آنتوانت قابل مقایسه است که وقتی در جریان انقلاب فرانسه مردم جلوی کاخ ورسای از گرسنگی جمع شده بودند پرسید این ها چه می خواهند و ملازم اش گفت که نان ندارند و او در جواب گفت خوب باشد بروند شیرینی بخورند…

نظرات

نظر (به‌وسیله فیس‌بوک)